புதுடில்லியில் பா.ஜ.க. அரசு அமைந்தவுடன், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு அழைப்பு விடுக்கப்படும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது.

பின்னர், ஜூலையில் அழைப்பு விடுக்கப்படும் என்று கருதப்பட்டது.

ஆனால், சுமார் மூன்று மாதங்கள் கழித்துத் தான் இந்த சந்திப்புகள் சாத்தியமாகியுள்ளன.

இந்த மூன்று மாதகால இடைவெளிக்குள், ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்சவை இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடி சந்தித்துப் பேசியிருந்ததுடன், வெளிவிவகார அமைச்சர் ஜீ.எல்.பிரீஸை, இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் சுஷ்மா சுவராஜை சந்தித்துப் பேச்சு நடத்தியிருந்தார்.

எனினும், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புடனான சந்திப்பு குறித்த தீர்மானம் ஏதும் புதுடில்லியால் எடுக்கப்படாத நிலையில், இந்த விடயத்தில் இந்தியா தயக்கம் காட்டுகிறதா என்ற சந்தேகம் எழுந்தது.

இதற்கிடையில், சுப்பிரமணியம் சுவாமி வேறு, இலங்கை அரசாங்கம் அனுமதி அளித்தால் தான், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புடன் இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடி பேசுவார் என்று கொளுத்திப் போட்டுப் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியிருந்தார்.

அதைவிட இலங்கை அரசின் விருந்தினர்களாக கொழும்பு வந்திருந்த பா.ஜ.க. கொள்கை வகுப்பாளர்களான கலாநிதி சேஷாத்ரி சாரி போன்றவர்கள் கூட, தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு இந்தியா முக்கியத்துவம் கொடுக்காது, என்பது போலவே கருத்துக்களை வெளியிட்டிருந்தனர்.

இதனால், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு புதுடில்லியின் புதிய அரசாங்கம் அவ்வளவு இலகுவாக கதவைத் திறக்காது என்ற கருத்து மெல்ல மெல்ல உருவாகத் தொடங்கியிருந்தது.

எவ்வாறாயினும், புதுடில்லியில் ஆட்சியமைக்கப்பட்டு மூன்று மாதங்களுக்குள், இலங்கை தொடர்பான முடிவுகள் எடுக்கப்படுவதற்கு முன்னதாக, கொழும்புடனான புதுடில்லியின் காய்நகர்த்தல்கள் ஆரம்பிக்கப்படுவதற்கு முன்னதாக, பா.ஜ.க. அரசாங்கம் தமிழர் தரப்பின் கருத்துக்களையும் செவிமடுக்க இணங்கியிருப்பது குறிப்பிடத்தக்க விடயமே.

கடந்த வெள்ளிக்கிழமை முற்பகல், இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் சுஷ்மா சுவராஜை சந்தித்த தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் பிரதிநிதிகள் குழு, நேற்று முற்பகல் இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடியை சந்திப்பதற்கு நேரம் ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது.

புதுடில்லிச் சந்திப்புகளின் போது, 13வது திருத்தச்சட்டத்தை முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்துவது, அதற்கு அப்பால் சென்று அர்த்தமுள்ள அதிகாரப் பகிர்வை வழங்கும் அரசியல் தீர்வை நடைமுறைப்படுத்தல் என்பன, தமது முக்கியமான கோரிக்கைகளாக இருக்கும் என்று கொழும்பில் இருந்து புறப்பட முன்னரே கூட்டமைப்புத் தலைவர்கள் தெரிவித்திருந்தனர்.

இவற்றை செயற்படுத்தும் படி, இலங்கை அரசாங்கத்துக்கு இந்தியா அழுத்தம் கொடுக்க வேண்டும் என்பது தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் எதிர்பார்ப்பு. ஆனால், இந்தியாவின் கருத்து என்ன என்று இந்தப் பத்தி எழுதப்படும் வரையில் வெளியாகவில்லை.

புதுடில்லியில் இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடியுடனான சந்திப்பின் போது பேசப்பட்ட விடயங்கள் என்ன என்பது வெளிவருவதற்கு முன்னரே இந்தப் பத்தி எழுதப்பட்டது என்பதால், அதுபற்றிய விபரங்கள் எதையும் இங்கு அலசுவது பொருத்தமல்ல.

ஆனால், இந்தியா எடுத்த எடுப்பிலேயே தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் கோரிக்கைகளுக்குச் செவி சாய்த்து விடும் என்று கருதுவதற்கில்லை. பா.ஜ.க. அரசாங்கம் தனது முதல் மூன்று மாதகால பதவிக்காலத்திலும், பெரியளவில் கொள்கை சார்ந்த முடிவுகள் எதையும் எடுக்கவில்லை என்றே கூறலாம்.

