கா. ஆறுமுகம். பகுதி 1. என்ன தமிழ்ப்பள்ளி மாணவர்களுக்கு, மூளைத் திறன் அதிகமாகுமா, உண்மையா அல்லது சும்மா ஒரு கதைக்காவா? உண்மைதான். இதை நான் சொல்லவில்லை, ஆய்வுதான் சொல்கிறது. அதாவது பல மொழிகள் தெரிந்தவர்கள் ஒரே மொழியை மட்டும் அறிந்திருப்பவரை விட மேம்பட்டிருப்பது பல ஆய்வுகளின் மூலம் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. அதற்குக் குழந்தைகள் ஆரம்பத்திலேயே இரண்டு அல்லது மூன்று மொழிகளில் தங்களது கல்வியை தொடங்க வேண்டும்.
மூளைத் திறன் வளர்ச்சிக்கும் பல மொழிகளில் கல்வி பயில்வதற்கும் உள்ளத் தொடர்பை அறிவியல் சார்பில் ஆய்வு செய்து ‘டைம்’ என்ற உலக பிரசித்தி பெற்ற வார இதழ் ஒரு கட்டுரையை கடந்த ஜூலை மாதம் வெளியிட்டது. அதனை ஜெப்ரி குலுகர் என்பவர் எழுதியிருந்தார். வாசகர்கள் நலன் கருதி செம்பருத்தி.காம் அதனை மொழியாக்கம் செய்துள்ளது. மொழியாக்கம் செய்ய உதவியவர் யுவராஜன் அவர்கள். அந்தக் கட்டுரையில் தமிழ்ப் பள்ளிகள் பற்றி எதுவும் எழுதப்படவில்லை ஆனால், ஆய்வின் அடிப்படையில் அந்தத் தன்மைகள் கண்டிப்பாக தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்குச் செல்லும் மாணவர்களுக்கு உண்டு என்பது அறிவியல் உண்மையாகும்.
சால்டு லேக் என்ற நகரில் உள்ள ஒரு ஆரம்பப் பள்ளியாசிரியையான ஹெலன் சா பிலிப்பிப், அவரது முதலாம் ஆண்டு மாணவி ‘ நான் ஆசிரியை சாப்பிட்டுவிட்டேன்’ என்று கூறிய போது தனது வாழ்விலும் ஒரு சிறு அதிசயம் நடந்து விட்டதாகவே உணர்ந்தார். காரணம் அவளது வாயிலிருந்து வந்த சொற்கள் “je mange le professeur” என்று பிரான்சு மொழியில் கூறினாள்.
சில மாதம் முன்புவரை அவளது தாய் மொழி அல்லாத வேற்று மொழியில் ஒரு வார்த்தைக் கூட பேச தெரியாத அந்த சிறுமி இன்று பிரான்சு மொழியில் நிறைய வார்த்தைகளைக் கற்று கொண்டுவிட்டாள். அந்த வார்த்தைகளைக் கோர்த்து முதல் முறையாக அவள் நகைச்சுவை செய்து சிரித்தது தன் வாழ்க்கையின் மறக்க முடியாத தருணம் என்கிறார் அந்த ஆசிரியர்.
அமெரிக்காவின் ஆர்வம்
அமெரிக்காவில் உள்ள யூட்டா மாநிலம் முழுவதுமே ஆரம்பப் பள்ளி மாணவர்கள், தங்களுடைய தாய் மொழி அல்லாத, பிரான்சு, மன்டரீன்(சீன மொழி), ஸ்பானிஷ் மொழிகளில், சரளமாக பேசி, படித்து, பாடி மகிழ்கின்றனர். விரைவிலேயே இவர்களுக்கு போர்த்துகீசிய மொழியைக் கற்பிக்கவும் முயற்சிகள் நடந்து வருகிறது, இவையாவும் இதுவரை அமெரிக்காவில் அமலாக்கிய கல்வித்திட்டங்களிலேயே பெரிய லட்சியங்களைத் தாங்கி தூர நோக்கு பார்வையுடன் செயல்படுத்தப்பட்ட மொழி கற்பிக்கும் திட்டத்தின் ஒரு பகுதியேயாகும்.
