நேற்று கொஞ்சம் வேலையை மொய்க்கும் அரசியல்வாதிகளைப் பற்றி பேசினோம். இன்று அவர்கள் செய்யும் கிறுக்கல் வேலைகளை பார்ப்போம். “அரசியலுக்கு வந்தவனும் கல்யாணத்துக்கு போறவனும் ஓட்டுறபோது ஏதோ சொல்வான்!” என்ற பழமொழி அப்படியே நம் நாடாளுமன்றம் பக்கம் ஒத்தி போட்டிருக்கிறது. வாக்குறுதிகளை விட, அவர்களின் சண்டைப் பாஷைகள்தான் அதிகம் நம்பகமாக இருக்கிறது. மக்களின் குரலை கேட்போம் என்று ஒரு டிராமா போடுகிறார்கள், ஆனால் கண்ணாடி பார்ப்பதற்கும் வேணும் “தெளிவு” இருக்கிறது இல்லையா?
நாடாளுமன்றத்தை இவர்கள் சினிமா செட் போலவே நடத்துகிறார்கள். ஒருவன் கத்தினால், மற்றொவன் “அடங்க போடா, இது என்ன கொழந்தை விளையாட்டா?” என்று ஓடி வருவான். இங்கே ஒவ்வொருவரும் ஹீரோவாகவே நினைக்கிறார்கள். ஆனால் மக்களுக்கு அவர்களின் போராட்டம் “அய்யோ பாவம், சும்மா நேரம் தள்ளுது” மாதிரி தான் தெரிகிறது.
பட்ஜெட்டின் பெயரில் “இது வித்தியாசமா இருக்கும்” என்று சொன்னால், அது நம்ம நம்பிக்கையை “ஐய்யா சர்க்கரை இல்லாத டீ” மாதிரி வெறுமனே வடிகட்டி விடுகிறது. திட்டங்களை தொடங்கினாலும், முடிப்பதற்குள் “அவன் பிள்ளையார் சுழியிலே சிக்கி” போய் விடுவான். ஒரு முறை சொன்ன திட்டம் நான்கு முறை கோர்ட்டில் போய் வீணாகும். இதற்குப் பிறகும் மக்களிடம் நேர்மையான அரசியல்வாதி கிடைக்கும் என்றால், “தினுசு தினுசு டிராவல்” பார்க்கும் நிலை தான்!
அடுத்த முறை தேர்தலுக்கு முன்னால் எவரும் கையைத் தூக்கி வாக்குறுதி கொடுத்தால், மக்கள் அவர்களிடம் “குண்டுமணி, சிரிக்காதே!” என்று கேட்க வேண்டும் போல. மக்களிடம் அன்பு காட்ட வேண்டும் என்று சொல்வார்கள்; ஆனால் மக்கள் கேட்பது: “சும்மா பேசாத, செய்து காட்டு!”
மக்கள் சோதனைகள் பல. பஞ்சாயத்துக்கும் ஒரு முடிவில்லாத அரசியல்வாதிகளால் நாடு சரிவதற்குள், அனைவரும் தங்கள் அறிவு புதிர்களை போட வேண்டிய நேரம் இது. அப்படி இல்லாவிட்டால், “சோம்பல் போட்ட மாமா”களின் பாசமுடன் நாடு மெதுவாகவே முன்னேறும்.
இறுதியில், மாறுதல் வேண்டும் என்று கூறும் மக்களுக்கு நம் அரசியல்வாதிகள் ஒரே பதில் கொடுப்பார்கள்: “அப்பா, இதுவும் காமெடிதான்!”
-கோசிகன் ராஜ்மதன்
