என் அருமை சகோதரர்களே, எந்த எண்ணிக்கை கூடவேண்டும்? தமிழ் பள்ளியில் மாணவர்கள் எண்ணிக்கையா? அல்லது தமிழ் பள்ளிகளின் எண்ணிக்கையா? இரண்டுமே கூடினால் இவ்வுலகில் உங்களோடு சேர்ந்து மகிழ்ச்சியில் திளைப்பவர்களில் நானும் ஒருவன். ஆனால் தமிழ் பள்ளிகள் கூடி மாணவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்காமல் மூடப்டக்கூடிய சாத்தியம் வந்தால் நம் நெஞ்சம் நிச்சயம் வேதனையில் வேகும்.
தமிழ் பள்ளிகளிலே மாணவர்களை சேர்க்க தற்போது ரத்னவள்ளி அம்மையார் மற்றும் பத்திரிக்கை விநியோகஸ்தர்கள் சங்க தலவைர் டத்தோ முனியாண்டி மற்றும் சிலர் செய்து கொண்டிருக்கும் மகத்தான காரியத்திற்கு சரியான ஆதரவு நமது தலைவர்களிடமிருந்தும் சமுதாய இயக்கங்களிடமிருந்தும் போதுமான நிறைவான ஆதரவு கிடைக்கவில்லை என்ற செய்தியும் நமது நெஞ்சத்தை துளைக்கிறது. அப்படியே மாணவர்கள் எண்ணிக்கை கூடினாலும் பள்ளியிலே கூடுதல் மாணவர்களை தாங்கிக்கொள்ளும் வசதியும் , போதுமான ஆசிரியர்களும் உண்டா என்பதும் இன்னொரு கேள்வி!
இங்கே பல வாசகர்கள் கேட்கும் நிதர்சமான உண்மையான ஒரு கேள்வி…. ஒரு வசதியும் இல்லாத, ஒரு ஈர்ப்பும் இல்லாத , அன்னுடைய இருப்பிடத்திலிருந்தும் , வேலை செய்யும் இடத்திலிருந்தும் மிக தொலைவில் அமைந்துள்ள ஒரு மூலையில் இருக்கிற , மாணர்வர்கள் மிக மிக குறைவாக உள்ள இந்த தமிழ் பள்ளிக்கு , மாணவர்கள் இல்லாத பட்சத்தில் அந்த பள்ளி மூடப் பட்டுவிடுமே என்ற ஒரே காரணத்துக்காக எனது பிள்ளையை அங்கு அனுப்ப வேண்டுமா …? என்ற கேள்வி சாதரண பெற்றோர்கள் மத்தியில் எழுவது நியாயமான ஒன்றே . தனது பிள்ளை ஒரு ‘தரமான – நல்ல பள்ளியிலே’ படிக்க வேண்டும் என்று நினைப்பது எந்த வகையிலும் குற்றமாகாது. ஆனாலும் அந்த நல்ல – தரமான பள்ளி ……. தமிழ் பள்ளியாக இருக்க வேண்டும். அந்த தரமான தமிழ் பள்ளிகளை உருவாகத்தான் , உருவாக்கத்தான் நமது ஆக்கச் சக்தியை ஒன்று திறட்டவேண்டும். இந்தகைய பள்ளிகளில் மாணவர்கள் தானாகவே வந்து சேர்வார்கள். பெற்றோர்கள் நம்பிக்கை கூடும், தரமான மான தமிழ் பள்ளிகளின் எண்ணிக்கையால் தரமான தமிழ் பள்ளி மாணவர்கள் கூடுவார்கள். வீடு வீடாக சென்று தமிழ் பள்ளியிலே மாணவர்கள் சேருங்கள் என்ற போராட்டமே தேவையில்லை !!
