நினைத்தால் கண்கள் கலங்குகின்றன!
தமிழனுக்குச்சேவைசெய்ய எத்தனை நாளிதழ்கள்.
ஒன்றா! இரண்டா! ஆறு நாளிதழ்கள்! ஐயா!ஆறு நாளிதழ்கள்! அதிகமாக விற்பனையாகும் ஆங்கில நாளிதழ்கள் கூட அத்தனை இல்லை. அதிகமாக விற்பனையாகும் மலாய் நாளிதழ்கள் கூட அத்தனை இல்லை. சீன மொழியில்கூட அத்தனை இல்லை. சீன மொழியின் இல்லாத விற்பனையா!
நாளிதழ்கள்மட்டும் தானா? வார இதழ்கள், மாத இதழ்கள் அடா…! அடா….! நமது சமுதாயத்திற்குச் சேவை செய்ய எத்தனை இதழ்கள்! வரிந்து கட்டிக் கொண்டல்லவா சேவை செய்ய வந்திருக்கிறார்கள்!
ஆமாம்! அப்படித்தான் சொல்ல வேண்டியிருக்கிறது. பத்திரிக்கை வெளியீடு என்பது சாதாராணமான விஷயமல்ல. யானையைக் கட்டித்தீனீ போடுவது போல என்பார்கள். ஒரு சிறிய சமூகத்தை நம்பி இலட்சக் கணக்கில் பணம் போட்டு பத்திரிக்கை வெளியிட தயாராய் இருக்கிறார்கள் என்றால் அதை நாம் லேசாகக் கருதிவிடமுடியாது.
பணம்போடுவதுஒருபக்கம் இருந்தாலும் அவர்களுடைய உரிமம் ஒவ்வொரு ஆண்டும் புதிப்பிக்கப்பட வேண்டும். தீடீரெனநிறுத்தவும் படலாம். தொடர்ந்து பத்திரிக்கை நடத்தப்படும் என்பதற்கான உத்தரவாதம் இல்லை. அரசாங்கத்திற்கு ஆதரவு தந்தால் மட்டுமே தொடர்ந்து உயிர் வாழ முடியும் என்னும் நிலைமை.
அரசாங்கத்திற்குமட்டுமே ஆதரவு என்றால் அது நிச்சயமாக இந்தச் சமூகத்திற்கு எந்தவகையிலும் உதவப்போவதில்லை. அவர்கள்: நோக்கமே வேறு.
அரசாஙத்தை ஆதரிப்பதன் வழி தஙகளுக்கு வேறு வகையான உதவிகள் கிடைக்கும் என எதிர்பார்ப்பவர்கள். ஏன்? இந்தியர்களை அணு அணுவாகப் பிரித்து அவர்களைச் சின்னாப் பின்னாமாக்கும் முயற்சியுலும் ஈடுபடுவார்கள். சமுதாயத்திற்குக் கேடு விளைவிக்கவும் அவர்கள் தயங்குவதில்லை.
இன்று நாடு முழுவதும் எண்ணிலடங்கா அரசுசாரா அமைப்புக்கள்! ஏன்? எதனால் இத்தனை அமைப்புக்கள்?
இந்தஅமைப்புக்களின் தலைவர்கள் உண்மையான வர்களாக இருந்தால் இந்த சமுகத்தின் வளர்ச்சி இந்நேரம் மற்றவர்கள் பார்த்து வியக்கும் வண்ணம் வளர்ந்திருக்க வேண்டும்.
அப்படி எதுவும் நேரவில்லையே!
வளர்ந்திருப்பவர்கள் தலைவர்கள் மட்டும்தான்! அவர்களுக்கு ஏதோ சில பல விருதுகள். அல்லது செனட்டர் போன்ற பதவிகள். அல்லது ஏதோ ஒரு வகையான அரசியல் பதவிகள். அரசியல் உதவிகள். அரசாங்க மானியங்கள். இன்னும் பல.
இதையே தான் இப்போது பத்திரிக்கை வெளியிட்டுத் துறைக்கு வருபவர்களும் எதிர்பார்த்தே வருகின்றனர். பத்திரிக்கை வெளியீடு என்பது பணக்காரர் உலகம். பணக்கார்கள் நோக்கம் என்ன என்பதை நாம் அறிவோம்.
சமுக முன்னேற்றம் என்பது அவர்கள் நோக்கமல்ல. தங்களது முன்னேற்றம், தங்களது செல்வாக்கு, பிரதமருடன் கைக்குலுக்குவது, அமைச்சர்களுடன் கைக்குலுக்குவது, அதனால் வரும் அறிமுகம், தொழில் வாய்ப்புக்கள். இப்படித் தான் அவர்கள் சிந்திக்கிறார்கள்.
