அநியாயங்களையும் அட்டூழியங்களையும் இஸ்லாம் வெறுக்கின்றது. அதை வெறுக்கின்ற மக்களாகவும் முஸ்லிம்கள் இருக்க வேண்டும் என்று இஸ்லாம் வலியுறுத்துகின்றது.
அநியாயங்கள் என்கின்ற போது அதில் மனித உரிமை மீறல்கள் அடங்குகின்றது. ஆனால் முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகளுக்கு அரசின் சொகுசு வாழ்க்கையும் ஆடம்பர வாழ்க்கையும் கண்ணை மூடிவிட்டது.
ஈவிரக்கத்தையும் மறைத்து விட்டது. மனித நேயத்தைக் குழி தோண்டிப் புதைத்து விட்டது. இதை நாம் இப்படியும் எடுக்கலாம். அதாவது அடுத்தவன் துன்பத்தில் இன்பம் காணும் கூட்டமாக இன்றைய இலங்கை முஸ்லிம் சமுதாயம்.
தமிழர் துன்பத்தில் இன்பம் கண்ட இலங்கை முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள். எந்த மனித உரிமையை ஏறெடுத்தும் பார்க்காமல் இருந்தோமோ அந்த மனித உரிமையைக் கேட்கக் கூடிய கூட்டமாக மாற வேண்டிய கட்டாயத்திற்குள் கொண்டு வரப்பட்டுள்ளார்கள்.
வடக்கில் அரங்கேறியது மனிதப் படுகொலை மற்றும் இனஅழிப்பு என்பது ஒரே மொழி பேசும் அடுத்த வீட்டு சகோதர இனம் என்று ஒரு முஸ்லிம் அரசியல்வாதியாவது ஒரு பத்திரிகை அறிக்கை விட்டதுண்டா.
வடக்கில் நடந்த இனஅழிப்பைக் கண்டித்து ஒரு முஸ்லிம் குரலாவது கண்டனம் தெரிவித்ததுண்டா? மனதால் நொந்ததுண்டா? நாமும் ஒரு சிறுபான்மையினம் இன்று தமிழ் மக்களுக்கு நாளை நமக்கு என்று எந்த முஸ்லிம் அரசியல்வாதியாவது சிந்தித்ததுண்டா?
மேலும் மேலும் முஸ்லிம்களையும் தமிழர்களையும் இணையவிடாது பிரித்தாளும் செயலில் ஈடுபட்டார்களே தவிர, இந்த இரண்டு இனங்களையும் இணைத்து ஒரு அரசியல் செய்யும் நோக்கமே இல்லாமல் செய்து விட்டார்கள்.
எந்தவொரு மனித உரிமை மீறல்களையும் தட்டிக் கேட்கும் மக்களாக முஸ்லிம் மக்கள் இல்லை இன்றைய முஸ்லிம்களிடம் மனித நேயமே இல்லாமல் போய்விட்டது.
வட கிழக்கு மாகாணத்திற்கு வெளியே வாழ்கின்ற முஸ்லிம் மக்களின் நன்மை கருதி பாதுகாப்புக் கருதித்தான் கிழக்கு மாகாண ஆட்சியை அரசிடம் ஒப்படைத்தோம் என்று மு.கா தலைவர் ஹக்கீம் கிழக்கு மாகாண ஆட்சியை அரசுக்கு தாரைவார்த்துவிட்டுக் கருத்து தெரிவித்திருந்தார்.
எந்த மக்களுக்காக கிழக்கு ஆட்சி அரசுக்கு தாரை வார்க்கப்பட்டதோ அந்த மக் களின் பாதுகாப்பு தற்போது என்னவாயிற்று. எப்போதும் பயந்த மக்களாக நடுங்கிய மக்களாக உள்ளார்கள்.
இராணுவப் பிரசன்னம்
வடக்கில் தமிழ்ப் பகுதிகளில் இலங்கை இராணுவத்தின் பிரசன்னம் மற்றும் காணாமல் போதல், சித்திரவதை, கற்பழிப்பு, ஆட்கடத்தல் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருப்போர் தவறாக நடாத்தப்படுதல், மனித உரிமைப் பணியாளர்கள், ஊடகவியலாளர்கள், சட்ட நிபுணர்கள் ஆகியோர் மீதான தாக்குதல்கள் போன்ற பிரச்சினைகள் உள்ளன.
தற்போது முஸ்லிம் பகுதிகள் முற்றாக இராணுவத்தின் நேரடிக் கண்காணிப்பில் உள்ளது. கிழக்கு மாகாணத்தில் பொத்துவில் தொட்டு புல்மோட்டை வரையுமான முஸ்லிம் பகுதிகள் இராணுவத்தினால் கண்காணிக்கப்பட்டு வருகின்றது.
இப்படியாக முற்று முழுதான ஒரு இராணுவ மயமாக்கலை அரசு தமிழ் முஸ்லிம் மக்கள் மீது திணித்து வருகின்றது. இப்படியான இராணுவ மயமாக்கலால் மனித உரிமை மீறல்கள் நடைபெறுவதற்கான வாய்ப்பு அங்கு அதிகமாகவுள்ளது.
எந்நேரமும் எதுவும் நடக்கலாம் என்ற அச்சத்தில் முஸ்லிம் மக்கள் மேற்கு. தெற்குப் பகுதிகளில் உள்ளார்கள்.
