-அண.பாக்கியநாதன், மார்ச் 22, 2014

மலேசிய வரலாற்றில் இந்திய சமுதாயத்தை ஏமாற்ற எத்தனையோ டத்தோகளையும், பேராசிரியர்களையும், முனைவர்களையும் முன்நிறுத்தி பாரிசான் நடத்திய நாடகங்களுக்கு அளவே இல்லை. படித்தவர்கள், பட்டதாரிகள் மீது இச்சமுதாயம் கொண்டுள்ள மாயையால், மதிப்பால் எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும் அரசாங்கம்  அவர்களைப் பயன்படுத்தும்? ஆனால், பாரிசான் ஏமாற்று வேலையை எப்படி மீண்டும்-மீண்டும் நடத்தி வந்தாலும் இந்தியச் சமுதாயம் ஏமாறத் தயாராக இருப்பதே பெரிய வேதனை, ஆச்சரியம்.

அதனால், புதிய வரவுகள் இருந்து கொண்டே இருக்கும், அந்த வகையில் அமைந்ததுதான் கடந்த பொதுத் தேர்தலுக்கு முன் பேராசிரியர் என்.எஸ்.ராஜேந்திரனை முன்நிறுத்தி  அமைக்கப்பட்ட மலேசியத் தமிழ்ப் பள்ளிகளுக்கான மேம்பாட்டு திட்டவரைவு குழு என்பது கண்கூடு..

அதனை  அமைத்த பிரதமர்  நஜிப்பிடம் சற்றும் நேர்மையில்லை என்பதனை பக்காத்தான் தலைவர்கள் சுட்டிக்காட்டத் தவறவில்லை. தமிழ்ப்பள்ளிகளின் மீது அக்கறை இருந்திருந்தால் அவர் கல்வி அமைச்சராகவோ அல்லது நிதி அமைச்சராகவோ, துணைப் பிரதமராகக்கூட  இருந்த காலத்தில் இந்திய சமுதாயத்தின் மேம்பாட்டுக்கான திட்டத்தை அமல்படுத்தி இருக்கலாம்.

தேர்தல் வந்தால் குற்றவாளியும் ஹீரோ

ஆனால் 13 ஆவது பொதுத்தேர்தல் நெருங்கிக் கொண்டிருந்த வேளையில் போலீசாரால் தண்டிக்கப்பட்ட அல்லது தேடப்பட்டு வந்த கடும் குற்றவாளிகளைக் கூட விட்டு வைக்கவில்லை பிரதமர் நஜிப் துன் ரசாக்கும் அவர் தம் பரிவாரங்களும். அவர்களுக்கும் ஏதாவது ஓர் அமைப்பின் பெயரில் நிதி வழங்கி, அவர்களின் கைகளை உயர்த்தி பிடித்துக் கொண்டு ஒன்றாக மேடையில் தோன்றிப் படம் எடுத்துக் கொண்ட அவலத்துக்குரியவர் நமது பிரதமர்.

இந்நாடு சுதந்திரம் அடைந்தது  முதல் மலாய்க்காரர்களுக்கு எவ்வளவோ செய்த அம்னோவை, மலாய்க்காரர்களே கைவிட்டு விட்டனர். அவர்களிடம் இழந்த செல்வாக்கை, இழந்த ஓட்டு வங்கியை ஈடு கட்டவே இந்திய சமுதாயத்தின் தயவு தேவைப்பட்டது.

அதனை அடைய எவரெவர் கால்களையோ பிடித்தவர்தான் பிரதமர் நஜிப், அவர் தயாரிக்கும் நாடகத்தில் ஒரு சிவமானலும், சுப்பரமணியமானலும், டெனிசனாக இருந்தாலும் வேதாவோ, இந்திரனோ இராஜாந்திரனோ அவர்கள் நடிப்பு நன்றாக ‘’நம்பிக்கை’’யாக இருக்க வேண்டும், அதற்கு அமோகக் கைத்தட்டல் (ஓட்டு) கிடைக்க வேண்டும் என்ற நோக்கம் மட்டுந்தான் இருந்தது.