இந்த திட்டம் 2009-ஆம் ஆண்டு 25 பள்ளிகளைச் சேர்ந்த 1400 மாணவர்களிடம் தொடங்கப்பட்டது. பிறகு இந்த எண்ணிக்கை 100 பள்ளிகளில் உள்ள 20,000 மாணவர்களுக்கு விரிவுப்படுத்தப்பட்டது. அல்லது அம்மாநிலத்தில் உள்ள 20 % ஆரம்ப பள்ளிகளும், அவ்வாட்டாரத்திலுள்ள 95% பள்ளிகளும் 12-ஆம் வகுப்புக்கு மேல் இந்த இந்த திட்டத்தில் பங்கெடுத்தன. இந்த பள்ளிகளில் மாணவர்கள் சேர்ப்பதற்கு அதிக அளவிலான போட்டி நிலவுகிறது.
குழந்தைகள் பாலர் பள்ளியிலோ அல்லது ஒன்றாம் வகுப்பிலோ சேரும் முன் குடும்ப உறுப்பினர்கள் இணையதளம் மூலம் இந்த இருமொழி கல்வித் திட்டத்தத்திற்கு விண்ணப்பிக்க வேண்டும். பள்ளியும் மாவட்டத்தையும் பொருத்தே இது முடிவு செய்யப்படும். இத்திட்டத்தில் இணையும் மாணவர்கள் தற்போக்காக தேர்ந்தெடுக்கப்படுவர். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இந்த மாணவர்கள், தினமும் தங்களுடைய பாடங்களில் பாதியை வேற்று மொழியிலும் மீதி பாதியை ஆங்கிலத்திலும் கற்பர்.
பொருளாதாரதிற்காக இரண்டு மொழிகள் கற்பது சிறு காரணம்தான்
உலக மயமாக்குதல், மற்றும் சீனா போன்ற வளர்ந்து வரும் போட்டியுடன் ஆற்றலை முழுவதுமாக பெற அமெரிக்கா இருமொழிபேசும் மக்களைக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதெல்லாம் இத்திட்டத்திற்கான சிறு காரணங்கள் தான். இத்திட்டத்திற்கான முக்கிய காரணமே விரைவாக சிந்தித்து செயல்படும் ஆண்களையும் பெண்களையும் உருவாக்குவது தான். பல மொழிகள் தெரிந்தவர்கள் ஒரே மொழியை மட்டும் அறிந்திருப்பவரை விட மேம்பட்டிருப்பது பல ஆய்வுகளின் மூலம் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. இருமொழி தெரிந்தவர்கள் பகுத்தறிதல், பல வேலைகளை ஒரே நேரத்தில் கையாளுதல், இலகுவாக ஒரு விசயத்தை புரிந்துக் கொள்ளுதல், கருத்துகளை ஏற்று சுலபமாக சமரசம் செய்துக் கொள்ளுதல் போன்ற திறம்களில் சிறந்து விளங்குவதாக ஆய்வுகள் கூறுகின்றன.
இருமொழியாளர்கள் விரைவாக வேலை செய்யக்கூடியவர்கள், ஆனால், அதற்காக அவர்கள் குறைவான சக்தியையே உபயோகிக்கின்றனர். வயதாகினாலும் அவர்களால் அவர்களுடைய புலனுணர்வை தன் வசம் வைத்திருக்க முடிகிறது, வயோதிகத்தால் வரும் ஞாபக மறதியையும் தள்ளிப் போட முடிகிறது அவர்களால். அதுமட்டுமல்லாமல் அல்சைமர் எனும் நோயின் தாக்கத்தையும் குறைக்கும் வல்லமை இந்த பன்மொழியாளர்களிடம் உள்ளது.