இலங்கை மீது நம்பகத் தன்மையில்லை
இலங்கை மீது போர்க்குற்ற விசாரணை வலுப்பெற்று வருகின்றது. இலங்கை ஜெனீவாவில் சொல்வது வேறு இலங்கைக்குள் சொல்வதும், செய்வதும் வேறு வடகிழக்கில் தொடர்ந்து படைகளும், படை முகாம்களும் அதிகரிக்கப்பட்டு வருகின்றது. மீண்டும் ஓமந்தையில் செக்கிங் கெடுபிடிகள்.
இதேவேளை வடக்கில் இருந்து படைகளை வெளியேற்றி இந்தியாவுக்கு அனுப்பவா என்று ஜனாதிபதி கடந்த வருடம் இந்திய எம்பிக்கள் குழுவிடம் கேட்டதாகவும் ஒரு தகவல் உள்ளது. மற்றும் வடக்கில் இருந்து படைகள் எக்காரணம் கொண்டும் குறைக்கப்பட மாட்டாது என்று ஜனாதிபதி அண்மையில் தெரிவித்திருந்தார்.
அப்படியானால் ஜெனீவாவில் இலங்கை பூனை மாதிரி பதுங்குவதும், ஜெனீவா மாநாடு முடிந்த பின்பு இலங்கைக்குள் புலி போன்று பாய்வதும் வாடிக்கையாகி இருந்து வருகின்றது. இதனால்தான் மேற்குலக நாடுகள் இலங்கையை நம்புவதாக இல்லை, இலங்கையின் நம்பகத்தன்மையை இலங்கை இழந்து நிற்கின்றது.
இலங்கை நினைத்தால் நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவின் பரிந்துரைகளை உடனடியாக அமுல்படுத்தி இலங்கை தனது நம்பகத்தன்மையை உருவாக்கலாம். ஆனால் இலங்கைதான் விடாக்கண்டன் கொடாக் கண்டன் என்றவாறு தமிழர் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண்பதற்கான எந்த நோக்கமும் கிடையாது.
இலங்கை கடந்த வருடங்களாக மனித உரிமை விடயத்திலும் காணாமல் போன மக்களின் விடயத்திலும் ஜெனீவாவில் பல வாக்குறுதிகளை அளித்துள்ளது. ஆனால் ஒரு வாக்குறுதியையாவது இன்னும் நிறைவேற்றவில்லையென்று சர்வதேச அமைப்புக்கள் இலங்கை மீது இன்னும் சீற்றம் கொண்டுள்ளது.
மனித உரிமை தொடர்பில் இலங்கை அரசால் வழங்கப்பட்டுள்ள உறுதிமொழிகளை உலக சமூகமானது ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டாது என்றும் இலங்கை அரசு தனது நாட்டில் இடம்பெறும் மனித உரிமைகள் தொடர்பாக பல ஆண்டுகளாக வெறும் வாக்குறுதிகளை மட்டுமே வழங்கி வந்துள்ளது என்று காட்டமாக பிரித்தானியாவில் இருந்து இயங்கும் அம்னெஸ்டி இன்டர்நெஷனல் என்கின்ற சர்வதேச மன்னிப்புச் சபை இலங்கை மீது தொடர்ந்தும் கடிந்து வருகின்றது.
ஐ.நா விசாரணையில் முஸ்லிம்களின் பாதுகாப்புள்ளது
வடக்கில் அரங்கேறியது இனப்படுகொலை இனஅழிப்பு. இதில் மாற்றுக் கருத்திற்கு இடமில்லை. இந்த மனிதப்படுகொலையை மனித நேயமுள்ள எந்த மனினும் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது.
கொலையாளிகள் விசாரணை செய்யப்பட வேண்டும் தண்டிக்கப்பட வேண்டும். அந்த விசாரணையிலும் தண்டனையிலும் முஸ்லிம்களின் பாதுகாப்புள்ளது. தமிழர்கள் தண்டிக்கப்படும் போது அடுத்த தண்டனை முஸ்லிம்கள்தான் என்பதை முஸ்லிம்கள் புரிந்து கொள்ளவேண்டும்.
தமிழர்கள் போராட்டத்தில்தான் முஸ்லிம்களின் விடுதலை தங்கியுள்ளது. தமிழர்கள் தோற்று விடக்கூடாது. தமிழர்கள் தோற்று விட்டால் முஸ்லிம்கள் அழிக்கப்பட்டு விடுவார்கள். அதன் ஆரம்பம்தான் அண்மைய தர்கா நகர், பேருவளை சம்பவங்கள்.
தமிழர்களை அழித்து விட்டோம் என்கின்ற மமதையில்தான் இன்று முஸ்லிம்கள் மீது தொடர் தாக்குதல்கள் நடைபெற்று வருகின்றது. முஸ்லிம்கள் தொடர்ந்து சிங்களக் கட்சிகளுக்கும் சிங்கள அரசியல்வாதிகளுக்கும் கூஜா தூக்கிக் கொண்டு முஸ்லிம் இனஅழிப்புக்கு துணைபோகின்றார்கள் முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள்.
இரண்டாம் இனமான தமிழர்கள் இந்த நாட்டில் தலை நிமிர்ந்து வாழாத வரை மூன்றாம் இனமான முஸ்லிம்கள் தலைநிமிர்ந்து வாழ்வதற்கு பௌத்த ஆதிக்கம் விடாது என்பதை முஸ்லிம்கள் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
தமிழர்களின் நியாயமான போராட்டத்தை முஸ்லிம்கள் ஆதரிக்க வேண்டும். ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். தமிழர்களுக்கு விமோசனம் கிடைக்காத வரை முஸ்லிம்களுக்கு இந்த நாட்டில் நிம்மதி இருக்காது.