காலத்தின் கட்டாயமாக, ப்ரோலாரத்தை நாடி வாழ்கையை மேம்படுத்திக்கொள்ள தோட்டத்திலிருந்து நகர் புறங்களுக்கு மாறியதன் வழி தோட்டப் பள்ளிகளில் மாணவர்கள் குறைந்து போயினர் என்பது தெளிவான ஒரு விஷயம். பத்து பதினைந்து மாணவர்களோடு இன்று சில தமிழ் பள்ளிகள் ஊசாலாடிகொண்டிருப்பதும் அனைவருக்கும் புரிந்த ஒரு விஷயம். இந்த பள்ளிகளை காப்பாற்ற ஒரே வழி அங்கு மாணவர்கள் கூடவேண்டும்…எப்படி இது சாத்தியமாகும்? நகர் புறத்திலுள்ள , சுற்று வட்டாரத்தில் உள்ள பெற்றோர்களிடம் தங்களது பிள்ளைகளை மாற்றி தோட்டபுறத்தில் உள்ள பள்ளிகளுக்கு அனுப்புங்கள் , இல்லேயேல் அங்குள்ள தமிழ் பள்ளிகள் மூடப்பட்டுவிடும் என்று அறைகூவல் விடுத்து, தமிழ் உணர்வை கிளறிவிட்டு பெற்றோர் மனதை மாற்ற இயலுமா? இது சாத்தியமாகுமா? பள்ளியை காப்பாற்றியே ஆகவேண்டும் என்ற வேட்கையில், தூரமாக இருந்தாலும், வசதிகள் மிக குறைவாக இருந்தாலும் தோட்டப்புறத்தில் உள்ள அந்த பள்ளிக்கு பெற்றோர்கள் பிள்ளைகளை மாற்றுவதற்கு நிதர்சன வாய்புகள் உண்டா? இந்த மாதிரியான , உண்மை நிலவரத்தின் அடிபடையில் சிந்திக்கும் பொழுது, முதலில்….. நமது பிள்ளைகளை தமிழ் பள்ளிக்குத்தான் அனுப்ப வேண்டும் என்ற முதலில் மாறாத நிலைத்தன்மை வேண்டும்! அடுத்து தரமான தமிழ் பள்ளிகளில் பிள்ளைகளை சேர்க்க வேண்டும். அந்த தரமான தமிழ் பள்ளிகள் உருவாக நாமே தடைகல்லாக இருக்ககூடாது. தரமான தமிழ் பள்ளிகளை உருவாகினால் மாணர்கள் எண்ணிக்கை தானாகவே பன்மடங்காகும்…இதை எந்த கொம்பனாலும் தடுக்க இயலாது!
மீண்டும் சொல்கிறேன்.. நமது இலக்கு தமிழ் பள்ளியிலே மாணவர்கள் அதிகரிக்க வேண்டும்…இதுவே நமது தாய்மொழியை காக்க எடுக்கும் அறிவார்ந்த நடவடிக்கையாகும். ஊசலாடிகொண்டிருக்கும் பள்ளிகளை காக்கவேண்டும் என்பது ஒரு போராட்டமாக இருந்தாலும் அந்த பள்ளிகளிலே மாணவர்கள் சேருவதற்கு வசதிகள் , அந்த பள்ளியை தொடந்து வாழ வைக்க போதுமான பெற்றோர்கள் அந்த வட்டாரத்தில் இருகிறார்களா..? தொடர்ந்து அங்கிருப்பார்களா ? என்ற சாத்தியக் கூருகளையும் ஆராயவேண்டும். அப்படி அந்த சாத்தியகூறுகள் இல்லாத பட்சத்தில் ஊசலாடிக் கொண்டிருக்கும் பள்ளிகளை அருகிலுள்ள மற்ற தமிழ் பள்ளிகளோடு இணைப்பதே அறிவார்ந்த செயலாக இருக்க முடியும். அப்படி நேருகையில் எண்ணிக்கையில் தமிழ் பள்ளிகள் குறைவதை தடுக்க முடியாது என்றாலும் தரமான தமிழ் பள்ளியில் மாணவர்கள் எண்ணிக்கை நிச்சயமாக அதிகரிக்கும் .
மனோவியல் ரீதியில் பள்ளிகளில் ஈர்ப்புசக்தி அங்குள்ள வசதிகளையும் அங்குள்ள தரமான நடவடிக்கையை பொறுத்தே அமைகிறது . மாணவர்களுக்கு ஏற்ற கற்றல் கற்பித்தலை தமிழ் பள்ளி ஆசியர்களைவிட மற்றவர்கள் சிறப்பாக தர இயலாது என்ற அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை உடையவன் நான். ஆனால் அந்த தமிழ் பள்ளி ஆசிரியர்களுக்கும் நல்ல தரமான கற்பித்தல் வசதிகள் இல்லையென்றால் அவர்களும் அங்கெ தோற்றுப்போவார்கள். சிறப்பான கற்றலுக்கு உகந்த வசதிகளை தரக்கூடிய தமிழ் பள்ளிகள் அமைந்தால் நிச்சயம் மேலும் தரமான மாணவர்களை அவர்கள் உருவாக்க வாய்ப்புண்டு. உண்மையான நிலவரம் என்னவெனில் தமிழ் பள்ளியிலே மாணர்கள் எண்ணிக்கை குறைகிறது என்பதுதான், சில தமிழ் பள்ளிகள் மூடப்படும் பட்சத்தில் மாணவர்களை வேறு மொழி பள்ளிக்கு போவதுதான் நமது மொழிக்கு ஆபத்து… ஆனால் அவர்கள் வேறு தமிழ் பள்ளிக்கு போவது மொழிக்கு நன்மை. ஆகவே இங்கே நமது போராட்டம் என்னவெனில்…தமிழ் பள்ளியில் மாணவர்கள் எண்ணிக்கை கூடவேண்டும்..அந்த உன்னத போராட்டத்தில் பள்ளிகளை இணைக்கவேண்டிய நிர்பந்தம் ஏற்பட்டால் அதற்கு நாம் தடைகல்லாக இருக்ககூடாது.
