முதலாளிகள் தங்கள் தொழிலாளர்களுக்கு “நியாயமான ஊதியத்தை” தானாக முன்வந்து வழங்குவதற்கு வழி இல்லை என்று பினாங்கு மலேசியன் தொழிற்சங்க காங்கிரஸ் (MTUC) செயலாளர் கே வீரையா கூறினார்.

தனியார் துறையினர் குறிப்பாக அதிக லாபம் ஈட்டும் நிறுவனங்கள் தங்கள் ஊழியர்களுக்கு நியாயமான சம்பளம் வழங்க வேண்டும் எனப் பிரதமர் அன்வார் இப்ராகிம் விடுத்த கோரிக்கைக்குப் பதிலளிக்கும் வகையில் அவர் இவ்வாறு கூறினார்.

“எங்கள் முதலாளிகளுக்கு, ​​தன்னார்வத் தொண்டு வேலை செய்யாது. அவர்கள் சட்டத்தின் மூலம் கட்டாயப்படுத்தப்பட வேண்டும் (தொழிலாளர்களின் ஊதியத்தை அதிகரிக்க)”.

“நம் அரசியல்வாதிகளுக்கு இதைச் செய்வதற்கான அரசியல் விருப்பம் இருக்க வேண்டும்,” என்று வீரையா (மேலே) மலேசியாகினியிடம் கூறினார்.

அன்வார் ஆகஸ்ட் 16 அன்று அரசு ஊழியர்களுக்கான ஊதிய உயர்வை டிசம்பர் 1 முதல் அறிவித்தார், இதில் அரசு ஊழியர்கள் ஆதரவு, மேலாண்மை மற்றும் தொழில்முறை குழுக்களில் வகைப்படுத்தப்பட்ட சராசரியாக 15 சதவீத சம்பள உயர்வைப் பெறுவார்கள், உயர் நிர்வாக அதிகாரிகளுக்கு ஏழு சதவீதம் மட்டுமே கிடைக்கும்.

இந்த அறிவிப்பைத் தொடர்ந்து, அதிக லாபம் ஈட்டும் தனியார் நிறுவனங்கள் தங்கள் ஊழியர்களுக்கு நியாயமான ஊதியத்தை வழங்கும் என்று அன்வார் நம்பிக்கை தெரிவித்தார்.

“தனியார் துறை அவர்களின் (சம்பள) திட்டங்களை மதிப்பாய்வு செய்யும் என்று நான் நம்புகிறேன், இதனால் தொழிலாளர்களின் (நிதி) சுமையை மிகவும் நியாயமான ஊதியம் மற்றும் சம்பள உயர்வு திட்டத்துடன் குறைக்க முடியும், குறிப்பாகப் பெரிய லாபத்தை பதிவு செய்யும் நிறுவனங்கள்”.

“மாதாந்திர சம்பளம் ரிம 2,000 க்கு குறைவாக இருக்க எந்தக் காரணமும் இல்லை,” என்று அவர் கூறினார்.

தொழிலாளர்களுக்குப் பொருளாதார பலன்கள் கிடைக்கவில்லை

வீரையா கூறுகையில், தற்போது தனியார் துறையில் சுமார் 20 லட்சம் பேர் பணிபுரிகின்றனர்.

புள்ளிவிவரத்தில், அவர்களில் இரண்டு சதவீதம் பேர் மட்டுமே அந்தந்த முதலாளிகளுடன் கூட்டு ஒப்பந்தத்தை (CA) வைத்துள்ளனர், என்றார்.

“எனவே, மற்றொரு 98 சதவீதம் பேர் வருடாந்திர அல்லது காலமுறை ஊதிய மாற்றங்களைப் பேச்சுவார்த்தை நடத்தும்போது தங்கள் முதலாளிகளின் தயவில் உள்ளனர்”.

“எங்கள் ஊதியங்கள் தேக்கமடைந்ததற்கும், நமது நாடு குறைந்த ஊதிய வலையில் சிக்கியதற்கும் இதுவே காரணம்,” என்று அவர் கூறினார்.

வீரியா நிதி அமைச்சகத்தின் பொருளாதார அறிக்கையையும் மேற்கோள் காட்டினார், இது தொழிலாளர்கள் பெறும் ஊதியம் நாட்டின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி அதிகரிப்பின் பிரதிபலிப்பு அல்ல என்று சுட்டிக்காட்டியது.