தொடரும்…
ஐரோப்பிய நாடுகளில் மாணவர்கள் குறைந்து 3 மொழிகளில் பேச ..வாசிக்க முடியும் ..பல நாடுகளில் சீன மொழி கற்பிக்க முயற்சிகள் நடக்கின்றன …உண்மை மிக குறைந்த வயதில் மொழிகளை கிரகிக்கும் திறமை மூளைக்கு உண்டு …தாய் பிரெஞ்சு ..தகப்பன் ஜேர்மன் ..அண்டை வீட்டினர் ஆங்கிலம் ..ஸ்பானிஷ் இந்த சூழலில் வளரும் பிள்ளைகள் குறுகியகாலத்தில் 4 மொழிகள் பேசும் வல்லமை பெறுவார்கள் ஐரோப்பிய நாடுகில் இதை அவதானிக்கலாம்
தாய் மொழி கல்வி சிந்திக்கும் திறனை வளர்க்கும் ..சீனா –ஜப்பான் ..கொரியா செய்யும் சாதனைகள் உதாரணம்
பன்மொழி புலமை பெற்றவர்கள் தம் அறிவுத் திறனை செம்மையாக வளர்த்துக் கொள்கின்றார்கள் என்பதில் ஐயமில்லை என்பதை இக்கட்டுரை விளக்குகின்றது. மேலும் பகுதிகள் வர அந்த ஆய்வின் முழு கருத்துக்களை அறிய உதவும். தொடரவும்.
நல்ல ஓர் ஆய்வை வழங்க முன் வந்துள்ள உங்களை வாழ்த்துகிறேன். ஆனால் தமிழ் பள்ளி ஆசிரியராக உள்ள என்னால் இதை நம்ப முடியவில்லை. இந்தக் கட்டுரை எனக்கு ஓர் உந்துதலை கொடுக்கிறது.
சீன பள்ளிக்கு அனுப்பினால் இன்னும் நல்லது என்ற எனது கருத்து சரியா? என் மீது கோபபடாமல் பதில் குடுங்கள் ஐயா!
இது சார்பாக செம்பருத்தி ஓர் ஆய்வை தமிழ்ப்பள்ளிகளில் செய்ய வேண்டும்.
முனியாண்டி அவர்களே , சீனப்பள்ளிக்கு அனுப்பி சீனம் மொழிகற்றல் நன்றே ! அதைவிட தமிழ்ப் பள்ளியில் பள்ளியில் படித்து , தமிழ் ஆங்கிலம் , மாலாய் என்னும் மூன்று ,மொழிகளைக் கற்றால் தமிழ் நிலைக்கும் பல மொழி படித்தது போலவும் இருக்கும் ,தமிழ்ப் பள்ளிகளும் காக்கப்படும்.
தமிழ் பிள்ளைகள் முதலில் தமிழில் புலமை பெற்ற பின் ..சீன ..ஆங்கில மொழிகளை கற்கலாம் …பல வழிகளில் அனுகூலம் உண்டு
இந்த கட்டுரையின் ஆங்கில பகுதியையும் வெளியிடவும். அதோடு
இதில் உள்ள மூளை படம் காட்டும் விளக்கத்தையும் தரவும். நன்றி.
தமிழ் பள்ளி கல்வி தரம் உயர வேண்டும். அதை செய்ய ஆசிரியர்கள் முன் வர வேண்டும். சுமார் 523 தலைமை ஆசிரியர்கள் தங்களது பணியை தரமாக செய்தால் முழு பலன் கிடைக்கும். சமுதாயம் இவர்களை நம்பித்தான் தமிழ் பள்ளியை தலை மேல் தூக்கி வைத்து போராடுகிறது. அதை இவர்கள் உணர வேண்டும். உணராதவர்களை என்ன செயலாம்?
நடராஜ் நவநீதம் நல்ல கருத்தை முன் வைத்திருக்கிறார்.மாணவர்களின் கல்வித் திறன் வளர வேண்டும்.