-அண்ணா
ஐயா உங்கள் கட்டுரையில் முக்கியமான ஒரு விஷயத்தை சொல்லத் தவறி விட்டீர்கள். தமிழ்ப்பள்ளிகளில் மாணவர்கள் எண்ணிக்கை குறைவதற்கு மாணவர்களோ பள்ளிகளோ காரணம் அல்ல. அதை விட முக்கியமான காரணம் நமது இனத்தில் பிறப்பு விகிதம் மிகவும் குறைந்து வருவதுதான். முன்பெல்லாம் குடும்பத்தில் ஐந்துக்கும் மேற்பட்ட பிள்ளைகள் இருந்தார்கள். ஆனால் இப்போது கூடுதல் பட்சம் இரு பிள்ளைகள்தான் இருக்கிறார்கள். இது தவிர இருக்கின்ற இந்தியர்களில் பாதிப் பேர் குடியே கதியாக இருந்து குடல் வெந்தும் மாரடைப்பு வந்தும் அல்ப ஆயுசில் செத்துப் போகிறார்கள். மற்றவர்கள் ஒருவனை ஒருவன் வெட்டிக் கொண்டு செத்துப் போகிறார்கள். ஒரு வருடத்தில் மட்டும் 500 முதல் 600 பேர் வரை சொந்த இனத்தனால் வெட்டு பட்டு சாகிறார்கள். இந்த லட்சணத்தில் தமிழப்பள்ளிகளில் மாணவர்கள் எண்ணிக்கையை எப்படி உயர்த்துவது?
சபாக்கேடு!
தோழர் கஜேந்திரன் அவர்களே, நீங்கள் சொன்ன பிறப்பு விகிதக் குறைவும் ஒரு முக்கியமான காரணம்தான்,மறுப்பதற்கில்லை. ஆனால் சீனர்களுக்கும் அந்த நிலைதானே.அவர்களின் சீன பள்ளியிலே மாணவர்களின் எண்ணிக்கை சரிவு கண்டுள்ளதாக எந்த செய்தியும் இல்லே!! இது அவர்கள் தங்களது மொழியின் மேல் வைத்துள்ள விசுவாசம்தானே!
ஆனால் நீங்கள் சொன்ன பிறப்பு விகிதக் குறைவு நிச்சயமாக ஒரு பெரிய காரனம்தாம். சீனர்களின் பிறப்பு விகிதம் கூட சரிவுகண்டு வருவதை கடந்த ம.சீ.சா பொது கூட்டத்தில் பேசப்பட்டதே, அவர்கள் இதை ஒரு பெரிய எச்சரிக்கையாக எடுத்துக்கொண்டுள்ளனர். பிறப்பு விகிதம் குறைந்தால் இன்னும் வருகின்ற காலகட்டத்தில் எத்தகைய பிரச்சனைகளை இந்த சீனர் சமுதாயம் எதிர்கொள்ளும் என்பதை நன்கு உணர்ந்து அறிவார்ந்த நிலையிலே தீர்வு காண புறப்பட்டு விட்டனர். நிச்சயமாக அதற்கு தீர்வு காண்பார்கள். நமது நடவடிக்கை என்ன?
நம் சமுதாயம் ஒற்றுமை காணாத வரையில் நாம் எதுவும் சாதிக்க முடியாது. அத்துடன் நம்மிடம் காட்டிக்கொடுக்கும் துரோகிகள் இருக்கும் வரையில் ஒன்றுமே நடக்காது
அண்ணா,, பெரிய, சிறிய பட்டணங்களிலும் மற்றும் அதன் சுற்றுப்புறங்களில் உள்ள தமிழ் பள்ளிகள் சிறப்பாகவே இயங்குகின்றன. இன்றைய தமிழ் பெற்றோர்கள் சிறந்தவர்கள். தத்தம்முடைய பிள்ளைகள் கல்வியில் சிறந்து விளங்க வேண்டும் என்று மிகவும் சிரத்தை மேற்கொள்கிறார்கள். இதன் பயனாகவே, தமிழ் பள்ளிகளில் மாணவர்களின் கல்வித் தரம் கடந்த 12 ஆண்டுகளாக படிப்படியாக உயர்ந்து வந்துள்ளது என்றால் அது மிகையாகாது. தமிழ் பள்ளிகள் சிறந்த பள்ளிக் கட்டடங்கள் பெற தானைத்தலைவரின் பங்களிப்பும் ஒரு காரணம் என்று சொல்லலாம். நமக்கு எல்லாம் சரியாக அமைந்து வருகின்றது, பெற்றோரின் தமிழ் பற்றைத் தவிர. பல தமிழ் பெற்றோர்கள் தத்தம் பிள்ளைகளை மலாய்ப் பள்ளிக்கு அனுப்ப எவ்வளவு காரணத்தைக் கண்டு பிடிக்க முடியுமோ அவ்வளவையும் கண்டுபிடுத்து காரணக் காரியங்களாக சொல்லுகின்றார்கள். அவர்களுக்கெல்லாம் நான் சொல்ல விரும்புவது, நம் பிள்ளைகளுக்கு தமிழ் பள்ளியில் மேற்கொண்டு கிடைக்கும் தமிழ் அறிவு, தமிழர் பண்பாடு, தமிழர் சமய அறிவு எல்லாம் மலாய்ப் பள்ளியில் கிடைக்காது. மலாய்ப் பள்ளியில் படிக்க வைத்த தமிழ் மாணவன் பயனற்றுப் போனால் அவனிடம் மிஞ்சுவது மலாய்ப் பண்பாடு, அறிவற்ற செயல்பாடு, தமிழரின் சமயத்தை அறியாது சுலபமாக இதர நாகரீகத்துக்கும், மதங்களுக்குள்ளும் ஈர்க்கப்படுவது. ஏன் நம் பிள்ளைகள் நல்வழியில் சிறப்பாக வாழ்வதற்கு வழி இருக்கும் போது, வாளாவெட்டியாக வாழ நாமே புதைக் குழியை தேடிக் கொடுக்க வேண்டும். அறிவார்ந்த பெற்றோர்கள் சிறந்த வழியைத் தேடி தமிழ்ப் பள்ளி பக்கம் வந்து விட்டார்கள். வாராதோர் வலுவற்ற எதிர்கால தலைமுறையை எதிர்கொள்ள காத்திருங்கள்.