“நிதி அமைச்சின் 2024 பொருளாதாரக் கண்ணோட்ட அறிக்கையின்படி, மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் பணியாளர் இழப்பீட்டின் பங்கு 2023 இல் 32.4 சதவீதமாக இருந்தது”.

“இருப்பினும், மற்ற பொருளாதாரங்களுடன் ஒப்பிடும்போது ஊழியர்களின் இழப்பீடு இன்னும் குறைவாகவே உள்ளது மற்றும் 2025 க்குள் 40 சதவீத இலக்கைவிடக் குறைவாக உள்ளது என்றும் அறிக்கை சுட்டிக்காட்டியுள்ளது”.

“எமது பொருளாதார வளர்ச்சியின் பலன்களைத் தொழிலாளர்கள் இன்னும் அனுபவிக்கவில்லை என்பதை இது காட்டுகிறது.”

வாழ்க்கை ஊதியம்

இதற்கிடையில், அரசாங்கத்தின் முற்போக்கான ஊதியக் கொள்கையின் சம்பளத்தை உயர்த்தும் திறன்குறித்து வீரியாவுக்கு சந்தேகம் இருந்தது.

அதன் தன்னார்வத் தன்மை, அதன் வரையறுக்கப்பட்ட நோக்கத்தின் மேல் மற்றும் பரிசோதனையாக இருப்பதால், திட்டத்தின் செயல்திறனை அவர் சந்தேகித்தார்.

தேசிய குறைந்தபட்ச ஊதியக் குழுவின் பெயரைத் தேசிய வாழ்க்கை ஊதியக் கவுன்சில் என்று மாற்றுவதில் தொடங்கி, அதற்குப் பதிலாகக் கட்டமைப்பு மாற்றங்களுக்கு வீரியா அழைப்பு விடுத்தார்.

“குறைந்தபட்ச ஊதியத்திலிருந்து வாழ்க்கை ஊதிய கருத்துக்கு நாம் செல்ல வேண்டும். ஒருவரின் புரிதலுக்காக, குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை ரிம 2,000 என்று நிர்ணயித்தாலும், நமது தேசிய வறுமைக் கோடு ரிம 2,589 ஆகும்”.

“கூடுதலாக, நிகழ்நேர நுகர்வோர் விலைக் குறியீடு மற்றும் நாட்டின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியைக் கருத்தில் கொண்டு சம்பள மாற்றங்களைச் செய்ய முதலாளிகள் கட்டாயப்படுத்தப்பட வேண்டும்”.

“எங்கள் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி உயர்ந்தால், ஊதியம் அதற்கேற்ப சரிசெய்யப்பட வேண்டும்,” என்று அவர் வலியுறுத்தினார்.

இரண்டாவது வேலைகள்

இத்தகைய நடவடிக்கைகள் கடையை மூடுவதற்கு வழிவகுக்கும் என்ற முதலாளிகளின் வாதங்களின் பேரில், வீரியா அதை முற்றிலும் நிராகரித்தார்.

2013 ஆம் ஆண்டு தொடங்கப்பட்ட குறைந்தபட்ச ஊதியக் கொள்கைக்கு ரிம 900 இல் இருந்த எதிர்ப்பை அவர் நினைவு கூர்ந்தார், முதலாளிகள் அதன் கட்டுப்படியாகாத காரணத்தால் பலர் மூடப்பட வேண்டியிருக்கும் என்று கூறினார்.

“இப்போது வருடங்கள் ஆகிவிட்டன (இப்போது குறைந்தபட்ச ஊதியம் ரிம 1,500) ஆனால் எத்தனை வணிகங்கள் மூடப்பட்டன என்பதை அவர்களால் சொல்ல முடியுமா? சொல்லமாட்டார்கள்”.

“என்னுடைய வாதம் இதுதான். தொழில் செய்வதற்காக நாங்கள் வறுமையின் ஆழத்தில் வாழ்வோம் என்று முதலாளிகள் எதிர்பார்க்க முடியாது”.

“உண்மை என்னவென்றால், எங்கள் சம்பளம் மிகவும் குறைவாக இருப்பதால், தொழிலாளர்கள் இரண்டாவது வேலையைப் பெற வேண்டும்”.

“மேலும் நீண்ட நேர வேலை அவர்களின் உடல் மற்றும் மன ஆரோக்கியத்தை பாதிக்கிறது,” என்று அவர் கூறினார்.