அவர்கள் முன்னேற்றத்தைத் தடை செய்ய வேண்டும் என்பது நமது நோக்கம் அல்ல. ஆனால் புனிதமான பத்திரிக்கைத் துறையை ஏன் அவர்கள் தெர்ந்தெடுக்க வேண்டும். சமுதாயத்தை ஏன் கூறு போட வேண்டும் என்பதே நமது கேள்வி. வேறு துறை எதுவும் அவர்களுக்குக் கிடைக்கவில்லையா.
சமுதாயத்தைப் பிரித்தாளுவது என்பது எவ்வளவு பெரிய பாவம் என்பது ஏன் உங்களுக்குப் புரியவில்லை? உங்களின் சுயநலத்திற்காக இந்த சமூகத்தைக் கூறுபோட்டு சின்னாப் பின்னமாக்குகிறீர்களே! நீங்கள் பத்திரிக்கைஉரிமையாளர் என்பதால் நாங்கள் உங்களைப் பாராட்டவா முடியும்? நீங்கள் சராசரிகளுக்கும் கீழே தானே எங்கள் கண்களுக்குத் தோன்றுகிறீர்கள்!
ஏதோ இந்த சமூகத்திற்கு நல்லது நடக்க வேண்டும் என்று நாம் அனைவரும் எதிர்பார்க்கிறோம். பத்திரிக்கைத் துறையினருக்கு அந்தக் கடப்பாடு கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருக்கவேண்டும். முற்றிலுமாக ஒருவருக்குமே இல்லை என்று நாங்கள் ஒதுக்கித்தள்ள வில்லை. ஓரிருவரே சொல்லும்படியாக இருக்கின்றனர். அவர்களுக்கு நாம் தலை வணங்குகிறோம்.
பொய்ச் செய்திகளைக் கொடுத்தே இந்தச் சமுதாயத்தைப் படுகுழியில் தள்ளியவர்கள் நம்மிடையே தலை நிமிர்ந்து வாழ்ந்து கொண்டு தான் இருக்கின்றனர். இந்த சமுதாயம் தலை நிமிரவே கூடாது என்று வரிந்து கட்டிக்கொண்டு வேலை செய்யும் வெட்கம் கெட்டவர்களும் இருக்கத்தான் செய்கின்றனர்.
சமுதாய நோக்கம் இல்லாதவர்கள் தங்களை வளர்த்துக் கொள்ளுவதற்கு எத்தனையோ வாய்ப்புக்கள் உள்ளன.
ஆனால் சமுதாயத்தைக் கூறுபோடுவதை ஒரு தொழிலாகவே கொண்டுவிட்ட ஒரு கூட்டம், இன்னும் தொடர்ந்து கூறுபோடுவதை நிறுத்தாத ஒரு கூட்டம், எப்போது தான் திருந்தப் போகிறார்கள்? இவர்கள் திருந்துவதற்கான வாய்ப்பே இல்லயா?
இந்த இனம் உங்களை வாழத்தானே வைத்திருக்கிறது. உங்களை எந்த வகையிலும் வீழ்த்த வில்லையே!
உணமையைச் சொல்லுகிறோம் என்னும் பெயரில் இப்படிப் பொய் மூட்டகளை அவிழ்த்து விட்டே சமுதாயத்தைத் தடுமாற வைக்கிறீர்களே! ஏன்? பொய்களை உண்மையாக்கி அதுவே உண்மை என்று அடித்துக் கூறுவதும், சத்தியம் செய்வதும் உங்களின் ‘திறமையை’ என்னவென்று சொல்லுவது!
பத்திரிக்கையாளர்களே! பத்திரிக்கைத் துறையினரே! நாம் சொல்ல வருவதெல்லாம் ஒன்றுதான்.
தமிழ் மக்களை வாழ விடுங்கள். தமிழர்களின் முன்னேற்றத்திற்காக பாடுபடுங்கள். சமுதாயத்தைப் பிரித்துப்பிரித்து சமுதாயத்தைப் பந்தாடாதீர்கள். உண்மையைச் சொல்லி தமிழர்களுக்கு விழிப்புணர்ச்சியை ஏற்படுத்துங்கள். சமுதாய முன்னேற்றத்திற்குத் தடையாக இராதீர்கள். பொருளாதார வழி காட்டியாயிருங்கள்.