பேராசிரியர் என்.எஸ்.ராஜந்திரனை முன்நிறுத்தி  அமைக்கப்பட்ட  மலேசியத் தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்கான மேம்பாட்டு திட்டவரைவு குழுவும்  அந்த ரீதியில் அமைக்கப் பட்டதுதான்  என்பதனை அவரின் பரிந்துரைகளும், நடவடிக்கையும் காட்டும்.

தேர்தல் கால சமூகத் தொண்டர்கள்

கடந்த பொதுத்தேர்தல் வரை தமிழ்ப்பள்ளிகளின் தேவைகள்  குறித்து  மறைமுகமாகக்  கல்வி அமைச்சின் சார்பில், அவர்  அறிக்கை விட்டு வந்ததை இந்தியச் சமுதாயம் கவனிக்காமலில்லை. ஆனால் பொதுத் தேர்தலுக்குப் பின் அரசியல் பின்பாட்டு பாடுவதைக் குறைத்துக் கொண்டவர்,  காஜாங்  இடை தேர்தலுக்கான தேதி அறிவிக்கப் பட்டவுடன் மீண்டும் மலேசியத் தமிழ்ப் பள்ளிகளுக்கான மேம்பாட்டு திட்டவரைவு சமர்ப்பிப்பு என்ற நாடக அரங்கேற்றத்தைப் பிரதமரை வைத்து நடத்தியுள்ளார்.

அவர் சமர்ப்பித்த திட்டவரைவின் முக்கியக் கூறுகளாக அவர் பத்திரிக்கையில்  குறிப்பிட்டது, 1. தமிழ்ப்பள்ளி வாரியங்கள்  அமைப்பு 2. 65 விழுக்காடு  பள்ளிகளில் திடல்  இல்லை 3. பாலர்பள்ளி  4. பட்டதாரி  ஆசிரியர்கள் 5. பள்ளிகளை இந்தியர்கள் வாழும் இடங்களுக்கு மாற்றியமைத்தல்.  6. மற்றப்படி கட்ட மேம்பாடு, 7. கல்வி போதனை உபகரண மேம்பாடுகள் 8. பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கத்திற்கு மானியம்.

காலாகாலமாகத்  தமிழ்ப்பள்ளிகளின்  மேம்பாட்டுக்கு  இச்சமுதாயத்தைச் சார்ந்த குப்பனும், சுப்பனும், ஆறுமுகமும், சண்முகமும், கோரி வந்ததைத் தானே அவரும் பட்டியலிட்டிருக்கிரார்!

பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கம், பள்ளி வாரியம், தமிழ் அறவாரியம், ஈ.டபல்யூஆர்.எப். சைல்டு, தித்தியான் டிஜிட்டல், கோலக்கிள்ளான் இந்து இளைஞர் இயக்கம் என்ற பல அமைப்புகளின்  உதவிகளுடன் பற்பல திட்டங்களை  2009ம் ஆண்டுமுதலே, மாநிலத் தமிழ்ப்பள்ளிகளின் கல்வி மேம்பாட்டுக்குச் சிலாங்கூர் மாநில அரசாங்கம் மேற்கொண்டு வருகிறதே.

தமிழ்ப்பள்ளி மாணவர்களின் எண்ணிக்கை உயர்விலும், தேர்ச்சி விகிதாச்சார உயர்விலும் சிலாங்கூர் மாநிலத் தமிழ்ப்பள்ளிகளே முன்னோடியாகத் திகழ்கின்றன. 2008 ஆம் ஆண்டில் முதன் முறையாக ஆட்சியமைத்த பக்காத்தான் மறு ஆண்டே 40 இலட்சம் வெள்ளி சிறப்பு மானியத்தை ஒதுக்கித் தமிழ்ப்பள்ளிகளின் கல்வி மேம்பாட்டுக்கான பணியைத் துவக்கியதே!