முஸ்லிம்களுக்கு நிம்மதி அமைதி வேண்டுமானால் முஸ்லிம்கள் தமிழர்களை இனியும் ஒதுக்க முடியாது. முஸ்லிம்களுக்கு தமிழர்களின் தேவை எவ்வளவு அவசியமானது என்பதை முஸ்லிம்கள் மீதான அண்மையச் சம்பவங்கள் புடம் போட்டுக் காட்டுகின்றது.
தமிழர்களுடன் இணைந்து செல்ல வேண்டும் என்று தென்பகுதி முஸ்லிம்கள் விரும்புகின்றார்கள். காரணம் அண்மைய முஸ்லிம்கள் மீதான தாக்குதல் சம்பவங்கள் முஸ்லிம்களுக்கு ஒரு படிப்பினையாகவுள்ளது.
பட்டுத் தேறியவர்களாக முஸ்லிம்கள்
நாங்கள் சிங்கள மக்களுடன் பிட்டும் தேங்காயுமாகவுள்ளோம் எங்களுக்குள் எதுவும் நடக்காது. அந்தளவு நெருக்கமாக சிங்கள மக்களுடன் உள்ளோம் என்றுதான் மேற்கு தெற்கு முஸ்லிம்கள் எப்போதும் சொல்லி வந்தார்கள்.
ஆனால் 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக மிகவும் அன்னியோன்னியமாக பக்கத்து வீட்டில் நெருக்கமாக வாழ்ந்து வந்த சிங்களக் குடும்பங்கள் முஸ்லிம்கள் மீது தாக்குதல்கள் தொடுத்துள்ளார்கள். இப்போதுதான் முஸ்லிம்கள் தூக்கத்தில் இருந்து விழித்தவர்கள் போன்று பட்டுத் தேறியுள்ளார்கள்.
அப்படியானால் எந்தளவுக்கு சிங்கள மக்களுக்கு நஞ்சூட்டப்பட்டுள்ளது என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். மியன்மார் போன்று இலங்கையிலும் ஒரு நிலைமையை உருவாக்க வேண்டும் அதன் மூலமாக தொடர்ந்து தனது ஆட்சியைத் தக்க வைக்கலாம் என்று ஆட்சியாளர்கள் திட்டமிட்டுள்ளார்கள்.
முஸ்லிம்கள் மீதான தாக்குதல்கள் என்பது தற்போது ஒரு இடைவேளையே ஒழிய நிரந்தரமான நிறுத்தம் அல்ல.முஸ்லிம்கள் மீதான தாக்குதல்கள் தொடரும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.நடவடிக்கை தொடரும் என்று பொதுபல சேனாவே தெரிவித்துள்ளது.
இப்போது முஸ்லிம்கள் தமிழர்களுடன் இணைந்து செல்லக் கூடிய நல்ல நிலை உருவாகியுள்ளது.
முஸ்லிம்களை பிழையாக வழிநடத்தும் முஸ்லிம் அரசியல்
முஸ்லிம்களை பிழையான வழியில் முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் இட்டுச் செல்கின்றார்கள். மு.கா.ஆரம்பிக்கப்பட்ட பின்புதான் முஸ்லிம் தமிழர்கள் மத்தியில் பிணக்குகளும் சண்டை சச்சரவுகளும் அதிகரித்துக் காணப்பட்டது.
மு.கா என்கின்ற கட்சியின் தாக்கம், உருவாக்கம் என்பது தமிழ் முஸ்லிம் மக்களிடையே பிரிவை ஏற்படுத்தியுள்ளதே தவிர முஸ்லிம்களின் எந்த உரிமையைப் பெற்றுக் கொடுத்துள்ளது.
எந்த உரிமைக்காக மு.கா போராடியுள்ளது என்று முஸ்லிம்கள் சிந்தித்தால் அங்கு ஒன்றுமே இல்லை. ஆனால் முஸ்லிம் காங்கிரசில் உள்ள சிலரை வாழ வைத்துள்ளது. தற்போது பலரை முஸ்லிம் காங்கிரஸ் நடுத்தெருவுக்குக் கொண்டு வந்துள்ளது.
பலர் நஷ்டமடைந்துள்ளார்கள். முஸ்லிம் காங்கிரசில் போட்டியிட்ட பலர் பெருத்த நஷ்டத்தை அடைந்து விட்டார்கள்.
காலா காலம் முஸ்லிம் காங்கிரசுக்காக செலவு செய்வதற்காக பலர் முண்டியடித்துக் கொண்டும் வரிந்து கட்டிக் கொண்டும் யாரோ ஒருவரை வெற்றியடையச் செய்வதற்காக வருகின்றாhர்கள். இப்படிச் செலவு செய்கின்றவர்களில் யாராவது ஒருவர் தமிழ் முஸ்லிம் உறவுக்காக ஏதாவது செய்கின்றார்களா அல்லது செய்துள்ளார்களா இல்லையே.
தமிழர்களும் தமிழ் கட்சிகளும் தீண்டத் தகாதவர்கள். ஆனால் சிங்களக் கட்சிகளும் சிங்கள அரசியல்வாதிகளும் தேனிலவுக் கூட்டு. அதனால்தான் முஸ்லிம்கள் இன்று பௌத்த மதத்தின் பெயரால் மிகவும் மோசமான நிலைமையை அனுபவிக்கின்றோம்.
