இராமசாமி உரிமை தலைவர் – பெரிகாத்தான் நேசனல் (PN) தலைமையிலான ஒற்றுமையான எதிர்க்கட்சிகள் கூட்டமைப்பு பக்காத்தான் ஹராப்பான் (PH) தலைமையிலான அரசை பதவியில் இருந்து அகற்ற முடியுமா என்பது பற்றி பல காரியங்களின் அடிப்படையில் தீர்மானிக்கப்படும்.

இந்த முடிவுகள் PN இன் தற்போதைய மக்கள் ஆதரவுக்கு மட்டுமே சுருக்கிக் கூற முடியாது.

அரசியல் என்பது எதிர்கால சாத்தியங்களின் குறிப்பாகும். ஒரு பெரிய புரட்சிக்கு முன்னர் ஒரு அரசியல்வாதி கூறியது போல, எதிர்காலம் பலமானவர்களுக்கு அல்ல, பலவீனமான பெரும்பான்மைக்கும் தான் சொந்தமாகும்.

இன்றைக்கு PN பலவீனமாக இருக்கலாம்—எண்ணிக்கையிலும், தலைமைத்துவத்திலும்—அதன் எதிர்கால சாத்தியம், தற்காலிகமாக ஆட்சி புரியும் PH கூட்டணியைக் காட்டிலும் உயர்வாகவும் பிரகாசமாகவும் இருக்கிறது. காரணம், PH ஆட்சி தன்னுடைய உட்பகை மற்றும் வெளிப்புற முரண்பாடுகளால் தடுமாறுகிறது.

வரலாறு என்பது வெறும் கோட்பாடுகளால் அல்ல, நிலைநாட்டப்படாத நடைமுறை பிரச்சனைகளுக்கு விடையளிப்பதன் மூலம் தான் உருவாகிறது.

தற்போதைய சூழலில் PN, PH கூட்டணியைவிட பலவீனமாக இருக்கிறது என்பதில் ஐயம் இல்லை. ஆனால், அரசியல் மற்றும் சமூக சூழல்கள் நிலைத்தவை அல்ல—அவை விரைவாக மாறக்கூடியவை.

மாற்றங்களைக் கைவிடும் வகையில் மடானி அரசு சீர்திருத்தங்களை குளிர்சாதனப் பெட்டியில் பூட்டி வைத்துள்ள நிலையில், இது ஒரு அரசியல் வெற்றிடத்தை உருவாக்கியுள்ளது. இதை எதிர்க்கட்சி அதற்கான யுக்தியுடன் பயன்படுத்தக்கூடும்.

ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் பார்த்தால், PN இன் மலாய் ஆதரவு குறைவானதல்ல—மாறாக, பெரும்பான்மையான மலாய் ஆதரவை அது பெற்றிருக்கிறது. சவால் என்பது சீன மற்றும் இந்திய வாக்காளர்களின் ஆதரவைக் கவர்வதே ஆகும். அதற்கான சமூகம் சார்ந்த, இனத்தைக் கடக்கக்கூடிய பிரச்சனைகளை முன்வைக்கும் முயற்சி ஏற்கனவே ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ளது.

மலாய்காரர்களையும், அல்லாதவர்களையும் ஒரே அரசியல் கூட்டமைப்பில் இணைக்கும் வகையில் ஒற்றுமையான முன்னணியின் உருவாக்கம், தற்போதைய வெற்றிடத்தை நிரப்பும் முக்கியமான வளர்ச்சியாகும்.

மாடானி அரசை வீழ்த்த வெளியிலிருந்து அழுத்தம் தேவைப்படாது—அரசின் உட்புற மற்றும் வெளிப்புற பலவீனங்களே அதன் கட்டமைப்பை நழுவவைத்து வருகின்றன.

நீதித்துறை, பொருளாதாரம் மற்றும் சமூகக் கொள்கைகளை சுற்றியுள்ள சர்ச்சைகள், மக்கள் உணர்வுகளை புரியாத, பிணைப்பு இல்லாத ஒரு அரசின் மீது மிகப்பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளன.

சீர்திருத்தங்கள் முற்றிலும் மறுக்கப்பட்டுள்ளன. பொருளாதார வெற்றி மற்றும் நிலைத்தன்மைக்கு ஒரு பிம்பத்தை உருவாக்கக் கூடிய கற்பனைக் கணக்கெடுப்புகள் மட்டுமே முன்னிலைப்படுத்தப்படுகின்றன.

ஆனால் அரசு பொய் பேசுவதைத் தொடரும் அளவுக்கு, மக்கள் அதிருப்தியிலிருந்து எழும் எதிர்க்கட்சியின் வலிமையும் அதிகரிக்கிறது. இந்நிலையை புரிந்து கொள்ள ஒரு அரசியல் அறிவியலாளர் தேவைப்படாது—மதம் மற்றும் இனத்துக்கு அப்பாற்பட்ட எளிய மக்களே இந்நிலையால் எப்போதும் பாதிக்கப்படுகிறார்கள்.

ஆட்சியில் உள்ளவர்கள் தங்கள் யோசனைகளை இழந்து விட்டனர், ஆனால் எதிர்க்கட்சி கற்றுக் கொண்டு, மாறிக் கொண்டு, ஒரு முக்கியமான சவாலாக உருவாகும் நிலையில் உள்ளது.

எதிர்மறையானவர்கள் எதை வேண்டுமானாலும் கூறலாம், ஆனால் வரலாறு என்றும் பெரும்பான்மைக்கே உரியது.