சமுதாயத்தின் வாழ்வில் பக்காத்தானுக்கு அக்கறை

கல்விப்பணி மாநில அரசின் கடமையல்லவென்று அது கைகழுவவில்லை. காரணம் பக்காத்தானிலுள்ள  இந்திய சமுதாயத் தலைவர்கள் சமுதாயத்தின் அடிமட்டத்திலிருந்து வந்தவர்கள். இச்சமுதாயத்தின் வாழ்வில் அக்கறை கொண்டு செயல்படும் பல  அரசு சார்பற்ற இயக்கங்களை நன்கு அறிந்தவர்கள்.

கல்வியின்றி இச்சமுதாயத்தைக் கறை சேர்க்கவே முடியாது என்று ஆணித்தரமான கருத்துடன் இந்திய சமுதாயத்திற்குச் சேவையாற்றும்  இயக்கங்களை மதிக்கத் தெரிந்தவர்கள்.

பிரதமர் அமைத்த பணிக்குழு, அறிந்த நோயிக்கு கையிலிருக்கும் மருந்தைக் கொடுப்பதை விட்டு,  அவதிப்படும் நோயாளியைக் காப்பாற்ற மருந்து ஆராய்சிக்கு குழுவை அமைத்துள்ளேன் என்று கூறுவதற்கு ஒப்பாகும். தமிழ்ப்பள்ளிகளின் விவகாரத்தில் தக்க நடவடிக்கை எடுக்கத் தாமதிக்கும் ஒவ்வொரு நாளும், அதனை அழிக்க மேற்கொள்ளப்படும் அரசியல் யுக்தியே என்பதனை மறக்கக் கூடாது. தமிழ்ப்பள்ளிகளின் மீதான ஆய்வும் ஒரு காலங்கடத்தும் செயல் என்றால் அது மிகையாகாது.

பேராசிரியர் என்.எஸ்.ராஜந்திரனின் மலேசியத் தமிழ்ப் பள்ளிகளுக்கான மேம்பாட்டு திட்டவரைவுகளின் பரிந்துரைகள் என்ன?

1.தமிழ்ப்பள்ளி வாரியம் – தமிழ்ப்பள்ளிகள் அதன் நலனைக் கவனித்துக் கொள்ளவும் அதற்கு ஒதுக்கப்படும் மானியங்களையும், அதன் சொத்துகளையும் முறையாக நிர்வகிக்கவும், பள்ளியின் வளர்ச்சிக்கு வாரியங்கள் அவசியம் என்ற கருத்து புதியதல்ல. கல்வி மேம்பாட்டு பணியில் ஈடுப்பட்டு வந்தவர்கள் இந்தக் கோரிக்கைக்கு என்றும் ஆதரவாக இருந்து வந்துள்ளனர்.

பள்ளி நிலங்களை ஒதுக்கிக்கொள்ளும் ம.இ.கா

கடந்த 2010 ம் ஆண்டு சிலாங்கூர் பெட்டாலிங் ஜெயா தோட்டமாளிகையில் அதற்கான விளக்கக் கூட்டங்களையும்  பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கம், தமிழ் அறவாரியம், ஈ.டபல்யூ.ஆர்.எப். போன்ற பொது அமைப்புகள் ஏற்பாடு செய்தன. அதில் தமிழ்ப்பள்ளி வாரிய அமைப்பு, விதி மற்றும் அவசியம் குறித்து விளக்கப் பட்டது. கூட்டத்திற்கும் முழு ஆதரவைச் சிலாங்கூர் மாநில அரசு வழங்கியது. இதில் அரசின் பிரதிநிதியாக அன்றைய மாநில  ஆட்சிக்குழு  உறுப்பினர் டாக்டர் சேவியர் ஜெயக்குமார் கலந்து கொண்டார்.