வடகிழக்கு முஸ்லிம்களின் வாழ்க்கையில் இரண்டறக் கலந்தது தமிழ் தேசியம். ஆயுதப் போராட்ட காலத்தில் பல கசப்பான அனுபவங்களை முஸ்லிம்களுக்கு தந்து விட்டுச் சென்றுள்ளது என்பது உண்மைதான்.
ஆனால் கிழக்கில் நடந்துள்ள அத்தனை முஸ்லிம் படுகொலைக்குக் காரணமானவர்கள் என்று சொல்லப்படுகின்றவர்களான கருணா அம்மான் மற்றும் பிள்ளையான் என்கின்றவர்களால்தான் ஏற்பட்டது என்ற குற்றச்சாட்டு பலமாகவே உள்ளது.
அப்படிப்பட்டவர்களுடன் கூட்டுச்சேர்ந்து ஆட்சியமைத்து முஸ்லிம்கள் தேனிலவு கொள்ளவில்லையா. அப்படியானால் தமிழ் மக்களின் ஏகபிரதிநிதியான கூட்டமைப்புடன் ஏன் முஸ்லிம்கள் கூட்டுச் சேர முடியாது.
முடியும். ஆனால் கூட்டமைப்புடன் கூட்டுச் சேர்ந்தால் அங்கு சுகபோகங்கள் மற்றும் ஆடம்பர வாழ்க்கையை முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகளால் வாழ முடியாது.
கூட்டமைப்புடன் இணைந்தால் சொகுசு வாழ்க்கை கிடைக்காது என்ற ஒரேயொரு காரணத்தால்தான் முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் கூட்டமைப்புடன் கூட்டுச் சேர்வதை தவிர்த்து வருகின்றார்கள்.
முஸ்லிம் மக்கள் முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகளால் பிழையாக வழிநடத்தப்பட்டு வருகின்றார்கள். குறிப்பாக கிழக்கு மாகாண முஸ்லிம்கள் பிழையான பாதையில் இட்டுச் செல்லப்படுகின்றார்கள்.
சாரதி இல்லாத வாகனம் போன்று துடுப்பில்லாத வள்ளம் போன்று முஸ்லிம்களுக்கென்று ஒரு தலைமையில்லாது ஒரு அமைப்பு இல்லாது ஒரு கட்சி இல்லாது முஸ்லிம்கள் அரசியல் அநாதைகளாக உள்ளார்கள்.
வாய்ப்பேச்சில் வீரம் பத்திரிகை அறிக்கையில் மன்னர்கள் மேடைப் பேச்சில் உசுப்பேற்றல் போன்றவற்றால்தான் இன்று முஸ்லிம்கள் இவ்வளவு இன்னல்களுக்கு உள்ளாகியுள்ளார்கள்.
வடக்கின் தமிழ்த் தேசிய நேசக்கரம்
அண்மைய முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான பௌத்த தாக்குதல்களைக் கண்டித்து வடக்கு மாகாண சபையில் ஒரு கண்டனப் பிரேரணையே நிறைவேற்றப்பட்டுள்ளது. அத்துடன் யாழ் பல்கலைக்கழக புத்திஜீவிகளின் கண்டனமும் வேலைநிறுத்தப் போராட்டமும் தெரிவிக்கப்பட்டது.
இவைகள் முஸ்லிம்களுக்காக தமிழர் சேனை பொங்கி எழுந்துள்ளது. மொழியால் நாம் ஒரே இனம். முஸ்லிம்களுக்காக தமிழர் தட்டிக் கேட்க வேண்டும். தமிழர்களுக்காக முஸ்லிம்கள் தட்டிக் கேட்க வேண்டும். இந்த ஒற்றுமைதான் இப்போதைய அவசர தேவை.
இது காலத்தின் கட்டாய தேவை. எப்போதும் முஸ்லிம்களுடன் நெருக்கமாகவுள்ள வட மாகாண முதலமைச்சர் ஆட்சியில் உள்ளார். இப்படிபட்ட நிலையில் முஸ்லிம்கள்- தமிழ் தேசியத்துடன் இணைந்த செல்ல வேண்டிய தேவை தொக்கி நிற்கின்றது.
ஆனால் கிழக்கு மாகாண சபையில் நாங்கள்தான் கிழக்கின் ஆட்சியைத் தீர்மானித்தோம். நாங்கள்தான் கிழக்கு மாகாண ஆட்சியை உருவாக்கினோம். என்று மார்தட்டுகின்ற முஸ்லிம் காங்கிரசினால் ஒரு கண்டனப் பிரேரணை கொண்டு வரமுடிந்ததா? இல்லையே.
இது முஸ்லிம் காங்கிரசிற்கும் முஸ்லிம் மாகாண சபை உறுப்பினர்களுக்கும் பெருத்த அவமானமாகப் பார்க்கப்படுகின்றது. முஸ்லிம் காங்கிரசினால் ஆளப்படுகின்ற சபையொன்றினால் முஸ்லிம்களுக்கு ஆதரவாக ஒரு பிரேரணை கொண்டு வர முடியவில்லையென்றால் இதைவிட அவமானம் உள்ளதா?