சோற்றுக்காகத் தமிழன் ஆங்கிலம், சீனம், மலாய் முதலிய மொழிகளைக் கொண்டிருக்கிறான். ஆனால், தமிழ் சோற்றுமொழியன்று! தமிழைப் பேசினாலே, அவனது சிந்தனையாற்றல் மற்றவனைப் போல் ஓர் எல்லைக்குள் கட்டுப்படுவதில்லை! தமிழை முறையாகக் கற்றவனின் சிந்தனையாற்றலோ எந்த வட்டத்திலும் சிக்கிக்கொள்வதில்லை! எப்பொருள் எத்தன்மைத்து ஆயினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்பதறிவு … யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர் … போன்று வேறு எந்தக் கொம்பனாலும் சொல்லமுடியாது! மேலும் ஒரு காலத்தில் பள்ளியின் புறத்தோற்றம் எப்படி இருந்திருப்பினும், அப் பள்ளியின் ஒழுக்கநிலை, அறிவுநிலை மேலோங்கி இருந்தன என்பது மறுக்கமுடியாத உண்மை! அதே தமிழ்ப்பள்ளியில் இன்றைக்கு மாற்றுமொழி தாக்கத்தால் மேற்காட்டிய இருநிலையும் தரம்தாழ்ந்துபோய் உள்ளன என்பது வெள்ளிடைமலை!
பல மொழிகள் கற்பது சிறந்தது. குறிப்பாக ஆங்கிலத்தில் nail என்றால் ஆணி ,அதுவே மலாயில் paku என்று படிக்கிறோம்.ஒரு தமிழ் மாணவனோ அல்லது சீன மாணவனோ மூ ன்று மொழிகளிலும் படிப்பதால் நாட்டில் திறமையாக வந்துவிடுகிறார்கள்,இதை காண முடியாமல் சிலர் ,புதிய கல்வி கொள்கை என்று கண்ணா பின்னா என்று பினாதுகிறார்கள் ,எனவே நம் மாணவர்களை தமிழ் பள்ளிக்கு அனுப்புவோம்.
நீங்க என்ன தான் சொன்னாலும் நாங்க எங்கள் குழந்தைகை சீன மற்றும் தேசிய பள்ளிக்குத்தான் அனுப்புவோம் …….என்று இறுமாப்புடன் இருக்கும் பெற்றோர்கள் இன்னும் நிறைய பேர் அதிகரித்து கொண்டுதான் இருக்கிறது……..
சீனம் கற்கலாம்,ஆங்கிலம் கற்கலாம் அவை எதுவும் மனிதக வாழ கற்பிக்காது.
நம்மிடம் உள்ள அறநூற்கள் ஏராளம்.60ஆம்,70ஆம் ஆண்டுகளில் தமிழ்ப் பள்ளிகளில் செய்யுள்,ஆத்திசூடி,கொன்றை வேந்தன்,திருக்குறள் போன்றவை பாட நேரத்தில் கற்பிக்கப்பட்டன. எனவேதான் மாணவர்களிடம் ஒழுக்கம் காணப்பட்டது. ஆனால் இன்று பாடம் போதிக்கப்படுவது “ஏ”க்கள் (A ) பெறுவதற்காக. எந்த அளவு ஒழுக்கத்திற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கப்படுகிறது என்பது கேள்வி குறிதான். ஞானி கூறுவது போல மனிதனை மனிதனாக வாழ வழிகாட்டுவது வேறு எந்த மொழியிலும் காணப்படாத நம் அறநூற்கள். எனவேதான் திருக்குறளை பல மொழிகளில் உலக மக்கள் கற்று வருகின்றனர்.
thaimozhikalvi siranthathu
தமிழ்ப்பள்ளி மாணவர்களுக்கு, மூளைத் திறன் அதிகமாகும்! அது சரி ஆனால் டீச்சருங்க எல்லாமே கையிலே கைதொலைபேசி வசிகிட்டு FACE BOOK போறாங்களே ,? எப்படி மாணவர்களுக்கு மாணவர்களுக்கு மூளை வளர்ச்சி ஏற்ப்படும்
ஆஹா ஆஹா நல்ல கண்டுபிடிப்பு .தாமஸ் அல்வா எடிசன்னையே முந்தி விடிவிர்கள் போல …..ஆறாம் வகுப்பு முடிந்தவுடன் படிவம் 1ரில் இந்த திறனை பொதுவாக காண முடியவில்லையே ஏன்
??பிறகு பதின்ம வயதில் பல முன்னால் தமிழ் பள்ளி மாணவர்கள் நிலை என்ன ??
