அரசாங்க அலுவலகங்களில் குழந்தைகள் பராமரிப்பு மையங்கள் இல்லாமலிருப்பதை வலியுறுத்த பக்காத்தான் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் ஐவர், தங்கள் குழந்தைகளை இன்று நாடாளுமன்றத்துக்குக் கொண்டு வந்தார்கள்.
இப்போது நாடாளுமன்றத்தில்கூட குழந்தை பராமரிப்பு மையம் இல்லை என டிஏபி-இன் கூலாய் எம்பி தியோ நை சிங் கூறினார். அவர் தம் இரண்டுமாத குழந்தையுடன் நாடாளுமன்றத்துக்கு வந்திருந்தார்.
அவருடன் புக்கிட் மெர்தாஜாம் எம்பி ஸ்டீபன் சிம், கிளானா ஜெயா எம்பி வொங் சென், தஞ்சோங் எம்பி இங் வை ஏய்க், புக்கிட் பெண்டாரா எம்பி ஸைரில் கீர் ஜொஹாரி ஆகியோரும் கையில் குழந்தையுடன் நாடாளுமன்ற வளாகத்தில் நடைபெற்ற செய்தியாளர் கூட்டத்தில் கலந்துகொண்டனர்.
“சில வேளைகளில் நாடாளுமன்றக் கூட்டம் இரவிலும் நடக்கிறது. அப்போது இரவில் நெடுநேரம் பிள்ளைகளைக் குழந்தை பராமரிப்பாளர்களிடம் விட்டு வைப்பது சிரமமாக இருக்கிறது”, என தியோ கூறினார்.
மக்களுக்கு சேவை செய்வேன் என்று சொல்லி ஒட்டு கிடைத்து வெற்றிபெற்றவர்கள் ,முதலில் தங்கள் பிள்ளைகளை பார்க்கிறார்களே , என்ன நைனா நடக்குது ,சாதாரண வருமானம் உடைய தாய் தன் மாத சம்பளத்தில்
ஒரு பாதியை ஆயாவிடம் கொடுத்து தன் பிள்ளைகளை
வளர்கிறார் , அந்த மிச்சம் மாதம் 500 வெள்ளியை கொண்டு வாழ்ந்து வருகிறார் ,அந்த தாய் மார்கள் எப்பொழுதாவது தங்கள் வேலை இடத்திற்கு கொண்டு சென்றார்களா . அந்த காலத்தில் எஸ்டேட் டில் ஆயக்கொட்டகைகள் இருப்பது போல எதிர் கட்சி நாடாளுமன்றத்தின் வெளியே ஒரு ஆயக்கொடகையை கட்ட அரசாங்கத்தை வலியுறுத்தலாம் அல்லவா . அப்புறம் உங்க பிள்ளைகள் அங்கேயே அரசியல் கற்றுகொள்ளலாம் ,அவர்கள் வருங்கால நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் , ஆமாம் நைனா பிள்ளைகள் அழுதால் யாரு தாலாட்டு பாட்டு பாடுவது ,சின்ன தம்பியை அழைக்கலாம நைனா.
இன்றைய சூழலில் பெண்கள் வேலைக்கு செல்லவேண்டியது காலத்தின் கட்டாயமாகி விட்டது. பல பெண்கள் தங்கள் பிள்ளைகளை பணிப்பெண்ணிடம் விட்டுவிட்டு , நிம்மதியற்ற நிலையிலேயே அலுவலகங்களில் பணிபுரிகின்றனர். அவ்வாராணப் பெண்கள் தங்கள் பணியில் சிறந்து விளங்க முடியாது, பல மணி நேரங்களை பணிபெண்ணுடன் கழிக்கும் பிள்ளைகளுக்கும் தாயின் அரவணைப்பு கிடைக்காது. எனவே, பணியிடத்தில் ஒரு ஆரோக்கியமான சூழலை உருவாக்க அலுவலகங்களில் குழந்தைகள் பராமரிப்பு மையங்கள் அவசியமாகின்றன. இதனை வலியுறுத்தவே அவர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளுடன் நாடாளுமன்றம் வந்திருக்கின்றனர். அவர்களின் இந்த முயற்சியை நாம் பாராட்ட வேண்டும். இவ்வாறன மையங்கள் அலுவலகங்களில் அமைவதனால் தனிநபர் பணவிரயத்தை தவிர்பதோடு , பிள்ளைகளும் பாதுகாப்பாக இருப்பார்கல். மேலும், பிள்ளைகளின் நலன் கருதியே (சுயநலமும் இருந்தாலும்) அக்காலத்தில் ஆங்கிலேயன் ஆயாக்கொட்டகைகளை அமைத்தான். இன்று வெளிநாடுகளில் இது நடப்பில் உள்ள ஒன்று. ஆனால், நம்மவன் அதை கருத்தில் கொள்ளாதது வெட்கப்பட வேண்டிய விடயம். இதனை ஒட்டி நம் மகளிர், குடும்ப மேம்பாட்டு அமைச்சரும் பேசியுள்ளார். ஆனால், அவை எந்த அளவிற்கு செயலாக்கப்பட்டன என்பது கேள்விக்குறியே. இதனை கேலிகூத்தாக எண்ணாமல் , ஆக்ககரமாக யோசித்து செயல்படுவோம்.