2.தமிழ்ப்பள்ளிக்கூடங்களில் திடல்  இல்லை, எப்படி இருக்கும்? தமிழுக்கும், அடுத்து வரக்கூடிய தமிழ் சமுதாயத்திற்கும் ஜீவ நாடி தமிழ்ப்பள்ளிக்கூடங்கள் என்பதனை ம.இ.கா தலைவர்களே அங்கீகாரிக்காத பொழுது, அவர்களின் பங்காளியான பாரிசான் தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்கு எப்படி மதிப்பளிக்கும்?

தமிழ்ப்பள்ளி திடலுக்கு வேண்டாம்! நிலத்தை ம.இ.காவுக்கு கொடுத்து விடுங்கள் என்ற சிந்தனையில் எடுத்துக் கொண்டதுதானே இன்று ம.இ.காவுக்கு சொந்தமாகவுள்ள எப்பிங்கம் தோட்டத் தமிழ்ப்பள்ளியின் 3 ஏக்கர் நிலம்.

அது மட்டுமா! சைம் டார்பி நிறுவனம் கிள்ளான் புக்கிட் ராஜா தோட்டத் தமிழ்ப்பள்ளிக்கு ஒதுக்கிய ஐந்தே முக்கால் ஏக்கர் நிலத்திலிருந்து 2 3\4 ஏக்கர் நிலத்தைத் தனியாகப் பிரித்தெடுத்து ஒதுக்கிக் கொண்டால் எப்படித் திடல் இருக்கும்?

இப்படிப்பட்ட அயோக்கியச் செயல்களுக்குத் தோட்ட நிர்வாகங்களின் ஒத்துழைப்பை நாடும் அரசியல்வாதிகளை நம்பி, இச்சமுதாயத்தின் சொத்துகளுக்கு அவர்களைக் காவலனாக நிறுத்த முடியுமா? அப்படிப்பட்ட பொறுப்பை ஒப்படைத்தால், பள்ளிகளே காணாமல் போகாதா? நிலைமை, இப்படியிருக்கத்  தோட்ட நிர்வாகங்கள் தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்கு அதிக இடத்தை எப்படி ஒதுக்கும்?

இந்தியர்கள் புறம்போக்கு குடிசைவாசிகளாக நீண்ட காலம் வாழ்ந்த சுங்கைவே கம்பம் லிண்டோங்கானில், சுமார் 50 ஏக்கர் நிலத்திலிருந்த இந்தியர்களின் குடிசைகள் அகற்றப் பட்டன. ஆனால் அங்கு தமிழ்ப்பள்ளிக்கு ஒரு ஏக்கருக்கும் குறைவாக ஒதுக்கப்பட்டும் அந்நிலத்தில் அடிக்கல் நாட்ட ஓர் இந்திய அமைச்சரே ஓடோடி சென்று, அதனையும் பாரிசானின்  சாதனையாகப் பறைசாற்றினால், அதிகப்படியான அரசாங்க நிலம் தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்கு எப்படிக் கிடைக்கும்?

தமிழ்ப்பள்ளியிடமிருந்து ம.இ.கா அபகரித்த நிலத்தினை மீட்க உண்ணா விரதமிருப்பர்களிடம் நிலத்தைத் திரும்ப ஒப்படைக்க வேண்டிய ம.இ.கா  துணை அமைச்சர் சரவணன் போன்ற  அறிவு கொழுந்துகள் எந்தக் காலத்தில் எவன் தமிழ்ப்பள்ளிக்கு  6 ஏக்கர் நிலம் ஒதுக்கிக் கொடுத்துள்ளான்  என்று ஏக வசனம் பேசினால் எப்படித் தமிழ்ப்பள்ளி  திடலுக்கு நிலமிருக்கும்.

ஆரம்பப் பள்ளிகளுக்கு ஆறு ஏக்கர் நிலமாவது இருக்க வேண்டும் என்ற அரசாங்கத்தின் பரிந்துரையைக்கூட அறியாத அரசியல் வாதிகளுக்கும் தமிழ்ப்பள்ளி விசயத்தில் அந்தப் பரிந்துரையைக் காலில் போட்டு மிதிக்கும் அரசாங்க அதிகாரிகளையும் ஊக்கம் கொடுத்து வளர்ப்பதே பாரிசான் தானே!