இலங்கை உள்ளிட்ட விவகாரங்களில், தமது நிலைப்பாட்டைத் தீர்மானிப்பதற்கு முன்னர், நிலைமைகளை அவதானிப்பதற்கே இந்தக் காலகட்டத்தைப் பயன்படுத்திக் கொண்டுள்ளது.

எனவே, தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புடனான சந்திப்பின்போது பெரியளவிலான வாக்குறுதிகள் எதையும் எதிர்பார்ப்பது கடினம். ஏற்கனவே இலங்கை அரசினது நிலைப்பாட்டை கேட்டறிந்து கொண்டுள்ள, இந்திய அரசாங்கம், இப்போது தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் கருத்துக்களையும் அறிந்து கொண்டுள்ளது.

இனிமேல் தான், புதுடில்லி எவ்வாறு நடந்து கொள்வது என்று தீர்மானிக்கும்.

எவ்வாறாயினும், புதுடில்லி இந்த விவகாரத்தில் எவ்வாறு செயற்படப் போகிறது என்பது, கொழும்புடனான உறவுகளை மையப்படுத்தியே தீர்மானிக்கப்படும் என்பதில் மாற்றுக் கருத்துக்கு இடமில்லை.

இலங்கையை தனது மூலோபாயப் பங்காளியாக சீனா எவ்வாறு அரவணைத்துக் கொண்டுள்ளதோ, அதுபோலவே, இலங்கையை அரவணைத்துச் செல்லவே இந்தியாவும் முற்படும்.

எனவே, கொழும்புடன் விரோதப்போக்கை வளர்த்துக் கொள்ளும் அளவுக்கு, இந்தியாவின் அணுகுமுறை அமைவதற்கு வாய்ப்பில்லை.

13வது திருத்தச்சட்டத்தை முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும் என்று இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடியும், இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் சுஷ்மா சுவராஜூம் இலங்கை அரசாங்கத்திடம் வலியுறுத்தியிருந்தனர்.

ஆனால், அண்மையில் அலரி மாளிகையில், வெளிநாட்டுச் செய்தியாளர்களுடனான சந்திப்பின் போது கூட, 13வது திருத்தச்சட்டம் ஏற்கனவே முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு விட்டதாகவும், இனிமேல், நடைமுறைப்படுத்துவதற்கு எதுவுமில்லை என்றும் கையை விரித்திருந்தார் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ச.

காணி அதிகாரங்கள் குறித்து அவர் எதையும் பேசவில்லை. ஆனால், பொலிஸ் அதிகாரங்களை வழங்க முடியாது என்று அவர் திட்டவட்டமாகத் தெரிவித்து விட்டார்.

இந்தநிலையில் தான், 13வது திருத்தச்சட்டம் குறித்து என்ன முடிவை இந்தியா எடுக்கப் போகிறது?. என்ற கேள்வி எழுந்துள்ளது.

13வது திருத்தச்சட்டத்துக்கு அப்பால் சென்று அதிகாரங்களைப் பகிர்ந்தளிப்பதாக, ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ச இந்தியாவுக்கு கொடுத்த வாக்குறுதிகள் குறித்து, இப்போது அரசாங்கம் எதையுமே பேசுவதில்லை.

இந்தச் சூழலில், கடந்த வாரம் இலங்கை இராணுவத்தினால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட வருடாந்த பாதுகாப்புக் கருத்தரங்கில் உரையாற்றிய பா.ஜ.க.வின் முக்கிய தலைவர்களில் ஒருவரான சுப்பிரமணியசுவாமி, 13வது திருத்தச்சட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்தும்படி, இலங்கையிடம் இந்தியா அழுத்தம் கொடுக்க முடியாது என்று கூறியிருக்கிறார்.

அவ்வாறாயின், 13வது திருத்தச்சட்டத்தின் மூலம் இலங்கையில் உள்ள தமிழர்களுக்கு அதிகாரங்களைப் பெற்றுக் கொடுப்பதாக இந்தியாவினது கடப்பாடு, வாக்குறுதி கேள்விக்குள்ளாகும்.

பா.ஜ.க. அரசாங்கம், ஏற்கனவே 13வது திருத்தச்சட்டத்தை முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்துமாறு இலங்கையிடம் கோரியிருக்கிறது. அதுவும், இந்தியப் பிரதமரும், வெளிவிவகார அமைச்சருமே இந்த விவகாரத்தை ஆரம்பித்திருந்தனர்.