பொய்யை உண்மை என்று சொல்லி நிருபிக்க முனையாதீர்கள். தமிழை வைத்தே தமிழனை அழிக்க நினைக்காதீர்கள். வாழ்வதும் தமிழனாக இருக்க வேண்டும். வெல்வதும் தமிழனாக இருக்கவேண்டும்.
இப்பொழுதும் எப்பொழுதும் தெய்வம் நின்று கொல்லும் என்பதையும் மறவாதீர்கள்! வாழ்க! வெல்க! தமிழினம்!
-கோடிசுவரன்
ஐயா கோடிஸ்வரன் நீண்டகாலத்தின் பின்பு செம்பருத்தியில் .. வாழ்த்துக்கள் .. இதில் ஒருபத்திரிகையாவது வர்த்தக செயதிபோட்டால் எம்மக்கள் பயனடைவார்கள் .. சமுகத்தின் செய்தியாகட்டும் .. யாரவது அழைத்து சொன்னால் செய்தியாளருக்கு கொபிகாசு எதிர்பார்கிறார்கள் ….அரசியல் அல்லகைகள் கொடுத்து பலக்கிவிடார்கள்…..
இதில் இருந்து என்ன தெரிகிறது ? ஒற்றுமை இல்லாத தமிழ் சமுதாயம் ,
சாதிக்கு ஒரு பத்திரிக்கை.. தலைவனுக்கு ஒரு பத்திரிக்கை.. கட்சிக்கு ஒரு பத்திரிக்கை.. கூடிய சீக்கிரம் ஒவ்வொரு இந்திய குண்டர் கும்பலும் ஒரு பத்திரிக்கை நடத்தும்..
தங்களுக்கு பிடிக்காதவர்களை திட்டுவதற்காகவும் தங்களை ஆதரிக்கிறவர்களை தலையில் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு ஆடுவதற்காகவும் தான் தற்பொழுது நமது பத்திரிகைகள் பயன்படுகின்றன.நிருபர்களாக இருப்பவர்களில் பெரும்பாலோர் பத்திரிகை துறை பற்றி கற்றவர்கள் அல்ல. பத்திரிகை தர்மம், நியாயம்,செய்தியின் நம்பகத் தன்மை பற்றி எல்லாம் அவர்களுக்கு எந்த கவலையுமில்லை.
வாசகர்களின் கருத்துக்கள் சிந்திக்க வைக்கின்றன.
தனியா பத்திரிகை நடத்துவதும் கடினம்தான் 1980 கலில் அசிடு உற்றியது
பலருக்கு தெரியும் ஜாக்கிரதை .
பல நாட்களுக்குப் பிறகு ஒரு சிறந்த நல்ல தரமான கட்டுரையைப் படித்த திருப்தி ஏற்பட்டுள்ளது. கட்டுரையாளர் மிகவும் அனுபவித்து சமுதாயக் கண்ணோடு எழுதி உள்ளார். நானும் அவர் கருத்துக்குத் தலை வணங்குகின்றேன். என் அனுபவம் ஒரு நிருபரிடம் பத்திரிக்கை தர்மத்தைப் பற்றி பேசினேன். எங்கள் பத்ரிக்கையை வாங்கா விட்டாலும் பரவாயில்லை என்றார். தர்மம் அவருக்கு விளங்கவில்லை. நியாயம் அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை. பத்திரிக்கை ஆசிரியர்களும் அப்படித்தான். தான் பிடித்த முயலுக்கு 3 கால் என்றும் பிடிவாதமாக இருக்கின்றார்கள். முதலில் அவர்கள் மாற வேண்டும். தலைவர்களுக்கு தாளம் போடுவதை நிறுத்தப்பட வேண்டும். செய்வார்களா?
வாயா, வால்டோர் அறிவாளி பல நாட்களுக்குப் பிறகு வந்து தலை வணங்குகிறீரா???
ஐயா கோடீஸ்வரன் அவர்களின் கட்டுரை உண்மைகளை தெளிவுபடுத்தியுள்ளது.இந்தியர்களுக்காக குரல் கொடுப்போம்,உண்மைக்காக உரிமைக்காக போராடுவோம்,பத்திரிக்கை தர்மத்தை நிலைநாட்டி நடுநிலை வகிப்போம் என கூறி பத்திரிக்கை தொடங்கியவர்கள் எல்லாம் சில நாட்களில் தன் சுய விருப்பு வெருப்புகளுக்கு பத்திரிக்கை தர்மத்தையே அடகுவைக்கின்றனர்.