கல்யாணம் ஆகும் முன்பு ஒருவன் வேளை செய்வது போதும் ஆனால் கல்யாணத்திற்கு பிறகு அம்மா அப்பாவை முதியோா் இல்லத்தில்,மனைவி வேளைக்குபோவால் பிள்ளைகலை மெயிட் கவணிப்பால்.பிள்ளைகள் கெட்டு போவதற்கு இதுவே முக்கிய காரணம்.பிள்ளையை பெற்க தெரியும் வளர்க்க முடியாது.என்ன வாழ்கை இது கையீ,நாராயண நாராயண.
அரசாங்க அலுவலகங்களில் இருப்பது போல் சாதாரண தனியார் தொழிற்சாலை வேலையாட்களுக்கும் ஏற்பாடு செய்ய அரசு வலியுறுத்தினால் தாய்மார்களுக்கு உதவியாக இருக்கும்.
பணம்,பணம்,பணம்,ஏன்தான் இப்படி அலையிதுங்கலோ திருமணமாகி குடும்பத்தை கணவன் கொடுக்கும் வருமாணத்தில் சிக்கனம் செய்து வாழத்தெரியாது,பிள்ளைகளை முறையாக வளர்தலும் கிடையாது,பின் காலத்தில் பிள்ளைகளும் பொருப்பின்றி திரிவதை குரை சொல்ல வாய்பில்லை.எங்கே போகுது இந்திய சமுகம்,நாராயண நாராயண.
தாய் சரியாயிறுந்தா மகன் சரியாயிறுப்பான்,மகன் சரியாயிறுந்தால் வீட்டுக்கு வருபவள் சரியாயிறுப்பாள், வருபவள் சரியாயிறுந்தா பிறக்கும் சந்ததி சரி இருக்கும்.ஆண்கள்தான் பெண் சுகத்தை மட்டும் தேடுவதாக படித்தேன் செம்பருத்தியில்.ஆசிரியறும் எப்ரூவல் கொடுத்திறுக்கிறாா்.நாராயண நாராயண.
ஒரு சிலர் பெண்களால் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டவர் போல் பெண்களை காரணம் இல்லாமல் வய்வது, பட்டுத் தெளிந்த அனுபவமோ?
இப்போது உள்ள புத்தம் புது மனைவிமார்கள் மாமனார், மாமியாரோடு சேர்ந்து வாழ முடிவதில்லை. அவர்களை வீட்டை விட்டுத் துரத்துவதிலேயே கண்ணாய் இருக்கிறார்கள். பிள்ளைகளைப் பணிப்பெண்களிடம் விட்டுப் பார்த்துக் கொள்ளுவதைக் கௌரவமாக நினைக்கிறார்கள். இந்தக் கௌரவம் நாளைடவில் குழைந்தைகள் பணிப்பெண்களின் வாழ்க்கை முறையைப் பின் பற்ற வைக்கிறது! குழைந்தைகள் தாத்தா, பாட்டிகளிடம் வளர்ந்தால் பிள்ளைகள் கெட்டுப் போய்விடுவார்களாம்! இப்போது உள்ள பெண்களுக்குப் புத்தி இந்தோனேசியப் பணிப்பெண்கள் போலவே வேலை செய்கிறது!