தமிழர்களுக்குத் தமிழ்ப்பற்று இருப்பதும் வேண்டுவதும் ரொம்ப நியாயம். ஆனால் இந்த நாட்டில் எத்தனை கோடி த/டமிழர்கள் உள்ளனர்? அவர்களின் பிறப்பு விகிதம் எவ்வளவு? அவர்கள் எத்தனை பேர் தங்கள் பிள்ளைகளை தமிழ்ப்பள்ளிக்கு அனுப்புகிறார்கள்? என்றாவது கணக்கு உண்டா? ஆனால் இந்தியர்களில் தெலுங்கர், மலையாளி, (வ்ங்காளி, குஜராத்தி) இந்த அனைவரும் அவரவர் சங்கங்களில் உணர்வோடு உள்ளனர். அவர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளை ஒரு காலத்தில் தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்குத் தான் அனுப்பினர். பின்னாளில் நம் தமிழ் நாம் தமிழர் என்ற உணர்வு தமிழர்களுக்கு மேலோங்கியது போல அவர்களிடமும் தன்மானம் கூடியது. தங்கள் பிள்ளைகளை ஏன் தமிழ்ப்பள்ளிக்கு அனுப்ப வேண்டும் என சிந்தித்தனர். பேரா பாகான் டத்தோ பகுதி இதற்கு ஒரு நல்ல எ.கா.. பாகான் டத்தோ தமிழ்ப்பள்ளி இதற்கு ஒரு சான்று. 20 இலட்சம் இந்தியர்களில் எத்தனை பேர் ? % தமிழர்கள்? தமிழப்பள்ளி என்று வரும்பொழுது நீங்கள் இந்தியர் அனைவரையும் தமிழர்களாகத் தான் நினைகின்றீர்கள். பின் உணர்வு கூடினால் இனவாதத்தோடு பேசுகிறீர்கள்.? மாணவர் எண்ணிக்கை பற்றி பேசும் பொழுது இதைப் பற்றியும் சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள்>
எது எப்படியோ, நம் இனம் மொழி மற்றும் கலாச்சார அழிவை நோக்கி சென்று கொண்டிருப்பது மட்டும் உண்மை. இதையெல்லாம் இந்தியர்களை காப்பதாக கூறிக்கொள்ளும் மஇகா அறியுமா?
அப்பாராவ் பேரா! தமிழ் பள்ளி அழிந்தால் உங்கள் தாய் மொழியும் சேர்ந்துதான் அழியும்! பாகன் டத்தோ மட்டும் மலேசியா அல்ல.Astro வின் நிகழ்சிகள் மட்டும் போதாது உங்கள் தாய் மொழியை வளர்க்க!
அப்பாராவ் நீங்கள் சொல்லுவது சரிதான். ஆனால் நம் தமிழ், நாம் தமிழர் என்ற உணர்வு தமிழர்களுக்கு மேலோங்கியது என்கிறீர்களே அங்குதான் உதைக்கிறது. சப்பாத்தால் அடித்தாலும் அந்த உணர்வு தமிழனுக்கு வராது. இன்று மேலிடத்தில் உள்ள ஒரு தெலுங்கரோ, ஒரு மலையாளியோ தமிழன் பெயரைச் சொல்லித்தான் அங்கு இருக்கிறார்கள். அதற்குக் காரணம் தமிழனுக்கு அந்த உணர்வு இல்லாதது தான். தமிழ்ச் சினிமாவையோ, சீரியலையோ பாருங்கள். தமிழனைத் தவிர மற்ற இனத்தவரின் ஆதிக்கம் தான் அங்கு உள்ளது. அதற்குக் காரணம் நீங்கள் சொல்லுகின்ற அந்த உணர்வு இல்லாதது தான். அந்த உணர்வு இருந்தால் நிச்சயமாக நான் பெருமைப்படுவேன்!
