13வது திருத்தச் சட்டத்தை, நடைமுறைப்படுத்துவது குறித்தோ, இனப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண்பது குறித்தோ, நாடாளுமன்றத் தெரிவுக்குழு தான் முடிவு செய்ய வேண்டும் என்று, ஒரே போடு போட்டு, இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் சல்மான் குர்ஷித்தை திருப்பி அனுப்பி வைத்துள்ளார் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ச.
காலத்துக்குக் காலம் தெரிவுக்குழுக்கள், ஆணைக்குழுக்கள் என்று நியமித்து, இனப்பிரச்சினையை இந்தளவுக்குக் கொண்டு வந்து விடக் காரணமான, சிங்களத் தலைமைகளின் வழக்கமான இழுத்தடிப்பு உத்தியை, மீண்டும் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ச கையில் எடுத்திருக்கிறார்.
இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் சல்மான் குர்ஷித் கொழும்புப் பயணம் திட்டமிடப்பட்ட போதே, 13வது திருத்தச்சட்டம், தமிழர்களுக்கு அதிகாரப்பகிர்வு குறித்துப் பேசுவது, அவரது முக்கிய நிகழ்ச்சி நிரலில் உள்ளடக்கப்பட்டது.
ஆனால், இந்த விடயங்களில், இலங்கை அரசாங்கத்துடன் எத்தகைய இணக்கப்பாட்டை ஏற்படுத்திக் கொண்டு, அல்லது உறுதிப்பாட்டைப் பெற்றுக் கொண்டு அவர் புதுடில்லி திரும்பினார் என்ற
கேள்வி உள்ளது.
இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் சல்மான் குர்ஷித்தின் பயணத்தில் வெற்றிகரமாக அமைந்த ஒரே விடயம், சம்பூர் அனல் மின் நிலையம் தொடர்பான புரிந்துணர்வு உடன்பாடுகள் கையெழுத்திடப்பட்டது தான். அதற்கு அப்பால், சல்மான் குர்ஷித்தின் பயணம், எதையும் சாதித்துள்ளதாக உணரமுடியவில்லை.
13வது திருத்தச்சட்டத்தை முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்துவது அவசியம் என்றும், ஏற்கனவே கொடுத்திருந்தபடி, 13வது திருத்தத்துக்கு அப்பாற்பட்ட அதிகாரங்களைப் பகிரும் உறுதிமொழியை நிறைவேற்ற வேண்டும் என்ற இந்தியாவின் விருப்பங்களை அவர் அலரி மாளிகைச் சந்திப்பில் வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.
ஆனால், 13வது திருத்தச்சட்டம் மற்றும் இனப்பிரச்சினைத் தீர்வு விடயங்களில், தனக்கு எந்தப் பொறுப்பும் இல்லாதது போன்று தட்டிக் கழித்து விட்டார் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ச.
அதுவும், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு, நல்லெண்ணத்தை வெளிப்படுத்துவதற்காக, உள்ளக முரண்பாடுகளையெல்லாம் ஒதுக்கி வைத்து விட்டு, வடக்கு மாகாண முதல்வரை, ஜனாதிபதி முன் பதவியேற்க வைத்த மறுநாளே, அவர் இவ்வாறு நடந்து கொண்டுள்ளார்.
13வது திருத்தச்சட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்துவது, இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வுத் திட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்துவது, என்று எல்லாவற்றையுமே, நாடாளு மன்றத் தெரிவுக்குழுவே கவனித்துக் கொள்ளும் என்றும் அலட்சியமாக அளிக்கப்பட்டுள்ள பதில், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பை மட்டுமன்றி, இந்தியாவையும் நிச்சயம் ஏமாற்றம் கொள்ள வைத்திருக்கும்.
ஏனென்றால், நாடாளுமன்றத் தெரிவுக்குழு முன்பாக உள்ள சிக்கல்களையும், ஆபத்துக்களையும் தமிழ்த் தேசியக் கூட்ட மைப்பு வெளிப்படுத்தியுள்ள நிலையிலும், எப்படியும், அதற்குள் இறங்கித் தீக்குளித்தேயாக வேண்டும் என்ற பிடிவாதத்தை அரசாங்கம் இன்னமும் விட்டு விடவில்லை.
