டிஏபி அதன் தலைமைச் செயலாளரும் பினாங்கு முதலமைச்சருமான லிம் குவான் எங்மீது சுமத்தப்பட்டுள்ள இரண்டு ஊழல் குற்றச்சாட்டுகளை எதிர்கொள்ள இரண்டு வழிமுறைகளைப் பின்பற்ற முடிவு செய்துள்ளது.
ஒன்று, லிம்முக்கு எதிரான குற்றச்சாட்டுகள் குறித்து மக்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பதைக் கண்டறிய திடீர் தேர்தலை நடத்துவது.
இன்னொன்று, பொதுத் தேர்தலுக்குக் காத்திருப்பது. பொதுத் தேர்தல் 2018 ஆகஸ்டில்தான் நடைபெறும்.
“எதைப் பின்பற்றினாலும் லிம்முக்கு எதிரான நடவடிக்கை அரசியல் நோக்கம் கொண்டதுதானா என்பதையும் மாநிலத்தில் பக்கத்தான் ஹராபான் ஆட்சி தொடர்வதை விரும்புகிறார்களா என்பதையும் முடிவு செய்யும் பொறுப்பை மக்களிடமே விட்டு விடுவோம்”, என துணை முதலமைச்சர் II பி.இராமசாமி மலேசியாகினியிடம் தெரிவித்தார்.
இது ஒரு வேண்டாத விதண்டா வாத வம்பு. தொடையில் சதை பிடிப்பு என்று அரசியல் காயை அல்ல நகர்த்தி கட்டுபோடுவது மக்களை மேலும் ஏமாற்றுவதாகும்.
சொந்த பணத்தில் வீடு வாங்கியது குற்றமா என்று நீதிபதியிடம் யாரும் கேள்வி கேற்க முடியாது ஆனால் DPP இடம் கேற்கலாம் என்று நினைக்கிறேன் !
அரசியலுக்கு மக்களை ஆட்டு மந்தைகளை போல மேக்கடையில் மேய விட்டு சமயலுக்கு வெட்டிப்போடும் போக்கு மாற வேண்டும்.
14 ம் பொது தேர்தல் 2018 டில் நடக்கும். அரசு முதல் அமைச்சர்மீது சட்ட நடவடிக்கை என்றால் கேஸ் இன்னும் ஒரு வருஷம் ஓடும் . அதுவரை ஒரு குற்றவாளிபோல் அல்லது குற்றமற்றவர் போல் அரசு ஆட்சிபீடத்தில் இருப்பது அரசியல் தர்மமா என்று மக்கள் தலைவர்கள் யோசிக்க வேண்டும்.
பினாங்கு பாகாத்தானில் அடுத்த கட்ட தலைவர் அல்லது இரு துணை முதல்வரின் ஒருவர் இயல்புதானே அதற்குத்தானே துணை முதல்வர்கள் ?
இதனை நிபுணத்துவ ரீதியில் பார்க்காமல் மாநிலத்தில் திடீர் தேர்தல் நடத்தி பாகாதான் ஜெய்க்கும் தருணத்தில் மீண்டும் அவரே முதல்வர் ஆவது நீதித்துறையையும் அரசியலையும் ,மக்களையும் கிண்டல் செய்வதாகும்.
இது என்ன அங் துவா காலமா ? ஜனநாயக காலம் அதுவும் ஜனநாய கட்சியில் இது ஒரு விபரீத சூழல் ! அரசு பணிகளை திட்டமிட அரசு இயந்திரம் இருக்கும் போது. முதல்வர்கள் நாளுக்கு நாள் நிர்வாகிதான் அதை அரசியல் அல்லது அரசியலற்ற ராமசாமியும் செய்யமுடியும். பக்கத்தில் இருக்கும் ஆங்காங் தீவை 100 ஆண்டுகள் CEO தான் ஆண்டார். அரசியல்தான் அந்த சீனன் கலாச்சாரம் வேறு,
உலக நாடுகளின் அரசியல் பதவிகள் என்பது மாற்றத்தின் மறுமலர்ச்சிதான் மேம்பாட்டின் விதை. நட்ட விதைகள் அனைத்தும் முளைப்பதில்லை. முளைப்பவை முதிர்வதில்லை முதிர்பவை மலர்ந்து காய்ப்பதுமில்லை கனிவதுமில்லை.கனிந்தவை எல்லாம் இனிப்பதுமல்ல மீண்டும் அதே விதைக்கு ஒப்பனை செய்து மக்களை உரமாக்குவது புத்திசாலித்தனமுமல்ல ?
தனிமனித அரசியல் ஆளுமைக்கு இப்படி சாதக ராகம் சுவைக்கும். ஆனால்அந்த ஏழு சுவரங்களில் அந்தரங்கம் என்ற செயற்கை அங்கீகாரம் நிரந்தரமற்றது.