அப்பாராவ் தங்களின் கருத்தை படித்து விட்டு மறு கருத்து எழுத மனமில்லாமல் இருந்தேன். இருப்பினும் கருத்து எழுத வேண்டிய நேரம் வந்து விட்டது. தமிழர்களுக்கு எவ்வாறு தமிழ் மொழி இலக்கிய வளமை உள்ளதோ அதைப் போலவே தெலுங்கு இனத்தவர்களுக்கும் உண்டு. ஆகையால் தாங்கள் தெலுங்கு மொழி, கலை, கலாச்சாரம் என்று பற்றுடன் வாழ்வது எல்லா வகையிலும் நியாமானதே. அது உங்கள் உரிமையும் கூட. அரசாங்கத்திடம் இருந்து தத்தம் சங்கங்களுக்காக, தெலுங்கர்கள், மலையாளிகள், சீக்கியர்கள் தனித்தனியாக மானியங்கள் வாங்கிக் கொள்வதும் தங்கள் உரிமையே. இந்தியர்கள் தத்தம் இனவாரியாக பிரிந்து இயங்குவதில் எந்த தவறும் இல்லை. அதுபோலவே, இந்திய வம்சாவளியில் இந்நாட்டு தமிழர்கள் 80% -க்கும் கூடுதாலாக இருந்து, ம.இ.க.-வில் தெலுங்கர்களும் மலையாளிகளும், சீக்கியர்களும் அங்கம் வகித்து சட்டமன்ற, நாடாளுமன்ற பதவிகளில் உரிமை கேட்டு அவர்களுக்கும் பதவி பகிர்ந்து கொடுத்து ஏமாந்தான் தமிழன். ஒருபுறம் தெலுங்கர்கள் என்றும், மலையாளிகள் என்றும், சீக்கியர்கள் என்றும் கூறிக்கொண்டு அரசாங்க மானியங்களைத் தனித் தனியே பெற்றுக் கொண்டு மறுபுறம் பெருவாரியாக ஏழ்மை நிலையில் இருக்கும் தமிழர்களுக்கு கிடைக்க வேண்டிய உயர்நிலை கல்விக்கூட இடங்களில் இந்தியர்கள் என்ற பெயரில் இந்து முஸ்லிம்கள், தெலுங்கர்கள், மலையாளிகள், சீக்கியர்கள் என்று மீண்டும் ஒரு பங்கைப் பெற்றுக் கொண்டு தமிழர்களை புறம் தள்ளும்போது, தமிழர்கள் எல்லா வகையிலும் பாதிப்படைகின்றார்கள். எப்படி மாநியங்களைத் தனித்தையாக பெற்றுக் கொள்ள முடிந்ததோ, அதைப்போலவே, தங்கள் இனத்தவருக்கும் அரசாங்கத்திடம் இருந்து தனி கோட்டாவைப் பெற்று மேல்நிலைக் கல்விக்கூடங்களுக்குச் செல்லுங்கள். அது தங்கள் சாமார்த்தியம். ஆனால் தமிழர்களை எல்லா வகையிலும் வாயிலும் வயிற்றிலும் அடிக்காதீர்கள். தமிழர்கள் பாவபட்ட ஜென்மங்கள்..”The Tamilians in Malaysia have been pushed to the extreme corner through segregation of People of Indian Origin. Hence, the call for uprising of the Tamilians to protect their interest in all sectors in Malaysia. We have been let down in economy, education, job opportunities. etc. etc. Who cares for us? Is MIC caring for us? The poor Tamiians are only getting scums from the MIC. Yet, IPF leadership doesn’t understand the plight of the community it represents. I am ready for hard-hitting discourse if need to be.
டேய் யாருடா இந்த அப்பா ராவு ??? தமிழனா ?? அப்படி இல்லைன்னா ஆந்திராவில் போயி தெலுங்கு பள்ளிகளை முதலில் காப்பாற்ற சொல்லுங்கள்
அப்பா…வ் நம்ம உதவாக்கரை கணபதி ரா…க்கு சொந்தமாம் அப்புறம் பிர…ஷ் ரா….க்கு சகலயாம் MOHAN
திரு அப்பாராவ் அவர்களே, நீங்கள் சொல்வது நியாயமற்றது. நாம் அனைவரும் படித்தது, பயில்வது தமிழ்பள்ளியில், ஆகையால் நன்றி உணர்வு தமிழ் மேல் இருக்கட்டும். ஏனெனில் நீங்கள் கூட தமிழிழ்தான் எழுதியிருக்கீறிர்கள்.
இப்படிக்கு, ஒரு தெலுங்கர் (சொல்லியாக வேண்டியுள்ளது)
நமது வாதம் பிள்ளைகளை தமிழ் பள்ளிக்கு அனுப்புவது மட்டும்தான் .இதில் ராவ் எதற்கு தமிழ் மொழியை தாக்கி பேசுகிறார் .தமிழ்நாட்டில் ஒரு குறிப்பிட்ட இனத்தினர் அந்த மாநிலத்தின் பெருவாரியான இனத்தினர் பேசும் மொழியையே நிலை நிறுத்த இன்னும் போராடுகிறார்கள் .இதுவே அவர்களின் பக்கத்து மாநிலத்தில் தமிழ் மொழிக்காகே ஒண்டு குடியேறியவர்கள் வாதாடவில்லை.