தங்களின் தலைவருக்கு அல்லது முதலாளிக்கு துதி பாடுவதையே கடமையாக கொண்டுள்ளனர்.ஒரு பத்திரிக்கைக்கு புதிய அச்சு இயந்திரம் வழங்கியுள்ள ஒரு அமைச்சரின் சிறப்பு அதிகாரியும் தொழில் அதிபருமான நபரின் செய்திகளுக்கு அதி முக்கியத்துவம் கொடுக்க தொடங்கிவிட்டது அந்த பத்திரிக்கை.
மேலும் ஒற்றுமைக்கு வழிவகுக்க வேண்டிய பத்திரிக்கைகள்,சும்மா இருப்பவனை புகழ்ந்து அவனை கொம்புசீவுவதும் ஒற்றுமையாக இருப்பவர்களிடயே உசுப்பிவிடுவதும் பின் தங்களது பத்திரிக்கை ஆதரவு தர பேரம் பேசுவதும்,படிந்தால் ஆதரிப்பது இல்லையெனில் அவர்களை அக்குவேரு ஆணிவேராக பிச்சு கேவலப்படுத்துவதை நாம் தினம் பார்க்கும் அவலங்களகும்.
கட்டுரையாளருக்கு எனது மனமார்ந்த பாராட்டுக்கள்.முதலில் தமிழ் மொழிக்கு நல்ல பொருளாதார மதிப்பு உண்டு என்பதை இந்த 6 நாளிதழ்களின் வருகை நமக்கு நிருப்பிக்கிறது .ஆனால் இந்த 6 நாளிதளின் ஆசிரியர்களுக்கு பொருளாதார அறிவு இல்லை என்பது உண்மை.இந்த நாட்டில் உள்ள மற்ற மொழி நாளிதழில் பொருளாதார செய்திகளை தங்களது வாசகர்களுக்கு அன்றாடம் கொடுக்கின்றனர்.குறிப்பாக சீன மொழி , மலாய் மொழி மற்றும் ஆங்களில மொழி நாளிதழ்கள் பொருளாதார செய்திகளை தங்களது வாசகர்களுக்கு தினத்தோறும் வழங்குகின்றனர்.ஆனால் இந்த 6 தமிழ் நாளிதழில் பொருளாதார செய்தி கிடைப்பது பெரிய குதிரை கொம்பு.ஏன் இந்த நிலை ? 6 ஆசிரியர்களுக்கு பொருளாதார அறிவே கிடையாதா ?.நான் 1970 முதல் தமிழ் நாளிதழ்களை படித்து வருகிறேன் .கட்சி அரசியல் ( குறிப்பாக ம இ கா சண்டைகள் ),சினிமா ,வன்முறை , தமிழ் நாட்டு, சங்க போன்ற செய்திகளை தான் கொடுக்கின்றனர்.இதை தான் நானும் கடந்த 40 ஆண்டுகளாக படித்து வருகிறேன்.தமிழ் நாளிதழில் என்றைகாவது வீடு விற்பனை , நிலம் விற்பனை , பங்கு சந்தை விவரம், சிறு தொழில் கடனுதவி திட்டம், SME கடனுதவி திட்டம்,அரசு வழங்கும் வேலை வாய்ப்பு , தனியார் துறையில் வேலை வாய்ப்பு ,உயர் கல்வி பயில்வதக்கான வாய்ப்புகள் போன்ற செய்திகள் தொடர்ந்து இந்த அப்பாவி தமிழ் சமுதாயத்திக்கு கொடுத்துள்ளனரா ? என்று சிந்தித்து பாருங்கள்?.முதலில் இந்த 6 ஆசிரியார்களுக்கு பொருளாதார அறிவு இருக்க வேண்டும்.அப்படி இல்லை என்றால் இருப்பவர்களை வேலைக்கு அமர்த்த வேண்டும்.பொருளாதார செய்தி தொடர்ந்து வந்தால் இந்த நாட்டில் நமது எதிர்கால தலை முறைக்கு நல்ல பொருளாதார அறிவு கிடைக்கும்.இதன் வழி சமுதாயம் முன்னேறும் .வெறும் கட்சி அரசியல் செய்திகளை தொடர்ந்து போட்டு தமிழர்களை முட்டாலாக்காதிர்கள் என்று தாழ்மையுடன் மிகவும் மன்றாடி 6 தமிழ் நாளிதழ்களின் ஆசியர்களை கேட்டுக்கொள்கிறேன்.மாறுங்கள் ! சமுதாயத்தை முன்னேற்ற வழி காட்டுங்கள் .நாளைய தலை முறை உங்களை மனதார வாழ்த்தும்.