தமிழர்களுக்கு எதிராக இத்தனை கொடுமைகள் நடந்த போதிலும் முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள், சிங்கள ஆட்சியாளர்களுடன் கைகோர்த்துக் கொண்டு வேடிக்கை பார்த்து ரசித்தார்கள்.
தட்டிக் கேட்க நாதியில்லாத முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் மனித நேயத்தைக் குழிதோண்டிப் புதைத்துவிட்டு சவத்தின் மேல் நின்று கொண்டு உணவு உண்பது போன்று முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் நடந்து கொண்டார்கள்.
அதன் பலனைத்தான் இன்று முஸ்லிம் சமூகம் அனுபவிக்கின்றது. அந்தப் பாவத்தின் சுமையை இன்று முஸ்லிம் சமுதாயம் சுமக்கின்றது. நேற்று தமிழர்களுக்கு இன்று முஸ்லிம்களுக்கு அதுதான் நடந்துள்ளது.
ஒன்றரை லட்சத்திற்கும் அதிகமான அப்பாவி மக்களின் உயிர்கள் சிங்கள இராணுவத்தினால் நரபலி எடுக்கப்பட்ட போது, காவு கொள்ளப்பட்ட போது ஒரு முஸ்லிம் அரசியல்வாதியாவது குரல் கொடுக்கவில்லையே. ஆனால் முஸ்லிம்களின் நான்கு உயிர்களுக்காக தமிழ் தேசியமும் கூட்டமைப்பும் தனது கடமையை நன்றாகச் செய்துள்ளது.
தமிழ் மக்களுக்கு ஆட்சியாளர்கள் செய்த அத்தனை கொடுமைகளுக்கும் முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் துணைபோயுள்ளார்கள் என்பதில் மாற்றுக் கருத்திற்கு இடமில்லை. அரசன் அன்று கொல்வான் தெய்வம் நின்று கொல்லும். இந்தப் பழமொழி முஸ்லிம்களுக்கு மிகவும் பொருத்தமானது.
பௌத்தத்தின் பெயரால் முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக தற்போது தொடுக்கப்பட்டு வருகின்ற போருக்கு எதிராக முஸ்லிம்கள் தமிழ் தேசியத்தின் உதவிக் கரத்தைப் பெறவேண்டிய கட்டாயத் தேவைக்குள் தள்ளப்பட்டுள்ளார்கள் என்பதுதான் உண்மை.
காலம் கடந்தாவது முஸ்லிம்களுக்கு ஞானம் பிறக்கட்டும். தமிழ் தேசியத்துடன் முஸ்லிம் மக்கள் இணைய வேண்டும். பௌத்தம் முஸ்லிம்களைத் துரத்துகின்றபோது உள்நாட்டில் முஸ்லிம்களுக்கான பாதுகாப்பை எங்ஙனம் பெறப் போகின்றார்கள் என்பதும் முஸ்லிம்களுக்கான குரலாக முஸ்லிம் காங்கிரஸ் அல்லது முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் இருப்பார்களா அல்லது ஓடி ஒழிவார்களா என்பது மிகவிரைவில் புலனாகும்.
ஆனாலும் அப்போது தமிழ் கூட்டமைப்பு முஸ்லிம்களுக்காக குரல் கொடுக்கும் என்பதில் சந்தேகமிருக்காது.
எம்.எம்.நிலாம்டீன்
[email protected]
Tamilwin
உப்பை தின்னவன் தண்ணி குடிச்சிதான் ஆகணும் .
ஆய்வில கிடைத்த கட்டுரை படிக்க மாட்டும்.
முதலில் அவர்கள் யூதர்களைப் பிடிக்க வந்தனர்.
நான் பேசவில்லை: ஏனெனில் நான் யூதனில்லை.
பின்னர் அவர்கள் கம்யூனிஸ்ட்டுகளைப் பிடிக்க வந்தனர்.
நான் பேசவில்லை: ஏனெனில் நான் கம்யூனிஸ்ட்டில்லை.
பின்னர் அவர்கள் தொழிற்சங்கவாதிகளைப் பிடிக்க வந்தனர்.
நான் பேசவில்லை: ஏனெனில் நான் தொழிற்சங்கவாதியுமில்லை.
பின்னர் அவர்கள் என்னைப் பிடிக்க வந்தனர்.
அப்போது எனக்காகப் பேச யாருமே இல்லை…
என்கிற புகழ்பெற்ற வரிகளின் இறுதி நிலையைத்தான் இன்று இலங்கை இசுலாமியர்கள் அடைந்துள்ளனர்.
1987-காத்தான்குடியில் உள்ள மசூதி விடுதலைப் புலிகளால் தாக்குதலுக்கு உள்ளாகின்றது. யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து தமிழ் பேசும் இசுலாமியர்கள் வெளியேற்றம் செய்யப்படுகின்றனர். இசுலாமியர்கள் விடுதலைப் போருக்கு எதிராக செயல்பட்டனர் என்கிற காரணம் முன்வைக்கப்பட்டது இச்சம்பவங்களுக்கு. இதிலிருந்து தொடங்குகிறது மார்க்கத்தால் இசுலாத்தினை ஏற்ற தமிழ் இனத்தாரின் புலிகளின் எதிர்ப்பு நிலைகள். பல தலைவர்களும் இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர். பெரும் தமிழினப் பற்றால் புலிகளுக்கும், அதன் தலைவர் பிரபாகரன் அவர்களுக்கும், ஆதரவும், உதவிகளும் செய்து வந்திட்டிருந்த பழனிபாபா அவர்கள், இலங்கையிலேயே சென்று புலிகளுக்கு எதிராக கடுமையான கண்டனத்தைப் பதிவு செய்துவிட்டு வந்தார்.