தலைப்பையொட்டி அப்பாராவ் சொல்வதில் (மாணவர் எண். குறைவு) உள்ள உண்மையைவிட்டு இனவாதம் பேசுவதில் முனைப்பு காட்டாதீர்கள்.
சக்தி, அப்பராவின் முழு கருத்தையும் படித்து விட்டுதான் கருத்து எழுதினீர்களா? அவர் சொல்ல வந்தது, நீங்கள் தமிழ், தமிழர் என்று பேசினால், தெலுங்கர்கள் ஏன் அவர் பிள்ளைகளைத் தமிழ் பள்ளிக்கு அனுப்ப வேண்டும்? ஆதலால்தான் பாகான் டத்தோ தமிழ் பள்ளியின் நிலைமை கேவலமாக உள்ளது என்று விமரிசித்தார். இது இனவாதம் இல்லை என்றால், வேறு என்னவாம்? ஒரு வேலை அவர் தமிழர்கள் தம்மை திராவிடர் என்று கூறிக்கொண்டு இன்னும் ஏமாளியாகவே இருக்க வேண்டும் என்று நினைகின்றாரோ என்னவோ தெரியவில்லை! இப்பொழுது மலேசிய தெலுங்கர்களிடையே என்ன நடைமுறையில் இருக்கின்றதோ அதை அப்பட்டமாக அப்பாராவ் நமக்கெல்லாம் தெளிவாக எடுத்துரைத்துள்ளார். தமிழ் பள்ளிகளில் மாணவர்கள் குறைவதற்கு இன்னொரு காரணம் தெலுங்கர்களும், மலையாளிகளும் தத்தம் பிள்ளைகளை தமிழ் பள்ளிக்கு அனுப்ப விரும்புவதில்லை. அவர்களின் பிள்ளைகள் ஏன் மாற்றான் மொழியைக் கற்க வேண்டும். மலாய் மொழியைக் கற்பித்தாலும் பரவா இல்லை, ஆனால் தமிழ் மொழியை மட்டும் தத்தம் பிள்ளைகள் கற்கக் கூடாது என்று பிடிவாதமாக இருகின்றார்கள் போலும். அப்பாராவின் தகவலுக்கு நன்றி. எதிர்கால தமிழ் பள்ளியின் வளர்ச்சி திட்டங்களில் பேராசியர் இராஜேந்திரன் இதையும் கருத்தில் கொள்வாராக. இனவாதமாக தங்களை நினைக்காத தெலுங்கர்களும், மலையாளிகளும் எம்மை மன்னித்து அருள்வீராக.
2000 ஆண்டுகள் பின் நோக்கி செல்லுங்கள் தென்னாட்டில் (ஆந்திரா,கேரளா,கர்நாடக) எந்த மொழி ஆட்சி செய்தது?
ஆகையால் அடக்கி வாசிக்கவும்! உலகிற்கே வாழ கற்று கொடுத்த
எங்கள் 18 சித்தர்களும் பேசும் காலம் திரும்புகிறது! ஆகையால்தான் இந்த போராட்டம்!
புதுமைச் சேற்றில் படுத்துப் புரண்டு நாற்றம் எடுத்து நாறியப் பிறகு, நாம் பழமை நோக்கி உண்மையான, பசுமையான, தூய்மையான வாழ்க்கைக்கு திரும்புவோம் என்று நக்கீரன் கூறுவதில் நாம் நன்மை அடைவோம் என்ற நம்பிக்கை மிளிர்கின்றது.
‘கற்றோர்கள் சிரித்தார்கள், பலர் சிந்தித்தார்கள்.. இதனை எச்சரிக்கையாக பார்த்தவர்கள் மிக சிலரே”
இந்த கட்டுரையை தமிழன், மலையாளி , தெலுங்கன் என்ற பாகுபாடு இல்லாமலேயே, ஒரு சிறுபான்மை சமுதாயமாக இருக்கும் ‘மெலெசிய இந்தியர்களின்’ பொக்கிஷமாக இருக்கும் தமிழ் பள்ளிகளை காப்பாற்றும் நோக்கில் , நமது தமிழ் பள்ளிகளின் மாணவர்கள் எண்ணிக்கையை மேம்படுத்த கருத்துப் பரிமாற்றம் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில்தான் , எதிர்பார்ப்பில்தான் எழுதினேன்.
ஆனால் இங்கே சில அன்பர்கள் வெளியிடும் கருத்துகளைப் பார்த்தால் ….. நமக்குள் இருக்கும் இந்த மோசமான ‘இனத்திற்குள்ளேயே இருக்கும் இனப் பிரிவினை’ நாகரீக மாற்றத்தால் கூட மாறாது என்கிற பயம் வருகிறது.