ஆறாம் வகுப்பு முடிந்தவுடன் மலாய்ப் பள்ளியில் பயின்ற முன்னால் மாணவர்களின் நிலை என்ன? என்று முதலில் கேட்கவும். தமிழ்ப் பள்ளியில் பயின்ற மாணவர்களைப் பற்றியே எப்பொழுதும் குறை காண்கின்ற மேட்டுக் குடி நண்பர்களே மலாய்ப்பள்ளியிலும் சீனப்பள்ளியிலும் பயின்ற எவ்வளவோ சராசரிக்கும் கீழான கல்வியில் படு தோல்வி அடைந்த மாணர்கள் உங்கள்: கண்களுக்குத் தென்படவில்லையா? மலாய் மொழியிலும் நல்ல எழுத்துத் தேர்ச்சி இல்லாமல் சீனமொழியிலும் நல்ல பாண்டியத்தியம் இல்லாத எத்தனையோ மலாய் சீனப்பள்ளி மாணவர்களைப் பார்க்கிறோம். எண்ணிப்பார்க்கவும்.
சீனப் பள்ளியில் ஏறக்குறைய
12,000 நமது இன மாணவர்கள் தற்பொழுது படிக்கிறார்கள். இவர்களின் நிலை என்ன என்று சீனப்பள்ளி தலைமை ஆசிரியர்களைக் கேட்டால் தெரியும். நமது மாணவர்களின் நிலை. வெட்கமாக இருக்கிறது சொல்ல. உங்க ஜனங்க ஏன் எங்க பள்ளியில போடறாங்க . எங்களுக்கு உங்க இனத்துப் பிள்ளைகளால ரொம்ப தொல்லையாக இருக்கு. அவங்களுக்கு சீனமும் தெரியல. மலாயும் தெரியல. இவங்களால எங்க பிள்ளைகளுக்கு எங்க மொழியை ஒழுங்காக சொல்லிக் கொடுக்க முடியல. ஏன் உங்க இனம் இப்படி இருக்கு என்று மிகவும் மனம் விட்டுப் பேசும் சில சீனத் தலைமையாசிரியர்கள் சொல்கிறார்கள். திரு. முனியாண்டிக்குப் பதில் க்டைத்து இருக்கும் என்று நம்புகிறேன்.
வேற்றுமொழிப் பள்ளியில் பதிவு செய்யும் எல்லாப் பெற்றோர்களும் கவனத்தில் கொள்ளச் சில கருத்துகள் .
ஒரு மொழியில் கற்பிக்கப்படும் பாடத்தைக் கேட்டுப் புரிந்து கொள்ள. முதலில் அந்தக் குழந்தைக்கு அந்த மொழியைப் பேசத் தெரிந்திருக்க வேண்டும். முதலாம் ஆண்டில் நுழையும் நமது குழந்தைகள் சீனமொழியில் வீட்டில் பேசிப் பழகிய சீனக் குழந்தைகளுடன் உட்கார்ந்திருக்கும். சீன ஆசிரியர் சீனமொழியில் கருத்துகள் சொல்வார். கணக்குப் பாடம் நடத்துவார். எல்லாம் சீனமொழியில் நடக்கும். சீனக்குழந்தைகள் ஆசிரியர் எல்லாக் கருத்துகளையும் கேட்டு அதன்படி துலங்குவர். நமது குழந்தகைகளோ அப்பொழுதுதான் சீன அரிச்சுவடி படிக்க வேண்டும். எழுத்தை அறிந்து அதனைப் படிக்கப் பழகி சொற்களை அறிந்து வாசிக்க ப் பழக சிலர்க்கு சில ஆண்டுகள் தேவைப்படும். சீனமொழியை ஓரளவு புரிந்து கொள்ளவே சில மாதங்கள் ஓடி விடும். சீனமொழி தெரிந்த குழந்தையோ பல மைல்கள் முன்னால் ஓடிக்கொண்டிருக்கும். நமது குழந்தையோ நின்ற இடத்திலேயே மொழியைக் கற்பதிலேயே பெரும்பாலான நேரத்தைச் செலவழித்துக்கொண்டிருக்கும் . கணிதம் அறிவியல் இப்படி பல இழப்புகள்! இது மலாய் தெரியாத மலாய்ப் பள்ளியில் பயிலும் நமது குழந்தைகளுக்கும் பொருந்தும். மொழியை அறிந்து கொ
ள்வது முக்கியமா? அறிவு வளர்ச்சி முக்கியமா?
