இன்று 35 ஆம் ஆண்டு நிறைவு நாளைக் கொண்டாடும் ஶ்ரீமுருகன் மையத்தில் (எஸ்எம்சி) உரையாற்றிய துணைப் பிரதமர் அஹமட் ஸாகிட் ஹமிடி தம்மை ஓர் இனவாதமற்றவர் என்று திரும்பத் திரும்ப கூறிக்கொண்டார்.
இந்தியர்கள் மற்றும் சீனர்களுடனான அவரது நட்புறவைப் பற்றியும் சளைக்காமல் பேசினார். கடந்த காலத்தில் அவர் எப்படி அவர்களுடன் சேர்ந்து வேலை செய்தார் என்பதையும் கூறினார்.
“நான் ஒரு வணிகராக இருந்த போது, எனது செயலாளர் இருந்தவர் ஒரு பஞ்சாபி பெண்…எனது கணக்காளர் மற்றும் கணக்காய்வாளர் பாலா அண்ட் கம்பணி.
“நான் ஒரு மலாய்க்காரர், ஆனால் நட்புறைவை மதிக்கிறவர்… நான் ஒரு நிறக்குருடு (இனவாதம் அற்றவர்); இதுதான் ஆதாரம்”, என்று ஹமிடி அவது உரையின் இறுதியில் கூறினார்.
கல்வியில் இனம் ஓர் அம்சமாக இருக்கக்கூடாது என்று கூறிய ஹமிடி, இந்தியர்கள் கல்வி கற்பதற்கான வாய்ப்பை மேம்படுத்துவதற்கான எஸ்எம்சியின் விருப்பத்தை அமைச்சரவைக்கு விரைவில் கொண்டுசெல்லப் போவதாக அவர் தெரிவித்ததோடு அக்கல்வி கழகத்திற்கு ரிம3 மில்லியன் நிதி ஒதுக்கீட்டையும் அறிவித்தார்.
பிரதமர் நஜிப் நகர்புற வறுமையை ஒழிப்பதற்காக தமது தலைமையில் ஓர் அமைச்சரவைக் குழுவை நியமித்துள்ளதாக அவர் தெரிவித்தார்.
அக்குழுவில் அம்னோ அமைச்சர்களைத் தவிர்த்து எம்சிஎ தலைவர் லியோ தியோங் லாய், மஇகாவின் தலைவர் எஸ். சுப்ரமணியம், எஸ். தேவமணி மற்றும் பி. கமலநாதன் ஆகியரோடு கெராக்கான் உறுப்பினர் ஜே. லோக பால மோகன் ஆகியோரும் இடம்பெற்றிருப்பதாக துணைப் பிரதமர் அறிவித்தார்.
“இது ஏன் என்றால், நகர்புற வறுமை மலாய்க்காரர்களிடம் மட்டும் இல்லை, அது இந்தியர்களிடமும் சீனர்களிடமும் இருக்கிறது.
“நகர்புற வறுமையை ஒழிப்பதில் நான் உண்மையிலேயே நிறக்குருடு”, என்றாரவர்.
தேர்தல் பக்கத்தில். அதுதான் இந்த நாதாரி நம் பக்கத்தில் நாடகம் போடுகிறான்.
அதைவிட கேவ_ம் என்னவென்றால் அப்படிக் கூறியதைக் கேட்டு அங்கிருந்த ஆட்டு மந்தைகள் வழக்கம் போல கை தட்டியது தான்.
இனவாதம் என்றவுடன் இதயத்தை வருத்தும் ஒரு விடயம் இங்கே பதிவிட இருக்கின்றது. அது தற்போது சிறுபான்மை இனமாய் கருதப்படும் இந்தியர்கள் மேல் தற்காலத்தில் திருட்டுக்கு தண்டனை என்ற பெயரில் திட்டமிட்டு கட்டவிழ்த்துவிடப்படும் தனிமனித அராஜகங்கள்.
திருடுவது குற்றம், இல்லையென்று சொல்லவில்லை, திருடுபவர்களுக்கு தண்டனை நிச்சயம் வழங்கப்படவேண்டும். அது சட்டரீதியான முறையில் அமைவதே நீதி. ஆனால் அதிகாரத்தைக் கையில் எடுத்துக்கொன்டு குற்றவாளிகள் என்பதால் அவர்களை அளவுக்கு மீறி அவமானப்படுத்தும் செயல்களை தண்டனை என்ற பெயரில் ஒரு மனிதர் இன்னொருவர் மீது செலுத்துவது மன்னிக்க முடியாத குற்றம்.
அண்மையில் என் மனதை மிகவும் நோகடித்த விடயங்களை சமுக ஆர்வலர்களின் கவனத்திற்கு கொன்டுவர விரும்புகிறேன்.