இதுதான் காரணம் இசுலாமியர்கள், புலிகளை வெறுப்பதற்கு. இதனாலேயே 2009-ம் ஆண்டில் சிங்கள இராணுவத்திற்கும், விடுதலைப் புலிகளுக்கும் நிகழ்ந்த போரின் போது, அதாவது ‘இறுதி ஈழப் போர்’ எனக் குறிப்பிடப்படும், தமிழ் இனத்தார் ஒன்றரை இலட்சம் பேர் கொன்றொழிக்கப்பட்ட சம்பவத்தின் போது இதே தமிழ் பேசும் இலங்கை வாழ் இசுலாமியர்கள், சிங்கள இராஜபக்சே அரசுக்கு ஆதரவாகச் செயல்பட்டனர். இதன் நீட்சியாக இராஜபக்சேவுக்கு எதிரான எந்த ஒன்றையும் அங்குள்ள இசுலாமியர்கள் எதிர்த்தும், சிங்கள அரசுக்கு ஆதரவு அளித்தும், புலிகளின் மீது கொண்ட கோபத்தால் மொத்த தமிழ் சமூகத்திற்கும் எதிராகச் செயல்பட்டனர்.
விளைவு, இன்று இதே சிங்கள அரசினால் இயக்கப்படும், பொதுபலசேனா எனும் தீவிரவாத, பேரினவாத அமைப்பு இசுலாமியர்களின் மசூதிகளை இடித்தும், கடைகளை அடித்து உடைத்தும், வீடுகளை கொளுத்தியும், பலரைக் காயமுற வைத்தும், 3-பேரை கொன்றும் தீர்த்துள்ளது. இது சிங்களத்தின் இன அழிப்பின் நீட்சிதானே ஒழிய வேறொன்றுமில்லை.
“ஒரு சாரர் மீது இருக்கும் வெறுப்பு, உங்களை நீதி செலுத்துவதினின்றும் தடுத்துவிட வேண்டாம்”
எனும் திருக்குரானின் வசனங்களைப் படித்திட்ட இசுலாமியர்கள், அதனை மறந்திட்டதினாலே இந்த விளைவுகள். என்னதான் புலிகள் தவறு செய்திருந்தாலும், அது புலிகளின் தவறாக மட்டுமே பார்க்க வேண்டும். இதனை மறந்துவிட்டு இசுலாமியர்கள், ஒட்டுமொத்த இசுலாம் இல்லா தமிழர்களை கொன்றொழிக்க துணையாக இருந்துள்ளதானது, இவர்கள் தங்களின் புனித நூலின் வசனங்களை அவமதித்த செயலாகத்தான் தோன்றுகிறது.
புலிகள் தவறு செய்திருந்த போதிலுமே கூட, ஏனைய தமிழர்களுக்கு இவர்கள் செய்துள்ளது அநீதியென்று பார்க்கப்படும் அதேவேளை, புலிகள் தங்களின் தவறுகளுக்காக மன்னிப்புக் கேட்டும், வெளியேற்றம் செய்யப்பட்ட இசுலாமியர்களை மீள் குடியேற்றம் அழைப்பு விடுத்த பின்னரும் இவர்கள் புலிகளை மன்னிக்காது செயல்பட்டுள்ளனர் என்பது எவ்வளவு பெரிய குரோத மனப்பாங்கு?
ஆம், புலிகள் தங்களின் தவறுகளை ஒப்புக் கொண்டு மன்னிப்பும் கேட்டுவிட்டனர். இதெல்லாம் அச்சம்பவம் நிகழ்ந்திட்ட சில காலத்திற்குள்ளாகவே நிகழ்ந்தவைகள். ஒருவர் தன் தவறை உணர்ந்து மன்னிப்பு கோரும்போது அவர்களிடம் சமாதானம் செய்வது இசுலாமிய மரபா இல்லை செய்தது செய்ததுதான் என எதிர்ப்பது இசுலாமிய மரபா? என்பதனை உண்மை இசுலாமியர்கள் சிந்திக்க வேண்டும்.
புலிகள் செய்த தவறை அந்த தருணத்தில் மட்டுமே கண்டித்திட்ட பழனிபாபா அவர்கள், மீண்டும் அவர்கள் மன்னிப்புக் கேட்டுக் கொண்டு சமரசம் ஆகிவிட்ட பின்னர், அவர் தொடர்ந்து தனது புலி ஆதரவினை செய்துதான் வந்துள்ளார். அதேசமயம் புலிகளின் தவறை வைத்து அவர் தமிழர்களை எடைபோடவுமில்லை. தொடர்ந்து அவர் தமிழினத் தலைவர்களோடும், சமூகத்தோடும் நல்லிணக்கத்தோடே செயல்பட்டார். என்னதான் புலிகள் ஒருமுறை தன் சொந்த சமூகத்தின் மீதே தாக்குதல் தொடுத்திருந்த போதும் கூட, இராசீவ் காந்தியின் படுகொலையில் புலிகளுக்கு தொடர்பில்லை எனவும், இதிலுள்ள காங்கிரசாரின் பின்னணிகளையும் தெளிவாக சுதாரித்துப் பேசினார் பழனிபாபா.