3.பாலர் பள்ளி – பாலர் பள்ளிகளின்  தேவையை  உணர்ந்து பள்ளிகளில்  70 ம் ஆண்டுகளிலேயே அரசாங்கச் சார்பு இயக்கங்கள் , மற்றும் தொண்டு நிறுவனங்களின் உதவியுடன் ஆரம்பிக்கப் பட்டுள்ளது. பிறகு, அவை கிராமப்புற மேம்பாட்டு அமைச்சின் கீழ் நாடு முழுவதும் முழு அரசாங்க மானியத்துடன்  கிரமங்களில் எல்லாம் கெமாஸ்  பாலர்பள்ளிகள் ஆரம்பிக்கப்பட்ட போதிலும் தோட்டப்புறங்கள் ஏன் புறக்கணிக்கப் பட்டன?

தேவையை உணர்ந்து சிலாங்கூர் தமிழ்ப்பள்ளிகளில் சைல்டு நிறுவனத்தின் உதவியுடன் 2009 ஆம் ஆண்டு மாநில அரசாங்கம்  பாலர் பள்ளிகளை 9 பள்ளிகளில் தொடங்கியது.  ஆனால் கல்வி இலாக்காவின் மிரட்டலுக்குப் பயந்து சில தமிழ்ப்பள்ளிகள்  மாநில அரசின் பாலர் பள்ளிகளை  ஏற்க மறுத்தன. தானும் செய்யாமல் மற்றவரையும் தடுத்தால் மேம்பாடு எப்படி வரும்?

அதேவேளையில் பிரதமரின் துணைவியாரின் பிரத்தியேகத் திட்டமாகப் பெரிய விளம்பரத்துடன் பள்ளிகளில் பாலர்பள்ளி ஆரம்பிக்கப் பட்டதே அதுவும் வேடமா?. பேராசிரியர்  என்.எஸ்.ராஜேந்திரன் பாலர் பள்ளியின்  அவசியத்தை வலியுறுத்துவது, பிரதமரின் துணைவியார்  ரோஸ்மாவின் திட்டமும், தமிழ்ப்பள்ளிகளைப் பொறுத்த மட்டில் கண் துடைப்புதான்  என்கிறாரா?

4. பட்டதாரி ஆசிரியர்கள் – நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே முற்றிலும் செயல் படுத்தியிருக்க வேண்டிய திட்டம். நாட்டிலுள்ள 523 தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்கு இது போன்ற அத்தியாவசிய தேவைகளுக்கு இன்னும் கோரிக்கைகளும், மகஜரும் ஆய்வறிக்கையும் வழங்க வேண்டியிருப்பது கவலைப்பட வேண்டிய விஷயம்.

5. பள்ளிகளை இந்தியர்கள் வாழும் இடங்களுக்கு மாற்றியமைத்தல்,    அவர் கூறுவது போல், பள்ளிக்கூடம் கட்ட நிலம் ஒதுக்கப்பட்ட இந்தியர்கள் அதிகம் வாழும் காஜாங் உட்படத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட ஆறு இடங்களுக்குத்தான்  6 தமிழ்ப் பள்ளிகளின் கட்டுமானத்திற்குப் பிரதமர்  2012 ஜனவரியில் பூச்சோங் கின்ராராவில் வாக்குறுதி கொடுத்தார். அது  என்னவானது?

அதனை எத்தனை முறை பிரதமருக்கு ஞாபகப் படுத்துவது. பொதுத்தேர்தலில் நினைவு படுத்தினோம், மீண்டும் காஜாங்கில் நினைவு படுத்துகிறோம். பாரிசான் ஆட்சியில் 400க்கு மேற்ப்பட்டப் பள்ளிகள் காணமல் போனது, ஆனால் நாம் வற்புறுத்துவது பிரதமர் வாக்குறுதி அளித்த ஆறு தமிழ்ப் பள்ளிகளையாவது  கட்ட வேண்டும் என்று தானே!. ஒருவேளை, இப்பொழுது சிலாங்கூரில் எதிர்க்கட்சி ஆட்சி என்பதனால் தயங்குகின்றாரா?.