கட்டுரையாளர் கோடிசுவரன் அவர்களுக்கு எனது பாராட்டுகள். இந்நாட்டில் இந்திய சமுதாயத்திற்கு இத்தனை நாளேடுகள் தேவைதானா? என்னதான் சுதந்திரம் இருந்தாலும் இத்தனை நாளேடுகள் தேவையேயில்லை. சிலர் குறிப்பிட்டுள்ளதுபோல் இது நம் இனத்தின்/தலைவர்களின் ஒற்றுமை இன்மையைத்தான் படம்போட்டு காட்டுகின்றன. போதாததற்கு எத்தனை கட்சிகள். அதைக்கூட ஏற்கலாம். ஆனால் ஒரே கட்சிக்கு மூன்று தலைவர்களை ஏற்கமுடியுமா????
வணக்கம். நல்ல பதிவு. ஆனால் ஒரு பத்திரிக்கைகூட நல்ல கருத்துகளையோ செய்திகளையோ பதிவு செய்வதில்லை என்பது வெட்ககேடான விஷயம். அடுத்தவன் கொலை செய்ததைப்பற்றியும், மாற்றான் மனைவியுடன் உறவு கொண்டதைப் பற்றியும் கொட்டை எழுத்தில் எழுதி முன்னோட்டம் கொடுத்து மக்களின் புத்தியை மழுங்கச் செய்வதில் அனைத்துப் பத்திரிக்கையும் ஆர்வம் காட்டி வருகின்றன. மானங்கெட்டவர்களின் பத்திரிக்கைகளை வாங்கிப் படிக்கும் நம் சமுதாயமும் அதே நிலையில் தான் வாழும் என்பதை நாம் மனதில் கொள்ள வேண்டும்.
மலேசியா இந்தியர்களின் ஒற்றுமை சீர் கெடுவதற்கு ….இந்த தமிழ் நாளிதழ்களும் மிக பெரிய பங்காற்றி கொண்டு இருக்கிறது ….அரசியல் சாக்கடைகளின் தயவில்……..
சில கருத்துக்கள் வியக்க வைக்கின்றன. தமிழ் மொழிக்கு நல்ல பொருளாதார மதிப்பு உண்டு என தெனாலி கூறுவது சிந்திக்க வைக்கிறது. பொருளாதார, வர்த்தக செய்திகள் தேவை என வாசகர்கள் கூறுவதை இது வரை எந்தப் பத்திரிக்கையும் சட்டை செய்யவில்லை. அடிதடி செய்திகளைப் போட்டு இந்த சமுதாயத்தை அடிதடியாளர்களாக மாற்றியதில் பத்திரிக்கைகளுக்கும் பங்கு உண்டு என நாம் நினைப்பதில் தவறில்லை என்றே தோன்றுகிறது!
கோடீஸ்வரன் கருத்துக்களில் உண்மை உண்டு .நான் சென்ற நாற்பது ஆண்டுகளாக தமிழ் ஆங்கிலம் இரண்டு பத்திரிகைகளையும் விடாமல் படித்து வருகிறேன் .தமிழ் பத்திரிக்கையை படிப்பது ஆழ்மனத்தின் ஆத்ம திருப்திக்கு மட்டுமே.அவற்றில் அறிவை வளர்க்க அதிகம் இல்லை.ஆங்கில பத்திரிக்கை வாயிலாக அறிந்து கொண்டவை எண்ணில் அடங்கா .
சமுதாய நலத்துடன் செயல்பட ஓர் இரு தமிழ் நாளிதழ்கள் மட்டுமே போதும்.தமிழனின் எண்ணங்களில் மாற்றம் ஏற்பட்டால் ஒழிய நம் சமுதாயம் எழுந்திருக்க வழியில்லை.
ஆகா நீங்கள் எல்லோரும் தெளிவாகவே இருகிறிர்கள் ,சமுதாயத்தை இப்படி கூரு போடும் தமிழ் பத்திரிக்கைகளை இனி வாங்க வேண்டாம் என்று முடிவு எடுப்போம்
ஊடக தர்மம் என்று ஒன்று உண்டு ! உண்மையை மட்டும் எழுதி பொது அறிவை வளர்க்கும் துணிச்சலான பத்ரிக்கை செய்திகளை தமிழ் நாட்டில் பார்க்க முடிகிறது. அனால் இங்கே அரசியல் தலைவனுக்கு வக்காலத்து வாங்கி கை காசுக்கு கொத்தகை செய்திகள் மூலம் சமுதாயம் சாக்கடை ரோஜாவாகி விட்டது ஒரு சாபக்கேடு.தமிழ் இவர்களை சும்மா விடாது.இன்று பல பழைய நிர்வாக ஆசிரியர்களை நாம் பார்த்துவிட்டோம்.ஆங்கில ஏடுகளுக்கு நிகர் இன்னும் ஒன்றும் வரவில்லை என்பதை எழுத்தாளர் சங்கம் கூட அறிவுப்பூர்வமாக பரிந்துரைக்க படிப்பு பத்தாமல் தவிக்கின்றனர். 100 புதிய பட்டதாரிகள் தமிழ் ஊடக உதவிக்கு வரா விட்டால் நடப்பது நட்டமே ?
