பள்ளி இடைநிறுத்தம், இனவாதம் மற்றும் பள்ளிகளில் தீவிரவாதம் உள்ளிட்ட கல்வித் துறை எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளைச் சமாளிக்க தேசிய கல்வி ஆலோசனைக் குழு (The National Education Advisory Council) புதுப்பிக்கப்பட்டுள்ளது.

முன்னாள் கல்வி இயக்குநர் ஜெனரல் அமின் செனின்(Amin Senin) NEACக்கு தலைமை வகிக்கிறார். கல்வியாளர்களிடையே முக்கிய பிரச்சினையாக மாறியுள்ள எழுத்தர் பணி உள்ளிட்ட ஆசிரியர்களின் பணிச்சுமை பிரச்சினைகளை ஆராய்வதே கவுன்சிலின் முக்கிய நோக்கமாகும்.

முகமட் பௌசான் நூர்டின்(Mohamad Fauzan Noordin) துணைத் தலைவராகவும், உமர் யாகோப்(Omar Yaakob), மெஹந்தர் சிங் நஹர் சிங்(Mehander Singh Nahar Singh), நூர் இனாயா யாகூப்(Noor Inayah Ya’akub), முகமட் அப்துல் அஜீஸ் மஹ்மூத்(Mohd Abd Aziz Mahmud), அமினுதீன் அவாங்(Aminuddin Awang), ருசிலாவதி முகமட் சலேஹ்(Rusilawati Mohd Salleh) மற்றும் சீ போ கியெம்(Chee Poh Kiem) ஆகியோர் பிற கவுன்சில் உறுப்பினர்களாகவும் நியமிக்கப்பட்டுள்ளனர்.

ஆனால் எங்களுக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது, NEAC இல் தமிழனோ, சபாஹானோ, சரவாக்கியனோ இல்லை.

ஒவ்வொருவரும் தங்கள் யோசனைகளைப் பங்களிக்கவும், ஒருவருக்கொருவர் பலங்களைப் பயன்படுத்தவும் கிடைக்கும்போது, அந்த யோசனைகள் நாட்டில் கல்வியின் திசையை வடிவமைக்கவும் மேம்படுத்தவும் NEACக்கு உதவும்.

கல்விக்கு முன்னுரிமை என்பதால், பயிற்று மொழி அல்லது பள்ளி வகையைப் பொருட்படுத்தாமல் அனைத்து பள்ளிகளையும் உள்ளடக்கியதாக இருக்க வேண்டும்.

நாட்டில் தமிழ்ப்பள்ளிகளின் நிலை எப்போதுமே கவலைக்குரியதாகவே இருக்கும் என்பது நமக்குத் தெரியும். சுதந்திரம் அடைந்து 65 ஆண்டுகள் கடந்தாலும், தமிழ்ப்பள்ளிகள் மிகவும் கவலைக்கிடமான நிலையில் உள்ளன. பெரும்பாலான மாணவர்கள் ஏழை குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர்கள்.

சபா மற்றும் சரவாக்கின் உட்புறத்தில் உள்ள கிராமப்புற பள்ளிகளும் மோசமான நிலையில் உள்ளன- மர வகுப்பறைகள், ஆசிரியர்கள் குடியிருப்புகள் மற்றும் தங்கும் விடுதிகள் குறுகலானவை மற்றும் மோசமான நிலையில் உள்ளன.

சபா மற்றும் சரவாக் உட்பட, உடனடியாகப் பழுது மற்றும் பராமரிப்பு தேவைப்படும் 300க்கும் மேற்பட்ட பாழடைந்த பள்ளிகளைக் கல்வி அமைச்சகம் சமீபத்தில் அடையாளம் கண்டுள்ளது.

தமிழ்ப்பள்ளிக் கல்வியை மேம்படுத்தவும்

தமிழ்ப் பள்ளிக் கல்வியை மேம்படுத்தவும், பண்புகளை வளர்ப்பதற்கும், ஆசிரியர்களின் நலனைப் புகுத்துவதற்கும், B40 மாணவர்களிடையே வறுமையை நிவர்த்தி செய்வதற்கும், புதிய யோசனைகளில் NEAC கவனம் செலுத்த வேண்டும்.

இப்போது நாட்டில் மொத்தம் 79,309 மாணவர்களுடன் 528 தமிழ்ப்பள்ளிகள் மட்டுமே உள்ளன. 1980ல் 589 தமிழ்ப்பள்ளிகள் இருந்தன.

குறைந்த மாணவர் சேர்க்கை அல்லது அமைச்சகத்தின் கொள்கையின்படி மற்ற பள்ளிகளுடன் இணைந்ததால் தமிழ்ப்பள்ளிகள் மூடப்படும் நிலையை எதிர்கொண்டுள்ளன.

குறைந்த மாணவர் சேர்க்கையால், தமிழ்ப்பள்ளிகள் இருண்ட எதிர்காலத்தை எதிர்கொள்கின்றன. அதிக மாணவர் சேர்க்கைக்குப் பள்ளிகள் இந்திய பெரும்பான்மை பகுதிகளுக்குச் செல்ல அனுமதிக்கப்பட வேண்டும்.