அப்படியானால் சுமார் 30 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே பெட்டாலிங் பி.ஜே.எஸ் 1ல் அன்றைய  ம.இ.கா ஆட்சிக்குழு உறுப்பினரான வி.எல் காந்தன், தமிழ்ப்பள்ளிக்கு நிலத்தை ஒதுக்கிக் கல்வி அமைச்சின் அனுமதிக்காக நடையாய் நடந்தாகப்  பத்திரிக்கைகளுக்குச் செய்தி கொடுத்துள்ளாரே, அது எப்படி? அதற்காவது வழி பிறக்குமா?

ஜோகூர், கெடா மாநிலங்கள் பாரிசானுடையது தானே, அங்கும் பள்ளிகள் கட்டப் பிரதமர் கொடுத்த வாக்குறுதிகள் என்னவானது?.

6. மற்றபடி கட்டட மேம்பாடு- மிக முக்கியம் ஆனால் பள்ளியென்றால்  அதன் கட்டடம் எப்படி இருக்க வேண்டும். என்னென்ன வசதிகளைக் கொண்டு இருக்க வேண்டும். கட்டுமானம் குறிப்பிட்ட காலத்தில் கட்டி முடிக்கப் பட வேண்டும். அரசாங்கக் குத்தகைகள் நம்மவர்களுக்கு வழங்குவதில் சிக்கல் இருந்தால் அதனைப் பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கமும், வாரியமும் இணைந்து செய்யலாம் என்பதனை எடுத்துக் காட்டவே ஷா ஆலாம் மிட்லண்ட்ஸ்  தமிழ்ப்பள்ளியைச் சிலாங்கூர் மாநில அரசு பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கம், வாரியமுடன் இணைந்து கட்டியது. அங்கு  இருப்பது போன்று எல்லாத் தமிழ்ப்பள்ளிகளிலும் மணி மண்டபமுடன் கட்ட வேண்டும் என்பது அல்ல. பள்ளிகள் கட்டும் பொழுது பொது நல நோக்கமும் இருக்க வேண்டும். நீண்ட கால அடிப்படையில் அதுவும் ஷா ஆலாம் போன்ற  இடத்திற்கு இந்தியச் சமுதாயத்தின் தேவைக்கு அப்படிப்பட்ட மண்டபம் கட்டப் பட்டுள்ளது. ஆனால் பொதுப் பணத்தில் சிக்கனமாக மேற்கொள்ளப்பட்டது.

இறுதியாகப் பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கத்திற்கு மானியம் – இதில் எந்தப் புதிய கண்டு பிடிப்பும் இல்லை. எல்லா இடங்களிலும் பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கங்கள் செயல் படுகின்றன. பலர் தங்களது பொன்னான நேரத்தைப் பள்ளியின் நலனுக்குச் செலவிடத் தயங்குவதில்லை. ஆனால் நமது சமுதாயத்தின் பொருளாதார நிலை ஒரே சமமாக இல்லை.

அதனால் ஏழைக் குடும்பத்தைச் சார்ந்த மாணவர்களுக்குப் பள்ளி சீருடை மற்றும் போக்கு வரத்து போன்ற உதவிகளைச் செய்யவும், சில கல்வி மேம்பாட்டு பணிகளில் உதவவும், சிலாங்கூரில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கத்திற்கு மாணவர்களின்  எண்ணிக்கையின் அடிப்படையில்  3 ஆயிரம் வெள்ளி முதல் 20 ஆயிரம் வெள்ளிகள் வரை வழங்கப் படுகிறது.