அப்பாராவ் அவர்களே…உங்களின் தனிபட்ட ‘உங்கள் இன’ கருத்தை மதிக்கிறேன் . உங்களின் தெலுங்கு இனப் பற்றையும் மதிக்கிறேன். ஆனால் இங்கே நீங்கள் ஒரு மிகபெரிய உண்மையை மறந்துவிட்டீர்கள்! தமிழ் பள்ளிகள் ஒரு தெலுங்கரையோ , மலையாளியையோ பிரித்துப் பார்த்ததில்லை ! தமிழ் பள்ளியில் , ஒரு குடையின் கீழ் ‘மலேசிய இந்தியர்கள்’ என்கிற அடிப்படையில் நாகரீகமான பழம்பெரும் மொழியையும் , இந்திய கலாச்சாரத்தையும் கற்று வருகின்றனர். பல தமிழ் பள்ளிகளில் தெலுங்கர்களும், மலையாளிகளும் தலைமை ஆசிரியர்களாகவும் , துணை தலைமை ஆசிரியர்களாகவும் இருக்கின்றனர்… நீங்கள் பிரித்துப் பேசுவதைப்போல் நாங்களும் பிரித்து பார்த்திருந்தால் அவர்களுக்கு தமிழ் பள்ளியிலே இடம் இருக்காது! அந்த மன உணர்வும் இந்தியர்கள் என்ற பொது இன உணர்வும் தமிழனுக்கு உங்களைவிட மேலோங்கிதான் இருக்கிறது.
சமீபகால ஆளுங்கட்சியின் பிரித்து ஆளும் தந்திர நடவடிக்கையில் ,’நம்பிக்கை’ என்ற மந்திரத்தில் மயங்கி தனி தனி இனத்திற்கு மானியம் வழங்கிய , வாங்கிய கதைகளும் நாடு அறிந்ததே. இந்த நடவடிக்கையைப் பார்த்து கற்றோர்கள் சிரித்தார்கள், பலர் சிந்தித்தார்கள்.. இதனை எச்சரிக்கையாக பார்த்தவர்கள் மிக சிலரே. மலேசிய இந்தியர்களாக இருக்கும் வரையில்தான் நமக்கு செல்வாக்கு. இனத்தை கூறுபோட்டுகொண்டு எனது இனம், உனது இனம் என்று சிண்டை பிடித்துகொண்டு சண்டை போடுவதால் அடிபடுவது எமது இனம் மட்டுமல்ல , உமது சிறுபான்மை இனமும்தான் அப்பாராவ்!
ஒரு உண்மையை புலபடுத்தி எங்களை போன்றவர்களுக்கு சிந்திக்க வைத்ததற்கு நன்றி…. இந்த நாட்டில் தமிழ் மொழியினை காக்க தமிழனுக்குத்தான் அக்கறை வேண்டும், ஒரு தெலுங்கருக்கோ, மலையாளிக்கோ அல்ல…என்ற உண்மையை சொல்லதெரியாமல் சொல்லியிருந்தாலும், உண்மை உண்மைதானே!
சரி, வாங்கையா…நம்ம வேலையை பார்ப்போம்…. தமிழ் பள்ளியிலே மாணவர்களை அதிகரிக்க இப்போதே நடவடிக்களை எடுப்போம். அந்த வேலைகளை செய்யும் பொது இயக்ககங்களுக்கும் தனி நபர்களுக்கும் தோல் கொடுப்போம்! குறை எங்கில்லை ? குறை கூறுதல்களை கொஞ்சம் தள்ளி வைத்துவிட்டு நம்மால் என்ன உதவி செய்ய முடியும், அதனை எப்படி செய்ய முடியும் என்பதை யோசிப்போம்.
“இருட்டை குறை கூறாதே…ஒரு மெழுவர்த்தியை ஏற்றி வை! உலகம் உம்மை வணங்கும்!” – அண்ணா
இதை ஒரு பிரச்சனையாக எடுத்துக்கொள்ள வேண்டாம். இப்போது இருப்பவர்கள் பெரும்பாலும் மலையாளத் தமிழர்களும், தெலுங்குத் தமிழர்களும் தான். நான் நூறு விழுக்காடு மலையாளி என்றோ நான் நூறு விழுக்காடு தெலுங்கர் என்றோ யாரும் மார்த்தட்ட முடியாது. இவர்களில் பெரும்பாலோர் தங்கள் பிள்ளைகளைத் தமிழ்ப் பள்ளிகளுக்கே அனுப்புகிறார்கள். காரணம் கலாச்சாரச் சீரழிவு ஏற்படக் கூடாது என்பதற்காகத் தான்.
அண்ணாவின் கருத்துக்கு அடிபணிகின்றேன். அனைவரும் ஒன்று என்று சிந்தித்து செயல்பட்டால் தமிழ்பள்ளிகள் நிலைக்கும்.
தேனீ அண்ணா அப்படியே ஆகட்டும்!