மக்கள் ஆதரவு இல்லை என்றால் இத்தனை பத்திரிக்கைகள் வெளி வராது . வரவும் முடியாது . அரசாங்க உதவியோடு வெளியாகும் பதிரிக்கையில் உண்மை இல்லை .
நேசன்= வேள்பாரி சாமிவேலு, ஓசை= சுந்தர் சுப்ரா, குரல்= அருண்ஆதி + டத்தோ இரமணன், நண்பன் = ஷாப்பி சிக்கந்தர், ந.நாடு= டத்தோ கென்னத், த.மலர்= ஓம்ஸ் இப்படியாக (ஒம்ஸ் தவிர) யாருக்கும் தமிழ் கல்வியோ தமிழ் பள்ளி அறிவோ மருந்துக்கும் இல்லாதவர்கள். இவர்கள்தான் இன்நாட்டில் தமிழ் இதழ்களின் முதலாளிகள். இதன் ஆசிரியர்கள் பற்றி சொல்லவே வேண்டாம். ஓரிருவர் அத்துறைக்கென்று படித்தவர்கள் குறிப்பாக நேசன், நண்பன். அதனால்தான் அவர்கள் தங்களை தான் உண்டு த்ன் பத்திரிக்கை உண்டு என்று இருப்பார்கள். மற்றவர்கள் எல்லாம் தாங்கள்தான் இந்த சமூகத்தை வாழ்விக்க வந்தவர்கள் போன்று பவ்லா காட்டி சமூக அவலங்களை உரித்துக் காட்டுவ்தாக சுயநலத்தோடு செயல்படுபவர்கள். இவர்களின் முதலாளிகள் மாறினால் கொள்கையும் மாறும். இதற்கு அண்மைய நல்லஎ.காட்டு குரல் ஆசிரியரும் அவர் இதழும். பத்திரிக்கைகள் மக்களுக்கு செய்தியையும் மற்ற துறைசார் அறிஞர்களின் எண்ணங்களை தாங்கி வரவேண்டும். ஆனால் தமிழ் பத்திரிக்கைகளின் அவலம், அதன் ஆசிரியர்கள் கருத்து கந்தசாமிகளாக மாறி தங்கள் சிந்தனைகளையும் தங்கள் எஜமானரின் எண்ணங்களையும் நமக்கு வழங்குவார்கள். என்னமோ இவர்கள் எல்லாம் பெரும் மேதாவிகள் போல. கேவலம். அவலம். தமிழ் பத்திரிக்கைகள். மன்னிக்க்கவும்
நம் நாட்டில் உள்ள அனைத்து தமிழ் நாளிதளில்களின் ஆசிரியர்கள் மற்றும் நிருபர்கள் அனைவரையும் தோலுரித்து சமுதயத்திக்கு அடையாளம் காட்டவேண்டிய தருணம் வந்துவிட்டது .தமிழர்களின் எதிர்காலத்தை கவனத்தில் கொண்டு நாம் அனைவரும் இணைத்து செய்ய வேண்டிய கட்டாயத்திக்கு வந்துள்ளோம்.இனம் மற்றும் மொழி உணர்வு இல்லாத இவர்களை வீழ்த்துவது நமது கடமையாக கொள்வோம் வாரீர் .
அய்யா, காகா பிடிக்கும் பட்சொந்தி நிருபர்களை பற்றி எதுவும் சொல்லமாட்டீர்களா? Please !
ஆதி குமணன் மறைவுக்கு பிறகு பத்திரிகை சுதந்திரம் என்பது விற்பனையாகி விட்டது. தங்களது வங்கிக் கணக்கை ஆளும் கட்சி – எதிர்கட்சி அரசியல் தலைவர்களின் வரவில் வைத்து செயல்படுவதுதான் இன்றைய பத்திரிகை தர்மம்.
தினக்குரல் பத்திரிகை இனி மேலும் ஆதி குமணன் ஏடு என்று வீம்பு பிடிப்பது சரியில்லை!