தமிழ்ப் பள்ளிகள் நாட்டின் மலாய் மற்றும் சீனப் பள்ளிகளுக்குச் சமமானவை அல்ல. தமிழ்ப் பள்ளிகளுக்கான பட்ஜெட் ஒதுக்கீடு எப்போதுமே ஒரு முக்கியப் பிரச்சினையாக இருந்து வருகிறது. சில பள்ளிகள் பழைய தொகுதிகளைப் பயன்படுத்துகின்றன, அவை கட்டமைப்பு சிக்கல்களைக் கொண்டுள்ளன.

கடந்த 10 ஆண்டுகளில் தமிழ்ப்பள்ளிகள் சிறப்பாகச் செயல்படத் தொடங்கியுள்ளன. ஆனால் 2020 ஆம் ஆண்டில், தமிழ்ப் பள்ளிகளுக்கான திட்டமிடப்பட்ட பட்ஜெட் தோராயமாக RM29 மில்லியனாக இருந்தது, இது முந்தைய ஆண்டு ஒதுக்கப்பட்ட RM50 மில்லியனைவிட குறைவாக இருந்தது.

நம் நாட்டில் உள்ள சில தமிழ் பள்ளிகளில், குறிப்பாகச் சிலாங்கூர், பேராக், ஜோகூர், கோலாலம்பூர், நெகிரி செம்பிலான், கெடா ஆகிய மாநிலங்களில் போதிய மாணவர்கள் இல்லை.

மாணவர் சேர்க்கை உயராவிட்டால் அல்லது வசதிகள் மேம்படுத்தப்படாவிட்டால், இப்பள்ளிகள் மூடப்படும் நிலைக்குத் தள்ளப்படும் என்ற அச்சம் நிலவுகிறது. பெரும்பாலான பள்ளிகளில் முழு வசதிகள் இல்லை. கிராமப்புறங்களில் உள்ள தமிழ்ப்பள்ளிகளின் நிலை இன்னும் மோசமாக உள்ளது. அந்தப் பள்ளிகள் விரைவில் காணாமல் போய்விடுமோ என்ற அச்சம் உள்ளது.

1816 இல், மலேசியாவின் முதல் தமிழ் வகுப்பு பினாங்கு இலவசப் பள்ளியில் நடந்தது. 1897 ஆம் ஆண்டில், நாட்டின் முதல் தமிழ்ப் பள்ளி செரெம்பனில் SJK (T) ஜாவா லேனில் திறக்கப்பட்டது.

இருநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், குறைந்த மாணவர் சேர்க்கையால் மலேசியத் தமிழ்ப் பள்ளிகளின் தலைவிதி தொடர்ந்து குழப்பத்தில் உள்ளது. தமிழ்ப்பள்ளிகள் சோகமான நிலையில் இருப்பதாக எண்ணுவது மனவருத்தத்தை அளிக்கிறது.

தமிழ்ப் பள்ளிகளின் உள்கட்டமைப்பு மற்றும் அடிப்படை வசதிகளைக் கணிசமாக மேம்படுத்த 2009 முதல் RM700 மில்லியனுக்கும் அதிகமான நிதி ஒதுக்கப்பட்டாலும், பெரும்பாலான பள்ளிகள் மோசமான கற்றல் சூழலுக்கு உட்பட்டுள்ளன.

கடந்த ஆண்டு, கல்வி அமைச்சகம் 52.6 பில்லியன் ரிங்கிட் பட்ஜெட் ஒதுக்கீட்டைப் பெற்றது. இந்த எண்ணிக்கையிலிருந்து, சீன மற்றும் தமிழ் பள்ளிகள் மொத்தம் RM120 மில்லியன் மட்டுமே பெற்றன.

குறிப்பாகத் தமிழர்கள் மத்தியிலும் பொதுவாக மலேசிய இந்தியர்கள் மத்தியிலும் தமிழ்ப்பள்ளிகள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் என்ற உணர்வு அதிகரித்து வருகிறது.

மூடப்பட்ட தமிழ்ப்பள்ளிகளின் அனுமதி உரிமங்களைப் பயன்படுத்தி தமிழ்-இந்திய மக்கள் அதிகம் வாழும் பகுதிகளில் புதிய பள்ளிகளைக் கட்டலாம். பள்ளிகளின் உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்துவதன் மூலம் மாணவர் சேர்க்கை அதிகரிக்கும்.

NEAC கல்வித் தரத்தை உயர்த்தும் என்று நம்புகிறோம், ஆசிரியர் தொழிலிலிருந்து அனைத்து இனத்தைச் சேர்ந்த நிபுணர்களும் NEAC இல் பணியாற்றுவதற்கான வாய்ப்பை வழங்குவதன் மூலம் சிறந்த யோசனைகள் செயல்படுத்தப்படும்.

உண்மையான மலேசிய கவுன்சில் அமைப்பதன் மூலம் தொடங்குவோம். நாட்டின் சமூக கட்டமைப்பை வளப்படுத்தி, அறிவு மற்றும் தொழில்நுட்பத்திற்கு உகந்ததாக மாற்றிய கலாச்சாரங்கள், மதங்கள் மற்றும் நம்பிக்கைகள் ஆகியவற்றின் கலவையாக மலேசியா திகழ்கிறது.