தமிழை கொலை செய்து, அர்த்தமுள்ள குறளை தூக்கில் போடாத குறையாய் சித்ரவதை செய்யும் பலரின் கருத்துகளையே அனுமதிக்கும் செம்பருத்தி எடிட்டர், உண்மை கருத்துக்களை அனுமதிப்பதில் தவறொன்றும் இல்லையே…தினம் தினம் அதிகரிக்கும் பொருட்களின் விலையை போல, மக்களின் மாதந்திர வருமானம் அதிகரிப்பதில்லையே.. மத்திய நடுத்தர குடும்பங்களின் நிலையே இப்போதைய சூழலில் தள்ளாடும் பொழுது, ஏழ்மை மட்டத்தில் இருப்போரின் நிலைமையை என்னவென சொல்வது? வெறும் காற்றை மட்டும் உண்டா உயிர் வாழ முடியும்?? தற்போதைய நிலையில் அப்பா, அம்மா, ஒரு பிள்ளை, இந்த மிக சிறிய குடும்பத்திற்கே மாதம் 2,000 வெள்ளி போதாது.. இந்நிலையில் கணவன் மட்டும் கொடுக்கும் சம்பளத்தை வைத்து கொண்டு குடும்பத்தை வழி நடத்தவா முடியும்?? வீட்டில் கணவன் மனைவி இருவரும் வேலைக்கு போனால் பணத்துக்காக அலைபவர்கள் என்று அர்த்தமில்லை.. அவர்களின் குடும்ப எதிர்காலத்துக்காக உழைக்கிறார்கள் என்று அர்த்தம் கொள்ளலாம் இல்லையா??
எல்லாத்தையும் குற்றம் சொன்னால், பிறகு என்னதான் செய்வது..?? அரசாங்க அலுவலகமாகட்டும் அல்லது தனியார் அலுவலகமாகட்டும்… எதிலும் குழந்தைகள் பராமரிப்பு மையங்கள் இருந்தால் நமக்கு வசதி தானே??
அம்மா,அப்பாவுக்கு முதியோா் இல்லம்.பிள்ளைகளுக்கு இந்தோனேசியா மெயிட்.கணவன் மனைவிக்கு ஆலுக்கொறு கார்டியன்.மனிதன் மீண்டும் காட்டுக்கே போறான்,மிருகத்ததை போல் வாழவே விரும்புகிறான்,அதிக சுதந்திரம் எதிர்ப் பாா்கிறான்.பிராமணர் வாழ்கை நிச்சயிக்கப்பட்டது,கொட்டாங்குச்சிக்குல் குதிரையோட்டும் மாறாத வாழ்கை,பொது வாழ்கை(பறக்கும் விஷமிக்கு).அன்று இறைவன் தந்த வேதப்படியே வாழ்வது,வேதத்தை காப்பது.நாங்கள் யாா் என்றும் நீங்கள் யாா் என்றும் மக்களுக்கு நன்கு தெரியும்.தீவிரவாத இன போக்கை மக்கள் விரும்புவதில்லை,மாறாக மக்கள் சராசரி வாழ்வை தான் யாசிக்கின்றனர்.வாழ்க நாராயண நாமம்.
நமக்கு வசதி வரும் போது,அதனுடன் செலவையும் பெறுக்குகிரோம்.ஆதலால் தான் செலவை குரைக்க முடியவில்லை.வசதி வரும்போது செலவு போக மீதியை சேமிக்க வேண்டும்.படித்துவிட்டேன் சும்மா வீட்டில் எப்படி இருப்பது என்ற ஆதங்கமே வேளைக்கு போகின்றனா்.பிள்ளைகளின் நிலையை எதிர்காலத்தை நினைத்து பாா்ததுண்டா நிச்சயம் கிடையாது.நாட்டில் பல மெய்டுகள் பிள்ளையை கொடுமைபடுத்துவதை கொலை செய்வது அரிந்தும் வேறு வழியின்றி விட்டு செல்கின்றனா்,இது போனால் வேறு செய்துக் கொள்ளலாமே விடுங்கள் கவலையை,நாராயண நாராயண.