இதுதான் இசுலாமிய மரபு. பல தமிழ்த் தேசிய தலைவர்களும் புலிகளுக்கான ஆதரவை மறைத்துக் கொண்டு பதுங்கிய போதும் கூட, புலிகள் தவறாக குற்றம் சாட்டப்படுவதினை எதிர்த்து, புலிகளுக்கு ஆதரவுக் குரல் எழுப்பினார் பழனிபாபா. அதுவும் தடா போன்ற கடும் சட்டங்கள் புலி ஆதரவாளர்களின் மீது போடப்பட்டிருந்து கொண்ட கால கட்டம் அது. இப்பொழுது சிந்தியுங்கள் பழனிபாபாவின் செயல்கள் எவ்வளவு முக்கியமானதாக இருந்துள்ளது என்பதனை. இதுதான் இசுலாத்தின் வழிச் செயல்கள்.
ஆனால் இவைகளை எல்லாம் கிஞ்சிற்றும் சிந்திக்காது, இசுலாத்தின் மாண்புகளை காலில் போட்டு மிதித்து செயல்பட்டதின் விளைவு, இதனினும் மனிதத்தினை காலில் போட்டு மிதித்ததின் விளைவு இன்று இலங்கை வாழ் இசுலாமியர்கள் சந்தித்துள்ளனர்.
மறைந்த விடுதலைப் புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரன் ஒரு இடத்தில் இப்படி குறிப்பிட்டார், “சிங்களர்களின் நோக்கம் மொத்த தமிழின அழிப்புதான். இன்று எங்களை அழிக்கின்றனர். நாளை அது அப்படியே இசுலாமியர்களை நோக்கிப் பாயும். ஆகையால் நாம் தமிழ் பேசும் இனமாய் ஒன்றிணைய வேண்டும்’ என்றார்.
இதுதான் கண்கூடு இப்பொழுது. இந்த சிங்களத்தாரின் பூர்வக் குடிகளென நாம் பின்னோக்கினால் அது ஆர்ய இன வழித்தோன்றல்களாக உள்ளன. இவர்கள் இந்தியாவில் பார்ப்பனர்களாகவும், இலங்கையில் சிங்களர்களாகவும், உலக அரங்கில் யூதர்களாகவும் இருக்கின்றனர். இந்த இன நேசம்தான் இலங்கை, இந்தியா (பார்ப்பனர்கள்), இஸ்ரேல் ஆகியவைகளின் கூட்டியல்புகளாகும். இவர்களின் கரங்கள் இவர்களைத் தவிர ஏனைய இனத்தாரை அழித்து ஆள்வதுதான். இதற்காக இவர்கள் அதிகமாக கை கொள்ளும் ஆயுதம் ‘பிரித்தாள்வது’
இந்த பிரித்தாள்வதின் ஆயுதத்தினால்தான் நாம் இன்று தாக்கப்பட்டுக் கொண்டுள்ளோம். அது இந்தியாவானாலும் சரி, இலங்கை ஆனாலும் சரி, உலக அளவிலானாலும் சரி.
இப்பொழுது பிரபாகரன் அவர்களின் வார்த்தைக்கு வருகிறேன், ‘தமிழ் இனத்தாராய் ஒன்றிணைய’ வேண்டும் என்றார். இன்று நமக்கு இதுதான் தேவை. புலிகள் செய்தவற்றிற்கு மன்னிப்பும், மீள்குடியேற்றத்திற்கு அழைப்பும் கேட்டு விட்டனர். ஆனால் இதுவரை சிங்களர்களால் வெளியேற்றப்பட்ட இசுலாமியர்களை மீள்குடியேற்றம் செய்யாதிருக்கும் இராஜபக்சே அரசினை நாம் என்ன செய்யப் போகிறோம்?
இதுமட்டுமா தொடர்ந்து மசூதிகள் இடிக்கப்படுவதும், புர்கா அணியத் தடைவிதிப்பதும், ஹலால் அங்கீகாரத்திற்கு தடை விதிப்பதும் என நீளும் இவர்களின் விரோதச் செயல்களுக்கு நாம் என்ன எதிர்வினையாற்றியுள்ளோம்? இனி என்ன ஆற்றப் போகிறோம்?
இனியும் நாம் புரிதலின்றி பிரிந்து நின்றால், பேரினவாதத்தின் கைகளினால் நமது குரல்வளைகள் தொடர்ந்து நெறிக்கப்படும். ஆகையால் இசுலாமியர்கள் நாம் ஒன்றை நினைவில் நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும், நாம் மார்க்கத்தினால், இறைவழிபாட்டால்தான் மாறுபட்டவர்களே தவிர இனத்தாலும், மொழியாலும் தமிழ் பேசுபவர்கள் என்கிற உண்மையினை உணர்ந்து. தமிழ் மக்கள் நமது தொப்புள் கொடி உறவுகள் என்பதனையும் நினைவில் கொண்டு வந்து, இணைந்து செயலாற்ற வேண்டும். நமது தவறுகளை நாம் சுயபரிசோதனை செய்து பார்க்க வேண்டும்.
இசுலாமியர்கள்தான் தவறு செய்துவிட்டார்களெனில், இதனையே காரணமாய் வைத்து தமிழர்கள் சிலர் இவ்விடயத்தில் இசுலாமியர்களுக்கு எதிராக வைக்கும் கூற்றுகள், “இராஜபக்சேவினை ஆதரித்தீர்களே, உங்களுக்கு இது தேவைதான்” என்றபடி உள்ளது. செய்தீர்கள் அனுபவிக்கிறீர்கள் என்றும் சொல்கிறார்கள் சிலர். என்ன தமிழர்களே இதுதான் தமிழ் கூறும் நல்லுலகா? நீதமா?