சம்பவம் 1 : கடந்த தீபாவளிக்கு முதல் நாள் இங்கே புக்கிட் மெர்தாஜாமில் பேரங்காடி(சூப்பர் மார்க்கெட்) ஒன்றில் இரண்டு இந்திய பெண்மணிகள் பிடிபட்டனர். கால்களுக்கு இடையில் பொருட்களை மறைத்து திருடினார்கள் என அவர்களைப் பிடித்து காவல்துறையிடம் ஒப்படைத்தது பேரங்காடி நிர்வாகம். பலரும் காண கைகளில் விலங்கிட்டு. அன்று அங்கே நமது மக்கள் வெள்ளம் கரைபுரண்டு ஓடியது, இருக்காதா பின்னே, “thr” ராகா வின் கலை நிகழ்ச்சியும் அப்போது அங்கே அரங்கேறிக்கொன்டிருந்ததே.
அதற்கு சில தினங்களுக்குப் பின்னர் வாட்சப்பில் அந்தப் பெண்மணிகளின் படம், திருடிய பொருளை கால்களுக்கிடையில் வைத்து முட்டிக்கு மேல் அவர்களின் ஆடையைத் தூக்கி (அதை ஒரு பன்னாடை தூக்கிப் பிடித்திருக்கிறான்) அலங்கோலமாக படம்பிடித்து வாட்சப்பில் உலவவிட்டிருக்கின்றனர். அதில் ஒரு பெண்மணிக்கு 30 வயதிருக்கும், இன்னொருவர் மூதாட்டி 50 வயதுக்கு மேல் இருக்கும். அவர்கள் திருடியது தவறுதான், ஆனால் அவர்களை அவ்விதம் அவமதிக்கும் உரிமையை இவர்களுக்கு யார் தந்தது? அவர்களைப் பிடித்து போலிசிலும் ஒப்படைத்து விட்டு மேலும் இப்படி ஓர் அலங்கோலத்தையும் அரங்கேற்றியிருக்கின்றனர். அதையும் ஏதோ பெருமைக்குரிய விடயம்போல் மாய்ந்து மாய்ந்து தகவல் ஊடகமான வாட்சப்பில் பறிமாறி புளங்காகிதமடைகின்றனர் நம்மவர்கள். எல்லோரையும் போல் இதைக் கடந்துபோக இயலாமல் நிர்வாகத்தைத் தொடர்பு கொன்டு இதைப்பற்றி விசாரித்தால் நாங்கள் அப்படிச் செய்யவே இல்லை என துண்டைப்போட்டு தாண்டுகிறது அந்த பேரங்காடி நிர்வாகம். சில அமைப்புகளிடமும் புகார் அளித்தால் அவர்கள் திருடர்கள் தானே என அலட்சியம் காட்டுகின்றனர், திருடர்கள் என்றால் அவர்கள் மனிதர்கள் இல்லையா? அவர்களுக்கு உரிமை இல்லையா? ஏன் அவர்கள் திருடினார்கள்? பற்றாக்குறையின் காரணம்தானே, அவர்களுக்கென்ன அனுகூலங்கள் ஊட்டியா விடப்படுகின்றன? நம் இனத்தைச் சார்ந்தவர்கள் இப்படி அளவிற்கு மீறி அவமதிக்கப்படுவது நமக்கு வேதனையில்லையா? இது ஒரு சக மனிதருக்கு நிகழும் கொடுமையில்லையா? இதை நாம் தட்டிக்கேட்பது தவறாகுமா?
சம்பவம் 2 : நேற்று வாட்சப்பில் ஒரு காணொலி, ஒரு துணிக்கடையில் ஒரு நடுத்தர வயது பெண்மணியும், இன்னொரு பருவ வயது பெண்ணும், இருவரும் இந்தியர்கள், திருடிவிட்டார்கள் எனக் குற்றம் சாட்டி அவர்கள் இருவரையும் பிடித்து தலையை மொட்டையடிக்கின்றார்கள் சில வேற்று இன ஆண்கள். திருடிய குற்றத்திற்கு அவர்களை காவல் துறையில் சேர்ப்பிக்க வேண்டியதுதானே, ஏன் மொட்டையடிக்க வேண்டும்? எடுப்பார் கைப்பிள்ளை இனம். யாரும் கேட்க மாட்டார்கள் எனும் தைரியம் தானே? அத்தனை வன்மம் ஏன் ? இதில் இன்னும் கொடுமை நம்மவர் சிலர் இதுபோன்ற விடயங்கள் கண்டிக்கப்படவேண்டியவை என்பதை உணராது அவற்றை மகிழ்வளிக்கும் விடயமாய் கொண்டாடுவதும் பலரிடம் பகிர்ந்து இன்புறுவதும் மிகவும் வேதனையளிக்கிறது. அனுப்பியவரிடம் மேலதிக தகவல்களும் பெறமுடிவதில்லை.