சிலாங்கூர் மாநில தமிழ்ப்பள்ளிகளின் பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கங்களுக்கு வழங்கிய நிதி:

2009 ல் ரிம 677,000.00          2010 ல் ரிம 519,000.00

2011ல்  ரிம639,976.00          2012 ல் ரிம 777,500.00

2013 ல்ரிம 927,500.00

அதனுடன் நமது பிள்ளைகளின் கற்கும் ஆற்றலை மேம்படுத்த மற்றச் சமுகங்களை விட நாம்  அதிகச் சிரத்தை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். என்பதால் :

ஃகணினி கல்வி.

ஃயு.பி.எஸ்.ஆர் மாணவர்களுக்குச்  சிறப்பு பயிற்சி வகுப்புகள்.

ஃவிரைவில் கற்றுக்கொள்வதில் ஆற்றல் குறைந்தவர்களுக்குப்  பயிற்சி வகுப்பு, மற்றும் புத்தகங்கள் தயாரிப்பு.

ஃவாசித்தல் மற்றும் எழுதுதலுக்கான பயிற்சி.

ஃமாணவர்களின் திறனை வளர்க்கும் பயிற்சி.

ஃமாணவர்களுக்கான ஆங்கிலப் பட்டறை.

ஃஇளந்தளிர் – மாணவர்களுக்கான கல்வி இதழ்.

ஃதமிழ்ப்பள்ளிகளில் ஆய்வு.

ஃசிறுவர்களுக்கான இயற்கை உலாக்கள் YNC (Young Nature Campers).

ஃபெற்றோர்களுக்கான பயிற்சி -மாணவ நலனில் பெற்றோர்களின் பங்கு, PASS (Parents Assuring Students Success Seminars).

ஃஆங்கிலப் பயிலரங்கு TIC (Total Immersion Camp).

ஃஅறிவியல் கூடம்.

ஃவாசிப்பு கூடம்.

ஃகைவினை தொழில் கூடங்கள் என்று பல திட்டங்களை அரசு சாரா இயக்கங்களின்  உதவியுடன் மாநில  அரசின் பொருளாதார ஆதரவில் நடத்தப்பட்டது.

ஆனால், மிக முக்கியமான  சில  கடமைகள் குறித்து மலேசியத் தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்கான மேம்பாட்டு திட்டவரைவு அறிக்கையில் எதுவும் காணப் படவில்லை.

நிலச்சர்வே மற்றும் பள்ளிப்பற்றிய குறிப்பு – இப்பொழுது எஞ்சியுள்ள தமிழ்ப்பள்ளிகளைப் பற்றிய குறிப்புகளை ஒவ்வொரு தமிழ்ப்பள்ளியும் கொண்டிருக்க வேண்டும். ஒரு தமிழ்ப்பள்ளி  அமைந்திருக்கும் இடம், மாணவர்கள் எங்கிருந்து வருகின்றனர், முடிந்தால் அப்பகுதியில்  உள்ள  அரசாங்க  உபரி நிலம் பற்றிய விவரம், பள்ளி இருப்பது அரசாங்க \ தனியார் நிலமா, உரிமையாளரின் விவரம், அதன் நிலத்தின் அளவு, பள்ளி நிலம் சர்வே செய்து, முழு நிலத்திற்கும் வேலி அமைக்க வேண்டும்.

அதற்கான மானியங்களையும் அரசு வழங்க வேண்டும்.  இது மாணவர்களின்  பாதுகாப்புக்கு மட்டுமின்றி, மற்றவித மேம்பாடுகள் மற்றும் பள்ளி நிலத்தில்  ஊடுருவை தடுக்க அல்லது பள்ளிக்கு நில விவகாரத்தில் நீதி பெற அவசியப்படுகிறது.

சிலாங்கூரில் இது போன்ற தகவல்களை மாநில அரசின் செலவில் அரசாங்க உதவி பெறும் பள்ளிகள் பெற்றதால் சில பள்ளிகளுக்கு  மாற்று இடங்களைப் பெறச் சம்மந்தப் பட்ட நிறுவனங்களிடம் பேச்சு நடத்தவும், பள்ளி நிலத்தில் சில தரப்பினரின் ஊடுருவு செய்ததை உடனடியாகத் தடுத்து வெளியேற்றவும் முடிந்தது.

தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்கு மாற்று நிலம் பெருவது கல்வி அமைச்சின் வேலையல்ல என்று கைகழுவுவதே கல்வி இலாக்காவின் வேலையாகிவிட்டது, பெரிய வீடமைப்புகள் மேற்கொள்ளும் போது, தேவைக்கு ஏற்றார் போல் குறைந்தது 10 விழுக்காடு நிலம் பொதுத் தேவைக்கு ஒதுக்கப்படுகிறது. ஆனால் அதிலிருந்து தேசியப்  பள்ளிகளுக்கு  வழங்கப்படுவது போன்று தாய்மொழிப் பள்ளிகளுக்கு நிலம் ஒதுக்கப் படுவதில்லை.

அப்படியே ஒரு வீடமைப்பு மேம்பாட்டு திட்டத்தில்  ஒரு தமிழ்ப்பள்ளி பாதிக்கப் பட்டாலும் தமிழ்ப்பள்ளியை அகற்றக் கல்வி இலாக்கா காட்டும் அக்கறையை, அந்தப் பள்ளிக்கு மாற்று நிலம் பெற  காட்டுவதில்லை. தாய்மொழிப் பள்ளிக்கு  நிலம் பெறுவது தங்கள் கடமையல்ல என்று நழுவிக் கொள்கின்றனர். அதனைப் போலவே பள்ளிக்கான கட்டடங்களைக் கட்டுவதிலும்  பல காரணங்களைக் கூறி ஒதுங்கிக் கொள்கிறது கல்வி அமைச்சு.

ஆக , இவைகள் மட்டுமல்ல  இதற்கு மேலும் மக்களுக்கு எது நல்லது, அதனை எப்படிச் செய்யலாம் என்ற எல்லா விவரமும், அதற்கான ஆற்றலும் அனுபவமும் அரசாங்கத்திடம்  உண்டு.  ஆனால் இந்திய சமுதாயத்திற்கு  உதவ வேண்டும்  என்ற அக்கறை மட்டும் அதற்கு  இல்லை.

கிராமப்புற மேம்பாட்டு அமைச்சின் கீழ் நாடு முழுவதும் செயல்படும் கெமாஸ் செயல் திட்டங்களையும் , மாரா செயல் திட்டங்களையும்  ஆராய்ந்தால், பின் தங்கிய தமிழ்ப்பள்ளி மட்டுமின்றி, இந்திய  சமுதாயமே முன்னேற என்னென்ன  தடைகள், அதனை எப்படி அணுகுவது, அதில் எப்படி வெற்றி பெறுவது  என்ற சகல விவரங்களும் கிடைக்கும். ஆனால் நோக்கம் தேர்தல் வெற்றியாக மட்டுமே, அங்கு பிரதமர் கொடுத்த வாக்குறுதியே காற்றில் பறக்கும் போது, பேராசிரியர் டத்தோ என்.எஸ்.ராஜந்திரனின் பரிந்துரைகள் எங்குப்போகும்.

அதனால் பிரதமர் பொதுத்தேர்தலுக்கு முன் பேராசிரியர் என்.எஸ்.ராஜந்திரனினை முன்நிறுத்தி  அமைத்த  மலேசியத் தமிழ்ப்பள்ளிகளுகான மேம்பாட்டு திட்டவரைவு குழு முழு  அரசியல் கண்துடைப்பு. இப்படிப்பட்ட குழுவில் பங்கேற்பதே அவர் இச்சமுதாயத்திற்கு செய்யும் மாபெரும் துரோகம்.

அதனை உணர்ந்து வேதமூர்த்தியின்  பாணியில் வெளியேறப்போகிறார, அல்லது  ம.இ.கா பாணியில் இருக்கப்பேகிறாரா முனைவர்  என் .எஸ் ராஜேந்திரன்  என்பதனைக் காலம் சொல்லும்.