நாடாளுமன்றத் தெரிவுக்குழு, தமிழர் தரப்பின் எதிர்பார்ப்புக்களை நியாயமான முறையில் விவாதிக்கும் களமாக இல்லாததே, அதற்குள் இறங்கத் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு தயங்குவதற்குக் காரணம்.
இன ரீதியாகவும், கட்சி ரீதியாகவும், அங்கு தமிழர் தரப்பின் நியாயங்கள் எடுபட வாய்ப்பில்லை.
இந்த உண்மையை இந்தியா, அமெரிக்கா போன்ற நாடுகள் உணர்ந்துள்ளதால் தான், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பைத் தெரிவுக்குழுவுக்குச் செல்லுமாறு அந்த நாடுகள் அழுத்தம் கொடுக்கவில்லை. இதனால், இந்த தெரிவுக்குழுக்கள், எந்தப் பயனுமின்றி இருப்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
தெரிவுக்குழுவுக்கு மீள உயிர்கொடுப்பதன் மூலம், 13ஆவது திருத்தச்சட்டம் மற் றும், இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு குறித்த, நெருக்கடிகளில் இருந்து தப்பிக் கொள்ள ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ச முனைகிறார். இந்த விவகாரங்கள் தொடர்பான தனது நிலைப்பாடு என்ன என்பதைக் கூட அவர் வெளியிடத் தயாராக இல்லை.
ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ச நினைத்திருந்தால், தமிழர் தரப்பு அச்சம் கொள்ளாத வகையில் தெரிவுக்குழுவை நியமித்திருக்க முடியும். குறைந்தபட்சம் இன ரீதியான சமஅளவு பிரதிநிதித்துவம், கொடுத்திருந்தால், ஒருவேளை, கூட்டமைப்புக்கு இத்தகைய அச்சம் ஏற்பட்டிருக்காது.
அல்லது, தனது கருத்தையும் வெளியிட்டு, குறிப்பிட்ட உரிமைகளுக்கு தெரிவுக் குழு உத்தரவாதம் அளிக்கும் என்று ஒரு இணக்கப்பாட்டுக்கு வந்திருந்தால் கூட, தெரிவுக்குழுவுக்குச் செல்ல தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு சம்மதித்திருக்கலாம்.
இவை எதையும் செய்யாமல், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புடன் பேச முடியாது, எதை வேண்டுமானாலும் அவர்கள் தெரிவுக்குழுவில் வந்து பேசட்டும் என்று தெரிவுக்குழுவையும், இனச்சிக்கலுக்குத் தீர்வு காணும் முயற்சிகளையும் முடக்கிப் போட்டது அரசாங்கம் தான்.
அரசாங்கத்துக்கு எதிராக ஒன்று திரண்டு வாக்களித்திருந்த போதிலும், வட மாகாண சபையைக் கைப்பற்றிய தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு, அரசாங்கத்துடன் விரோதப் போக்கைக் கடைப்பிடிக்காமல், மென்போக்கில் செயற்படத் துணிந்துள்ள சூழ லில் கூட, அரசாங்கம் தனது நிலையை விட்டு விலகத் தயாராக இல்லை.
இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில், 13ஆவது திருத்தமும் பறிபோய்க் கொண்டிருக்கிறது என்பதை உணர்ந்திருக்கிறது, ஆனால், அதற்கெதிராக எதையும் செய்யத் தயாராக இல்லாதது அதன் பலவீனம்.
இதனைச் சாதகமாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக் ஷ, 13ஆவது திருத்தம் குறித்து முடிவெடுப்பது கூட, தெரிவுக்குழு தான் என்று கூறி நழுவிக் கொண்டிருக்கிறார்.
இதன்மூலம், இந்த விவகாரத்தை முடிவு காணாமல் இழுத்தடிப்பதில் வெற்றி கண்டுவிட்டார் என்று சிங்கள மக்கள் மத்தியிலும், தனது சகாக்கள் மத்தியிலும் அவர் நல்லபிப்ராயத்தைப் பெற்றிருக்கலாம்.