உங்களின் ஆதங்கம் எனக்கும் அதிகம் பிடிக்கிறது. நானும் இன்னமும் ஒரு பத்திரிகையாளன்தான். சொல்ல வேண்டியதை அழகாகச் செல்லி இருக்கின்றீர்கள். ஆனால், இந்த செய்தியில் இடம்பெற்றிருக்கும் சில வார்த்தைகளில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. இது எனது சொந்த கருத்து. மற்றபடி சொல்ல வேண்டியதை-சொல்லப்பட வேண்டியதை-நடந்துக் கொண்டிருப்பவற்றை மிக தைரியத்துடன் சொல்லியிருக்கின்றீர்கள். நான்கு சுவர்களுக்குளேயே இருந்து மறைந்துப் போகவேண்டியவற்றை சில தமிழ்ப் பத்திரிகைகள் மிகவும் மரியாதைக் குறைவுடன் செய்திகளாக வெளியிடுவதை நான் மறுக்கவில்லை. நேற்று நண்பர்களாக இருந்தவர்கள் இன்று பகைமை ஏற்பட்டவுடன் பொதுவில் பயன்படுத்தப்படக் கூடாத வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி வருவது வேதனைக்குரியதாக இருக்கிறது. ஒரு தமிழ்ப் பத்திரிகையையாவது வாங்க வேண்டும் என்ற ஆர்வத்தில் தூரம் நடந்துச் சென்று பணம் கொடுத்து வாங்கிப் படித்தால், அங்கேயே அந்தப் பத்திரிகையை கைவிட்டுவிட வேண்டும் என்ற வேதனைத்தான் மிஞ்சுகிறது. அரசியல் செய்தி அல்லது கட்டுரைகளை எழுதுபவர்களுக்கு நல்ல தமிழ் வார்த்தைகள் கிடைப்பதில் சிரமம் நிலவுவதுபோல் எண்ணத் தோன்றுகிறது. பள்ளி பிள்ளைகளைத் தமிழ்ப் பத்திரிகைகளைப் படிக்கச் சொல்லவும் மனம் வருவதில்லை. அனைத்து தமிழ்ப் பத்திரிகைகளும் இப்படித்தான் என்று கூறவரவில்லை. சில வேளைகளில் அத்தகைய நல்ல தமிழ் வார்த்தைகள் தவறிய செய்திகளோ கட்டுரைகளோ வருகின்றன. அதோடு, பல வெளிமாநிலச் செய்திகளைப் படிக்கவே முடியவில்லை. அவர்கள் என்ன எழுதுகின்றார்கள் என்று சம்பந்தப்பட்ட பத்திரிகை ஆசிரியர்கள் அல்லது ஆசிரியர் குழுவினர் சரிபார்ப்பதில்லை என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. ஒரு செய்தியை இப்படித்தான் எழுத வேண்டும் என்ற மரபு இருக்கிறது. அதை பலர் அறிந்திராமல் எழுதிக் கொ
ண்டிருப்பதையும் காணமுடிகிறது. நான் அறிந்தவற்றையே இங்கு பதித்திருக்கின்றேன். முற்றும் கற்றவன் என்ற எண்ணத்தில் இவற்றை நான் எழுதவில்லை. தவறுகள் இருந்தால் மன்னித்தருளும்.
அய்யா கோடிஸ்வரர் முதலில் உங்களுக்கு வாழ்த்துக்கள் , நிருபர்களுக்கு சம்பளத்தை 1000 வெள்ளிக்கு குறைவாக போட்டு.எந்த ஒரு தொழிலாளர் ஒப்பந்தத்தையும் நிருபர்களுக்கு கொடுக்காமல் அவர்களை கொத்தடிமையாக விரட்டி வேலை வாங்கும் பத்திரிக்கைகள் இருக்கும் வரை 6 என்ன 60 தமிழ் பத்திரிகைகள் வந்தாலும் ஆச்சரியப் படுவதற்கு இல்லை , சம்பளத்தை பற்றி கேட்டால் நிருபர் வேலையை விட்டு போ என்று கூறுவது , உடனே அவர்களின் வட்டாரத்தில் புதிய நிருபரை ப்ரீலன்ஸ் கமிசனுக்காக நிருபரை நியமித்து ,பழைய நிருபரை மட்டம் தட்டி அவர்கள் அனுப்பும் செய்திகளை போடாமல் செய்வது , அதோடு எந்த ஒரு ஒபந்தம் இல்லாதலால் நிருபர்கள்