பொதுவாகவே இந்நாட்டில் இந்தியர்களாகிய நாம் மொழி,மதம் & அரசியல் ஆகிய பிரிவுகளால் பிளவு பட்டுள்ளோம். இது தவறில்லை. இயற்கையும் கூட. ஆனால் எந்த பிளவும் இல்லாமல் அனைத்து இந்தியர்களையும் ஒருங்கே இணைக்கக்கூடிய இடம் தமிழ்ப்பள்ளி மட்டுமே. ஆக தமிழ்பள்ளிகள் மீது நமக்கு பற்று இருப்பது காலத்தின் அவசியம். நமது பிள்ளைகளை நாம் தமிழ்பள்ளிக்கு தான் அனுப்ப வேண்டும். மாற்றுக் கருத்துக்கு இடம் இல்லை.
எந்த சமுதாயத் தலைவர் அவர்களது பிள்ளைகளை தமிழ்ப்பள்ளிக்கு அனுப்பினார்கள் என்ற கணக்கெடுப்பு எல்லாம் தேவை இல்லை. காரணம் நூறுக்கு ஐந்து தேறுமா என்பதே சந்தேகம். சாக்கடை மன்னிக்கவும் அரசியல் வேண்டாம். விட்டு விடுவோம். நாம் நம் சமுதாயத்திற்கு என்ன செய்தோம் என்பதே முக்கியம். மேடை ஏறியோ, ஆஸ்ட்ரோவிலோ பேசிதான் நம்முடைய சமுதாயப் பற்றை வெளிக்கொணர வேண்டும் என்பதில்லை. நம்முடைய பிள்ளைகளை நம் பள்ளிக்கு அனுப்புவதின் மூலமே நம்முடைய சமுதாய தொண்டு ஆரம்பிக்கின்றது. அப்பள்ளிக்கு நம்மால் என்ன முடியுமோ அதை செய்யலாம்.
எதை எடுத்துக் கொண்ட\டாலும் நல்லதும் இருக்கும் கெட்டதும் இருக்கும். அரசு மருத்துவமனையில் எல்லா மருத்துவர்களும் நல்ல முறையிலா சிகிச்சை அளிக்கிறார்கள்? ஒரு சிலர் தொட்டுக் கூட பார்ப்பதில்லையே? அதற்காக அரசு மருத்துமனையை ஒட்டு மொத்தமாக தள்ளியா வைத்து விடுகிறோம்? அமைச்சர்களில் சில பலர் ஊழலில் மாட்டிக் கொண்டு இருப்பதை பார்த்துக் கொண்டு தானே இருக்கிறோம்? அதற்காக நம் நாட்டு அரசாங்கம் ஒட்டு மொத்தமும் சரியில்லை என்றா சொல்லி விடுகின்றோம்? இல்லையே.
அது போல் தான். ஒரு சில / பல மோசமான த/ஆசிரியர்களும் , ஆசிரியர்களும் இருப்பதினால் தமிழ்பள்ளிகள் அனைத்தும் மோசமானவை என்று கூறி விட முடியாது. இந்தியர்களில் ஒரு சாரார் தம்மை இந்தியர் என்றே அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள தயங்குகின்றனர். கேட்டால் மேல் தட்டு வர்க்கம் என்று கூறுகின்றனர். எஞ்சி இருக்கும் நாம் எதற்கு ஐயா சிதறுகிறோம்? சும்மாவே நம்மை pendatang என்று கூறுகின்றனர். இதில் இம்மாதிரியான பிளவுகள் இருந்தால் நம் நாட்டு கூத்தாடிகளுக்கு கொண்டாட்டம் தான்….
நாங்கள் தமிழனாக இருப்போம்
தமிழை வாழ வைக்க மாட்டோம்
இந்தியனாக இருப்போம்
நிச்சயமாக தமிழுக்கு சாவு மணி
அடித்துக் கொண்டே இருப்போம்
ஆனால் பிற மொழிகளில் மட்டுமே
புலமைத்தனம் பெட்றிருப்போம்
இது எதிா்பாா்த ஒன்றே,நாளை தமிழ் பள்ளி,மளையால பள்ளி,தெளுங்கா் பள்ளி,சீக்கியா் பள்ளிகள் போன்ற பள்ளிகள் உருவாவதற்கு இவா்களே காரணம்.அப்பாராவ் சொன்னதை சாியாக கூட வாசித்து புாிய முடியதவா்கள் எப்படி வாசகா்களுக்கு விளக்கம் எழுதுகின்றனா்.இவா்கள் சங்கத்தில் தலைவா் எடுத்த முடிவை ஒட்டு மொத்த இனமே தலைவணங்கும்.எங்கேனும் கிாிமினல் நடவடிக்கையை பரவலாக பாா்ததுன்டா.மொழியும் குணமும் இனத்தை அடையாளம் காட்டும்.சிளரின் கருத்து தமிழா் தான் தமிழ் பள்ளியில் படிக்கவேண்டும் இந்துக்கள் தம் தம் இனமொழியில் அக்கரை காட்டிணால் போதும் என்பது போல் அறியப்படுகிறது.நாராயண நாராயண.