எனவே, 13வது திருத்தச்சட்டத்தின் மூலம் அதிகாரங்களைப் பகிர்ந்தளிக்கும் கடப்பாட்டில் இருந்து இந்தியாவினால் அவ்வளவு இலகுவாக விலகிக் கொள்ள முடியாது.

அவ்வாறு விலகிக் கொண்டால், வலுவானதொரு தலைவர் என்று மதிக்கப்படும், இந்தியப் பிரதமர் மோடிக்கும் அவரது அரசாங்கத்துக்கும் சின்னஞ்சிறிய இலங்கையிடம் கூட மண்டியிட்டவர் என்ற கெட்ட பெயரை ஏற்படுத்தி விடும்.

எனவே இந்த விவகாரத்தில் இந்தியா, மிகவும் நிதானமாகவும், அதேவேளை உறுதியாகவும் முடிவெடுக்க வேண்டிய நிலை ஒன்று ஏற்பட்டுள்ளது.

வரும் நவம்பர் மாதம், இந்தியாவின் தேசிய பாதுகாப்பு ஆலோசகர் அஜித் குமார் டோவலும், டிசம்பர் மாதம் இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் சுஷ்மா சுவராஜூம் இலங்கைக்குப் பயணம் மேற்கொள்வார்கள் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

அதுபோல, வரும் ஜனவரியில் இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடி இலங்கை வருவார் என்றும் எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

இந்தியப் பிரதமரை கொழும்புக்கு அழைத்து வந்து, அவர் தனது பக்கத் தில் இருப்பதாக காட்டிக் கொள்ளவே இலங்கை அரசாங்கமும் விரும்புகிறது.

இந்தச் சூழலில், 13வது திருத்தச்சட்டத்தை முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்தல் மற்றும், அதிகாரப்பகிர்வு விடயங்களில், இந்தியா எவ்வாறு இலங்கையை இணங்க வைக்கப் போகிறது என்பது கேள்விக்குரிய விடயமாகவே உள்ளது.

இந்தியா தனது நலன்களையும் பாதிக்காமல், அதேவேளை தமிழர்களின் நலன்களையும் பாதிக்காமல் ஒரு முடிவை எடுக்கவே முனையும். எது எவ்வாறாயினும், இலங்கைத் தமிழர் நலனை முற்றிலுமாக புறக்கணித்து ஒரு முடிவை பா.ஜ.க. அரசாங்கத்தினால் எடுத்து விடமுடியாது.

மத்தியில் ஆட்சி நடத்துவதற்கு வேண்டுமானால் மாநிலங்களின் தயவு பா.ஜ.கவுக்குத் தேவையில்லாமல் இருக்கலாம். ஆனால், அடுத்த தமிழ்நாடு சட்டசபைத் தேர்தலில் ஒரு பெரிய குறியை வைத்திருக்கிறது பா.ஜ.க.

இலங்கைத் தமிழர் நலன்களைப் புறக்கணித்து விட்டு, பா.ஜ.க.வினால், தமிழ்நாட்டில் காலூன்றுவது மிகக்கடினம்.

காங்கிரஸின் நிலை வேறு. அதற்கென்றொரு வாக்கு வங்கி தமிழ்நாட்டில் உள்ளது.

ராஜீவ் மரணத்தின் பின்னர், காங்கிரஸ்காரர்கள், இலங்கைத் தமிழர் நலன் மீது அக்கறை கொள்வதில்லை.

அதனால் காங்கிரஸினால் அதை அலட்சியம் செய்ய முடியும். ஆனால் பா.ஜ.க.வின் நிலை அவ்வாறில்லை. அது பிராந்தியக் கட்சிகளையும், இலங்கைத் தமிழர் ஆதரவு வாக்குகளையும் நம்ப வேண்டும்.

எனவே இலங்கை தொடர்பான கொள்கையை புதுடில்லி வகுக்கும் போது, நிச்சயம், தமிழர் பிரச்சினையையும் மனதில் கொண்டேயாக வேண்டிய கட்டாயம் பா.ஜ.க. தலைமைக்கு உள்ளது.

அதன் வழியாகத் தான், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு புதுடில்லிக்கு அழைக்கப்பட்டது. எனினும், இந்த விவகாரத்தை எந்தளவுக்கு அர்ப்பணிப்புடன் புதுடில்லி கையாளப் போகிறது என்பதை சற்றுப் பொறுத்திருந்து பார்க்கலாம்.

– ஹரிகரன்