மனிதவள அமைச்சர் வி சிவக்குமார் மலேசிய முதலாளிகளுக்கு எச்சரிக்கை.
அன்மையில் பினாங்கில் உள்ள ஒரு நிறுவனம் 102 உள்நாட்டு தொழிலாளர்களை அகற்றி அந்த வேலைகளில் அயல் நாட்டு தொழிலாளர்களை அமர்த்தியதை பற்றிய புகார்களை தொடர்ந்து, அவர் அந்த எச்சரிக்கையை விடுத்தார்.
“தொழிலாளர் பற்றாக்குறையை நிவர்த்தி செய்வதற்காகவே அயல் நாட்டு தொழிலாளர்களை வேலைக்கு அமர்த்துவதற்கான ஒதுக்கீடுகள் மற்றும் ஒப்புதல்கள் வழங்கப்படுகின்றனவே தவிர, தற்போதுள்ள உள்ளூர் தொழிலாளர்களை மாற்றுவதற்கான காரணத்திற்காக அல்ல என்று முதலாளிகள் மற்றும் உள்ளூர் நிறுவனங்களை நான் கடுமையாக எச்சரிக்க விரும்புகிறேன்.”
“தற்போதுள்ள ஒவ்வொரு காலியிடத்திற்கும் முன்னுரிமை உள்ளூர் தொழிலாளர்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டும் என்று முதலாளிகளுக்கு நான் அறிவுறுத்த விரும்புகிறேன்” என்று சிவக்குமார் (மேலே) இன்று ஒரு அறிக்கையில் தெரிவித்தார்.
“உள்ளூர் தொழிலாளர்களை பணிநீக்கம் செய்து, அவர்களுக்குப் பதிலாக அயல் நாட்டு வேலையாட்களை நியமிக்கும் ஒரு முதலாளி அல்லது நிறுவனத்தின் நடவடிக்கை, வேலைவாய்ப்புச் சட்டம் 1955 இன் பிரிவு 60M இன் கீழ் குற்றமாகும்.”
“குற்றத்தைச் செய்ததாகக் கண்டறியப்பட்ட எந்தவொரு முதலாளிகளும் அல்லது நிறுவனங்களும் ஒவ்வொரு குற்றத்திற்கும் RM50,000 அபராதம் விதிக்கப்படும், அதோடு தொழிலாளர்களை பணியமர்த்துவதற்கான அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஒதுக்கீட்டை மனிதவள அமைச்சகம் ரத்து செய்யும்” என்று அமைச்சர் வலியுறுத்தினார்.
ஜனவரி 17 முதல் மார்ச் 31 வரை தோட்டம், உற்பத்தி, கட்டுமானம், விவசாயம் மற்றும் சேவை (உணவகங்கள்) ஆகிய ஐந்து முக்கியமான துறைகளில் வெளிநாட்டுத் தொழிலாளர்களின் வேலை வாய்ப்புத் திட்டத்தை தளர்த்துவதற்கு மத்தியில் சிவகுமாரின் எச்சரிக்கை வந்தது.
இத்திட்டத்தின் கீழ், வேலைவாய்ப்பு மற்றும் ஒதுக்கீடு தகுதியின் முன்நிபந்தனைகள் இல்லாமல் 15 மூல நாடுகளில் இருந்து வெளிநாட்டு ஊழியர்களை வேலைக்கு அமர்த்துவதற்கு முதலாளிகள் அனுமதிக்கப்படுவார்கள்.
முன்னதாக, மலேசிய தொழிற்சங்க காங்கிரஸானது, ஒட்டுமொத்த இயக்கச் செலவுகளைக் குறைப்பது போன்ற குறைந்த சம்பளம் வழங்கப்படும் புதிய புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு உள்ளூர் தொழிலாளர்களை ஓரங்கட்டுவதாகக் கூறப்படும் நிறுவனங்கள் மீது இதேபோன்ற கவலைகளை எழுப்பியதாகக் கூறப்படுகிறது.
அயல் நாட்டு தொழிலாளர்களை வேலைக்கு அமர்த்துவதற்கான ஒப்புதலை விரைவுபடுத்துவதற்கான கொள்கையை அறிமுகப்படுத்தியதில் இருந்து, மலேசியா, இந்தோனேசியா, நேபாளம் மற்றும் பங்களாதேஷ் உள்ளிட்ட முக்கிய ஆதார நாடுகளுடன், வருகை எண்ணிக்கையை அதிகரிப்பது மற்றும் ஆட்சேர்ப்புச் செலவுகளைக் குறைப்பதில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம், தொடர்புடைய அமைச்சகங்கள் மற்றும் அரசாங்கத் துறைகள் மூலம் புதிய ஈடுபாடுகளைத் தொடங்கியது.
