நம் மலேசிய அரசியல் களத்தில் நடக்கும் நிகழ்வுகளை பார்த்தால், சந்தானம் சொன்னது மாதிரி “இல்லே லோகமே சும்மா இல்லே டா!” என்று தான் தோன்றுகிறது.

சிரிக்க சிரிக்க அழ வைக்கும் நிகழ்வுகளை உருவாக்குவதில் அரசியல்வாதிகள் யாருக்கும் குறையில்லை. “கொம்ப கிளம்பாத ஆடு தன்னைத் தானே ராஜா என நினைக்கிறது” என்பது போல, சில அரசியல்வாதிகள் தங்கள் குடைச்சலான செயல்களை மக்களுக்கு ஒரு “காலம் மாறும்” மாதிரி சுரண்டுவதாக காட்டுகிறார்கள்.

கொரோனா காலத்தில் துரித நடவடிக்கை தேவைப்படும் போது, பலர் Zoom அழைப்பில் மாலி செய்யும் சாமி மாதிரி சும்மா நாற்காலியிலே இருக்கிறார்கள். ஆனா மக்களுக்கு சாப்பாடு கிடைக்காத நிலைமை வர, அவர்கள் சொல்வது: “அது நம்ம துறையில வராது, வலிக்குறிச்சியையும் பஞ்சரத்தையும் சரி பண்ணுவது நம்ம வேலை இல்லை” என்ற பாணியில்.

நாடாளுமன்றத்தில் வாக்குகள் கணக்கிடும் போது, சிலரை பார்த்தால் “சிறுபா பண்ணதுக்காக அவங்க ஜூம் பண்ணிட்டு இருக்காங்க” என்று தோன்றும். ஒரு பக்கம் நலன் பார்க்க வேண்டும் என்றார்கள்; இன்னொரு பக்கம் தான் தங்கள் கையும் காலும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். சண்டையிடும் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் அதிரடியை பார்த்தால், “கட்டப்பா, இது மக்களே! உங்களுக்கு நம்பிக்கை வெச்சு ஓட்டும் போடுற மக்கள்!” என்று சொல்ல வேண்டிய நாள் தொலைவில் இல்லை.

தேர்தலுக்கு முன்னால் கொடுக்கப்படும் வாக்குறுதிகளை பார்த்தால், “அறிவிப்பு அரும்பணிகள் தாண்டி எதுவும் மெய்யாக மாறாது” என்ற நம்பிக்கை நம்மள நிச்சயம் அடிக்கிறது. வாக்குறுதிகள் மிகவும் பறவை போல: பறக்குது! ஆனால் கையை நீட்டினாலும் பிடிக்க முடியாது. “புது அரசாங்கம் வந்தால் நம் வாழ்க்கை ரொம்ப சுலபமா இருக்கும்” என்று மக்களை நம்ப வைத்து, பின்னர் “கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி கதை வேற, பின்சீன் வேற” என்று விலகி விடுகிறார்கள்.

நம் நாட்டில் சில அரசியல்வாதிகளை பார்த்தால், அவர்களுடைய நடவடிக்கைகள் “அய்யய்யோ, நகைச்சுவை நடிகர் போல வர்றாங்க” என்று தோன்றும். கொஞ்சம் வெளிநாட்டு அரசியல்வாதிகளின் படத்தை பின்பற்றலாம் என நினைத்தாலும், இங்கே அது “சுந்தர பாண்டியன் செட் போடுற மாதிரி” இருக்கும். சொன்னது எல்லாம் கோர்ட்டில் முடிவடையுமா? இல்லை அரை வழியிலேயே “காசும் புடுங்கும் பந்தமும்” மாதிரி போய் விடுமா?

நாடு நெருக்கடியில் இருக்கும்போது, மக்கள் கஷ்டப்படும்போது, ஒவ்வொரு ஆண்டும் பட்ஜெட் படைத்ததும், “இரும்பு சீகாய் போடுறதா?” என்ற எண்ணம் வருகிறது. இன்றைய பல திட்டங்கள் “விடுமுறை காலம் மூடல் வேலைகள்” மாதிரி தான். ஆரம்பிக்கிறார்கள்; முடிக்கிறதில்லை! திட்டங்கள் ஒரு சாப்பாடு போல; ஆனால் கிட்டி வந்தால் தான் உணவாகும்.

இன்றைய அரசியல்வாதிகளை நம்பி வாழும் மக்களுக்குப் பதில், நமக்கு ஒரு வசனம் தான் பயன்படும்: “எதுக்கும் ரெடி பண்ணி வைக்கலாம், ஆனா ரெடி ஆகாம போகுறது நம் கைவசமா?”