“தகுதி யெனஒன்று நன்றே; பகுதியால்
பாற்பட் டொழுகப் பொறின்” (குறள்)
“நண்பாற்றா ராகி நயமில செய்வார்க்கும்
பண்பாற்றா ராதல் கடை” (குறள்)
பகைமையிலும் நடுநிலைமையையும், மனிதநேயத்தையும் பேண வேண்டும் எனக் கூறிடும் வள்ளுவனின், குறள்களை மறந்து செயல்படுகிறீர்களே? இதுதான் உங்களின் இனப் பற்றா? தமிழ் மரபா? என்பதனைச் சிந்திக்க வேண்டுகிறேன்.
அதேசயம், நான் மேலே குறிப்பிட்டுள்ளபடி பழனிபாபா போன்றோரின் தமிழினப் பற்றுகளையும், அவர்களின் புலிகளுடனான தொடர்புகளையும், அப்துல் ரவூஃப் போன்றோரின் ஈழத்திற்கான உயிர்த் தியாகங்களையும், புலிகளின் படைப்பிரிவில் ‘ஜீனைத்’ என முஸ்லீம் பெயரில் தனி படைப்பிரிவே வைக்கப்பட்டிருந்ததினையும் சற்று திருப்பிப் பார்க்க வேண்டுகிறேன்.
இதெல்லாம் 2009-களுக்கு முந்தையவைகள் என்றால், இதற்குப் பிறகு தமிழகத்தில் நிகழ்ந்த பலவிதமான ஈழப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாகச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் தமிழக முஸ்லீம் முன்னேற்ற கழகம் போன்ற இசுலாமிய அமைப்புகளையும், தமிழர்களுக்கான பிரச்சனைகளை எல்லோரும் சென்னையினுள்ளே சுருக்கி வைத்திருந்த போது, அதனை டெல்லி மாநகரத்தில் ஒலிக்கச் செய்த எஸ்.டி.பி.ஐ போன்ற கட்சிகளையும் கவனத்தில் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் எனக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
இசுலாமியர்களின் இந்த அணுகுமுறைகளால்தான், மே-17, விடுதலைச் சிறுத்தைகள், நாம் தமிழர் போன்ற பொதுச் சமூக, தமிழ் அமைப்புவாதிகள் இலங்கை இசுலாமியர்களுக்கு ஆதரவாக குரலெழுப்பி கண்டனக் கூட்டங்களை நிகழ்த்தியுள்ளனர். இன அழிப்புக்கு எதிரான இசுலாமிய இளைஞர் இயக்கம் ஒருங்கிணைத்த கண்டன ஆர்ப்பாட்டத்தில் அனைத்து இசுலாமிய அமைப்புகளோடு, தமிழ்த் தேசிய, தலித் அமைப்புகளும், கட்சிகளும் பங்கெடுத்துள்ளனர் எனும் நிகழ்கால நிலைகளை தமிழ் பேசும் உறவுகள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.
இசுலாமியர்கள் தாக்கப்பட்டதினை எதிர்த்து அனைத்து இசுலாமிய அமைப்பினரும் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக இலங்கை தூதரகத்தை நோக்கி படையெடுத்ததும், அனைத்து அரபு நாட்டு இலங்கைக்கான தூதுவர்களும் இலங்கை அரசிடம் நெருக்கடிகளை ஏற்ப்படுத்துவதும், ஐ.நா தனது கண்டனத்தை இலங்கைக்கு தெரிவிப்பதும் போன்ற சர்வதேச நெருக்கடிகளை நாம், மொத்தத்தில் தமிழர்கள் தாக்கப்படுவதற்கு எதிராக ஏற்ப்படுத்தியிருக்க வேண்டும், இல்லை இனிமேலாவது ஏற்படுத்த வேண்டும்.
1987 புலிகளின் தவறு, 2009 இசுலாமியத் தமிழர்களின் தவறு என இருதரப்பிலும் நிகழ்ந்துள்ள தவறுகளின் பின்னணி பிரித்தாளும் சூழ்ச்சி என்பதனை உணர்ந்து, அனைவரும் தமிழ் பேசும் இனத்தார் என்கிற “பொதுக் குறீயீட்டில்” ஒன்றிணைய வேண்டும். இதுதான் இனி நாம் செய்ய வேண்டியது. இவைகளைத் துரிதப்படுத்துவோம், வெற்றி பெறுவோம், பாசத்திற்கு எதிராக, சிங்கள பேரினவாதத்திற்கு எதிராக
தமிழ் முஸ்லீம்கள் தாக்கப் படும்பொழுது ஒட்டு மொத்த தமிழினமும் சிங்கள அரசுக்கு எதிப்பு தெரிவித்தது.ஆனால் 2009 ல் இலங்கையில் தமிழினம் சிங்கள வெறியர்களால் அழிக்கப் பட்டபோது அங்குள்ள முஸ்லீம்கள் வேடிக்கைபார்துகொண்டிருன்தனர்.இதுதான் தமிழ் இந்துக்களுக்கும் தமிழ் முஸ்லீம்களுக்கும் உள்ள வேறுபாடு.