மலேசியாவில் தாய்மொழிப் பள்ளிகளை நிறுவுவதை கூட்டாட்சி அரசியலமைப்பு பாதுகாக்கவில்லை என்பதை  மேன்முறையீட்டு நீதிமன்றம் இன்று விசாரித்தது.

Majlis Pembangunan Pendidikan Islam Malaysia (Mappim) மற்றும் தேசிய எழுத்தாளர் சங்கங்களின் கூட்டமைப்பு (Gapena) ஆகிய இரண்டு குழுக்களுக்காகச் செயல்படும் வழக்கறிஞர் முகமட் ஹனிஃப் காத்ரி அப்துல்லா, கோலாலம்பூரில் உள்ள உயர் நீதிமன்றம் நாட்டின் உச்ச சட்டத்தை விளக்குவதில் தவறு செய்துள்ளது என்று சமர்ப்பித்தார்.

சுபாங் லியான் தலைமையிலான மூன்று பேர் கொண்ட மேல்முறையீட்டு நீதிமன்ற அமர்வில் இரு குழுக்களின் மேல்முறையீட்டு மனுமீதான விசாரணையின்போது, மாண்டரின் மற்றும் தமிழ் தாய்மொழிப் பள்ளிகள் பொது அதிகாரம் இல்லை என்று தீர்ப்பளித்தபோது அப்போதைய உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி முகமட் நஸ்லான் முகமட் கசாலி தவறிழைத்தார் என்று ஹனிஃப் (மேலே) வாதிட்டார்.

உயர் நீதிமன்றத்தின் முடிவுக்கு  மாறாக, தாய்மொழிப் பள்ளிகள் உண்மையில் பொதுவானவை , எனவே கூட்டாட்சி அரசியலமைப்பின் பிரிவு 152 (1) இன் படி பயிற்று மொழியாக  பஹாசா மலேசியாவைப் மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும் என்று வழக்கறிஞர் வாதிட்டார்.

“(தாய்மொழி) பள்ளிகள் பொது அதிகாரங்களாக இருந்தால், தமிழும் மாண்டரின் மொழியும் (அங்குப் பயிற்று மொழியாக) அதிகாரப்பூர்வ நோக்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்தப்படுவதற்கு சமமாகும், இது தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது.

“எனவே கூட்டாட்சி அரசியலமைப்பு தாய்மொழிப் பள்ளிகளைப் பாதுகாக்கும் என்று கூற முடியாது,” என்று ஹனிஃப் கூறினார், மேலும் கூட்டாட்சி அரசியலமைப்பில் தாய்மொழிப் பள்ளிகளுக்குப் பாதுகாப்பு வழங்கும் குறிப்பிட்ட ஏற்பாடு எதுவும் இல்லை என்றும் கூறினார்.

மேன்முறையீட்டு நீதிமன்ற நீதிபதிகள் எம்.குணாளன் மற்றும் அசிசுல் ஆஸ்மி அட்னான் ஆகியோரைக் கொண்ட அமர்வு முன் சமர்ப்பித்த ஹனிஃப், மலேசியா சுதந்திரம் அடைவதற்கு முன்னும் பின்னும் பல்வேறு உத்தியோகபூர்வ அரசாங்க அறிக்கைகள் தாய்மொழிப் பள்ளிகளை நிறுவுவதை ஆதரிக்கவில்லை என்று சுட்டிக்காட்டினார்.

1951 ஆம் ஆண்டு பார்ன்ஸ் அறிக்கையிலிருந்து மேற்கோள் காட்டப்பட்ட வழக்கறிஞர், தேசிய ஒற்றுமையைக் கட்டியெழுப்புவதற்காக, தனி தாய்மொழிப் பள்ளிகளை முடிவுக்குக் கொண்டுவரவும், அவற்றுக்குப் பதிலாக அனைவருக்கும் பொதுவான ஒரே வகையான தொடக்கப் பள்ளியாக மாற்றவும் பரிந்துரைத்தார்.