ஆனால், தமிழ் மக்களோ, இந்தியாவோ, சர்வதேச சமூகமோ, அவ்வாறு நினைக்கப் போவதில்லை.
நல்லிணக்கத்துக்கான வாய்ப்புக்களை அவர் மீண்டும் தவறவிடுகிறார் என்றே இது கணிப்பிட வைக்கும்.
போர் முடிவுக்கு வந்தவுடன், அரசாங்கத்திடம் அமெரிக்கா வலியுறுத்திய விடயங் கள் இரண்டு, முதலாவது நல்லிணக்கம், இரண்டாவது பொறுப்புக்கூறல்.
இந்த நான்கு ஆண்டுகளில் அரசாங்கம், இந்த இரண்டில் எதையும் செய்யாததால் தான், ஜெனீவாவில் இரண்டு தீர்மானங்களை எதிர்கொள்ளும் நிலை ஏற்பட்டது.
ஆனாலும் அரசாங்கம், தனது தவறுகளைத் திருத்திக் கொள்வதற்கான வாய்ப்புகளைக் கொண்டிருப்பதாகத் தெரியவில்லை. எப்படியெல்லாம் காலத்தைக் கடத்தலாம், அதிகாரப்பகிர்வை தட்டிக் கழிக்கலாம், என்பதிலேயே அரசாங்கத்தின் கவனம் இருக்கிறது.
இது இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் ஏமாற்றமளிக்கின்ற ஒன்றாகவே இருக்கும்.
ஏனென்றால், இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் சல்மான் குர்ஷித், இந்தப் பயணம் குறித்து புதுடில்லி திரும்பியதும் எதுவுமே கூறவில்லை.
இதுவே இந்தியாவினது ஏமாற்றத்தை வெளிப்படுத்தியுள்ளது.
இலங்கை அரசின் பிடிவாதம் இந்தியாவுக்கு எரிச்சலூட்டுவதாக இருந்தாலும், அதை எப்படி வெளிக்காட்டப் போகிறது என்பதே இப்போதுள்ள கேள்வி.
அதற்கு இந்தியாவிடம் இப்போதைக்கு உள்ள ஒரே துருப்புச் சீட்டு கொமன்வெல்த் மாநாடு தான். அதில் இந்தியப் பிரதமர் மன்மோகன்சிங் பங்கேற்பாரா என்பது இன்னமும் முடிவாகவில்லை.
ஒரு பக்கத்தில், கொமன்வெல்த் மாநாட்டை புறக்கணிக்க வேண்டும் என்ற அழைப்புக்கள் விடுக்கப்படும் சூழலில், இலங்கை அரசுக்கு பதிலடி கொடுப்பதற்கான வாய்ப்பாக அவர் இதனைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம்.
ஆனால் அவ்வாறு செய்வாரா என்பது இன்னமும் தெளிவாகவில்லை. அதேவேளை, அரை நனைந்தவனுக்கு கூதலும் குளிரும் இல்லை என்பது போல, இப்போது அரசாங்கத்துக்கும் குளிர் விட்டுப் போய் விட்டது.
மன்மோகன்சிங் வந்தாலென்ன வராது போனாலென்ன என்ற அளவுக்கு கொழும்பு வந்து விட்டதாகத் தெரிகிறது.
இத்தகைய நிலையில், கொமன்வெல்த் மாநாட்டில் மன்மோகன்சிங் பங்குபற்றினாலும் சரி, பங்கேற்காது போனாலும் சரி, 13வது திருத்தச்சட்ட விவகாரத்தில் இந்தியாவினால் எதையும் செய்ய முடியும் போலத் தெரியவில்லை. இந்தியாவினால் தான், வடக்கில் தேர்தல் நடத்தப்பட்டது என்று வடக்கு மாகாண முதல்வர் விக்னேஸ்வரன் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
வடக்கில் தேர்தல் நடத்துவதை உறுதிப் படுத்த முடிந்த இந்தியாவினால், அந்த மாகாணசபைக்குரிய அதிகாரங்களை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ள முடியாதிருப்பது பிராந்தியத்தில் இந்தியாவின் செல்வாக்கை இன்னொரு முறை கேள்விக்குட்படுத்துவதாக உள்ளது.
– கபில்