பத்திரிக்கை நிறுவனம் மீது நடவடிக்கை எடுக்க தெரியாமல் இருக்கிறார்கள் ,ஆனால் ஒரு சிலர் தொழிலாளர் இலாகாவிற்கு சென்று கேஸ் போட்டு 3 மாத சம்பளத்தை வாங்கியுள்ளதாக அறிகிறேன் .மற்றான் மனைவியின் அந்தரங்கத்தை வெளியிடுவது , பத்திரிகையை சிறுவர்கள் படிக்கிறார்கள் என்பதை கூட தெரிந்து கொள்ளாமல் வார்த்தைகளால் தங்களுக்கு பிடிக்காதவர்களை வெளுத்து கட்டுவது , எனக்கு ஒன்று தெரிய வில்லை நாங்கள் காசு கொடுத்து அறிவுக்கு வேலை கொடுக்காமல் எழுதும் அரை கிறுக்கர்களின் செய்தியை படிக்க வேண்டுமா , அதனால் தான் புதியதாக ஒரு பத்திரிக்கை வராதா என்று காத்திருந்து புதிய பத்திரிக்கையை வாங்கி படிக்கிறோம் ,ஒரு சில வாரம் ஒழுங்காக செய்தி வருகிறது , புதிய பத்திரிக்கை என்றதும் தமிழர்கள் வாங்கி படிக்கிறார்கள் ,உடனே என் எழுத்துக்கள் வாசகர் மத்தியில் நல்ல செல்வாக்கு அடைந்து விட்டது என்று நினைத்துகொண்டு தலைக்கனம் கொண்டு கிறுக்கி தள்ளுகிறார்கள் , செய்தி தாள் என்றால் என்ன என்று அர்த்தம் தெரியாமல் தொகுப்பு கட்டுரைகளை போட்டு பக்கத்தை நிரப்புகிறார்கள் ,மக்களுக்கு தெரியாத செய்தியை இளையதலத்தில் கண்டு விட்டோம் என்று நினைத்துக்கொண்டு கட்டுரைகளை அன்றாடம் எழுதி தள்ளுகிறார்கள் , மக்கள் விரும்புவது சுட சுட செய்திகள் , நாங்கள் மலேசிய கினியில் படித்த செய்தியை அப்படியே காப்பி அடித்து போட்டால் , நாங்கள் பழைய காப்பியை எத்தனை நாளுக்கு குடிக்க முடியும் ,அதனால் தான் அனேக இளைஞர்கள் மலாய் பத்திரிக்கையை வாங்கி படிக்கிறார்கள் , ஆசிரியர்களே நீங்கள் முதலில் மாற வேண்டும் ,நிருபர்கள் குறைந்தது எஸ்.பி.எம் படித்து இருக்க வேண்டும் அவர்களுக்கு வேலை ஒப்பந்த கடிதத்தை கொடுத்து எல்லா நிருபர்களுக்கும் நியாயமான ஊதியம் கொடுத்து நல்ல செய்திகளை எழுத தூண்ட வேண்டும் ,அதை விடுத்து கோயில் பூஜைகள் ,தலைவர்களின் ஜால்ரா செய்திகள் இவைகளை மற்ற மொழி பத்திரிக்கை போல ஒதுக்கி தள்ள வேண்டும் ,சுருங்க சொன்னால் தரமான செய்தியை மக்களுக்கு கொடுக்க தரமான நிருபர்களை நியமிக்க வேண்டும் , இல்லையேல் ஆறு பத்திரிக்கைகளும் ஆற்றோடு அடித்து செல்ல நேரிடும் … ஆறு பத்திரிக்கையின் முதலாளி மார்களுக்கு மட்டும் தமிழ் தெரியாது என்று நினைக்காதீர்கள் ,சில தமிழ் பத்திரிக்கையின் நிருபர்களுக்கு தமிழே தெரியாது ,பாவம் அவர்கள் தமிழ் பள்ளிக்கே போகாத அவர்களை நிருபர்களாக நியமித்த அரை கிறுக்கன் ஆசிரியர்களின் சூழ்ச்சி அது ,அதோடு பெண்ணின் புனைபெயரில் எழுதும் பொட்டை நிருபர்கள் தமிழ் பத்திரிக்கையில் தான் அதிகம் , பாவம் அவர்கள் ஒரு பத்திரிக்கையில் இருந்துகொண்டு வேறு ஒரு பத்திரிகையில் புனை பெயரில் எழுதுகிறார்கள் , இந்த போட்டிகளை விரட்ட ஒரே வழிதான் உண்டு ,செய்தியாளர்களின் செய்திகள் புகை படத்துடன் போடுவது தான் ,போடுவார்களாக ஆசிரியர்கள் ,அப்புறம் கமிசன் கிடைக்காது நைனா .
ஒற்றுமையின் சின்னம்
Typed with Panini Keypad