திருட்டு சம்பவங்களை இந்திய இனம் மட்டுமே குத்தகை எடுத்து செய்வதைப்போல் ஏன் பல அங்காடிக்கடைகளில் இந்தியர்களை மட்டுமே படம் பிடித்து மாட்டி வைக்கின்றனர்? மற்ற இனங்களும் இப்படிச் செய்வதை நேரிலும் பார்க்க முடிகிறது, இணையத்திலும் பல காட்சிகள் காணக் கிடைக்கின்றன, ஆனால் அங்கெல்லாம் அவர்கள் படமெல்லாம் குற்றவாளிகளாய் காட்சிக்கு வைக்கப்படுவதில்லை, ஏனென்றால், அந்தப் பெரும்பான்மை இனங்கள் அந்த விற்பனை மையங்களை புறக்கணித்து வியாபாரம் கெட்டுவிடும் என்ற ஐயத்தால்.
இதை யாரும் தட்டிக் கேட்பதில்லை, நம்மவர்கள் துணிந்து கேள்வி எழுப்பியும் அந்த வியாபரிகளுக்கு நமது கண்டனத்தையும் தெரிவிப்பதில்லை, யாரோ தானே நமக்கென்ன போக்குதான், யோசித்துப்பாருங்கள், இதுவே பழக்கமும் வழக்கமுமாகி நாளை அப்பாவிகளும் பலியானால்? யாருக்கோ நிகழும்வரை நாம் இதைக் கண்டு கொள்ளவே கூடாதா?
நம்மினத்தவர்கள் மீது வேண்டுமென்றே இத்தகைய அராஜங்கள் கட்டவிழ்த்துவிடப்படும் சூழ்நிலையில் நம்மவர்கள் இதுபோன்ற திருட்டுக்குற்றச் செயல்களில் அறவே ஈடுபடக்கூடாது மேலும் இதுபோன்ற இந்தியர்களை மட்டந்தட்டும் அங்காடிகளைப் புறக்கணிக்க வேண்டும். நம்மைப் பிரதிநிதிப்பதாய் அரசாங்கத்திடம் மாண்யம் பெறும் அமைப்புகளும் “ஏன் குறிப்பாய் இந்தியர்கள்?” என கண்டனங்களை முன்வைக்க முன்வரவேண்டும். நன்றி
அம்னோவில் இவனின் அடித்தளம் ஆடடம் காண தொடங்கி விட்ட்து.ஒரு கூடடம் அவனை கழட்டிவிட நாடகம் ஓன்று அங்கே அரங்கேறி கொண்டிருக்கிறது.அதனால்தான் சீன,இந்தியர்களின் பக்கம் அவனது கவனம் செல்கிறது.தேர்தல் நெருங்கும் போதுதான் மற்ற இனங்களும் இங்கு வாழ்கின்றன என்று சில அம்னோ தீவிரவாதிகளுக்கு தெரிகிறது.
மின்னல் அவர்களே நீங்கள் கூறுவதை கேட்கவே கூசுகிறது. நம்மவர்கள் தான் இளிச்சவாயர்கள் — அதிலும் கேட்க நாதி அற்றவர்கள். நம்மை அவமான படுத்துவது இந்த ஈன நாதாரிகளுக்கு இனிப்பு தின்பது போல். இதிலிருந்து நம்மவர்கள் பொருளாதாரத்தில் எந்த நிலையில் இருக்கின்றார்கள் என்று புரிய வேண்டும். அங்குள்ள சமூக ஆர்வலர்கள் அவர்களை சந்தித்து மேல் விபரம் அறியவேண்டும்.
கடந்த கால தேர்தல் காலங்களிலும் இதுதானே நடந்தது. நமக்கு இது ஒரு தொடர் கதை. இந்த தேசிய முன்ணனி அரசாங்கம் நம்மை நன்றாகவே படித்து வைத்துள்ளனர். இந்நிலைக்கு நம்மை தள்ளியதில் ம.இ.காவிற்கு பெரும் பங்குண்டு. அம்னோ போடும் தாளத்திற்கு ஆட நடிகர்களும், நடனமணிகளும் தயார் நிலையில் இருப்பார்கள்.சமீபத்தில் இந்தியர்களுக்கான புளூ ப்ரிண்ட் தயாரானது. இது நமது நம்பிக்கை நாயகனின் பத்து வருட மெகா தொடர். ஒவ்வொரு தேர்தலின் போதும் இந்தியர்களுக்காக பல திட்டங்கள் வரையப்படும். தேர்தலுக்குப் பிறகு கருப்புப் பெட்டியில் அடைத்து “கருப்பு அறையில்” வைத்துப் பூட்டப்படும். இதைப் பற்றி நம் தலைவர்களும் கேள்வி எழுப்ப மாட்டார்கள். ஏன் என்றால் நம்ம தலைவர்கள் ரொம்பா………. நல்லவுங்க!!!!.
விஷம் கலந்த தேன் வாக்குறுதிகள் . மலேசியர்கள் குறிப்பாக இந்தியர்கள் புறிந்து கொண்டால் நல்லது. காலம் காலமாய் உதிரும் வெற்று வாக்குறுதியில் மயங்காமல் திடமாக மாற்றத்தை நோக்கி செயல்படுவது எதிர்காலத்திற்கு உகுந்ததாய்க்கும். மாற்றம் முன்னேற்றம். இல்லையெனில் பின்னடைவு.