தம்பி எழிலனின் கருத்து அருமை. பள்ளியில் படிக்கும் காலத்தில் நானே அனுபவித்த கொடுமையான அனுபவம் அது. தமிழ்ப் பள்ளியில் வருடாவருடம் முதல் மாணவனாக வருவேன். திடீரென ஆங்கிலப் பள்ளியில் சேர்ந்தபோது நான் 16ம் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டேன். என்ன பாவம் செய்ததோ நம் தமிழனின் பச்சை தளிர்கள் இவ்வளவு கோடுமைகளை அனுபவிப்பதற்கு! தாய்மொழி கல்விக்காக பரிந்து கருத்து தெரிவித்த எல்லா அன்பருக்கும் என் வாழ்த்துகள்.
ஐயா எழிலனின் கருத்து உண்மையிலும் உண்மை. ஒருவர்கொருவர் கருத்தை பரிமாறிக்கொள்வதற்கு மொழி மிக மிக முக்கியம். JEGAVEERAPHANDIAN அவர்களின் அனுபவத்தை நானும் அனுபவித்துள்ளேன். என் தந்தை படிப்பரிவிள்ளதவராயினும் அவரின் கணித அறிவை நான் கண்டும் கேட்டும் வியந்துள்ளேன். காரணம் அவர் அரைக்கால் (1/8), வீசம் (1/16) முந்தரி, மகானி (1/32, 1/64) போன்ற பின்னல்களால் நொடிப்பொழுதில் விடையளிப்பார். அதனால் தானோ என்னவோ நானும் என் சகோதரரும் மற்றும் எண்களின் பிள்ளைகளும் கணித பாடத்தயை சற்று சுலபமாக புரிந்துகொள்வோம். இப்படி என் தந்தை தனது நான்கு பிள்ளைகளும் கண்டிப்பாக தமிழ் கற்க வேண்டுமென முடிவெடுத்து, தமிழ் பள்ளியிலேயே எங்களது ஆரம்ப கல்வியை தொடங்கினோம். எனது மற்ற சகோதரர்களை விட நான் இடைநிளைப்பள்ளிக்கு ஆங்கிலத்தில் கல்வியை தொடர்ந்தபோது நான் அனுபவித்த சிரமத்தை சொல்லி மாளாது. ஆங்கில மொழியை நன்கு புரிந்து கற்பிக்கும் பாடங்களை சரிவர விளங்கிக்கொள்ளவே நீண்ட ஆகிவிட்டது. பிறகு நிலைமையை சமாளித்தேன். அதன் பிறகு என்னுடைய நண்பர் தனது மகளை, என்னை முன்காட்டி தமிழ் பள்ளிக்கு அனுப்ப ஊக்குவித்து இன்று அவரும் ஒரு பாட்டதரியாகியுள்ளார். ஆக அஸ்திவார கல்வியை எவரும் தனக்கு தெரிந்த அதுவும் நாம் அன்றாடும் பயன்படுத்தும் மொழியாக இருந்தால் மிக்க நன்று. அப்படியிருதால் நமது மொழியும் வளரும் நாமும் வளருவோம். சிந்தித்து செயல்பட இறைவன் நம்மை ஆசீர்வதித்து வழிநடத்துவாராக.
நண்பர்களே நாம் எந்த பள்ளிக்கு அனுப்பினாலும் நம் தாய் மொழி தமிழை கட்டாயம் எழுத படிக்கச் தெரிய வேண்டும். மொழி அழிந்தால் இனம் அழியும் என்பதை மறந்து விடாதீர்கள். தமிழில் இல்லாத நீதி நூல்கள் வேறு எந்த மொழியிலும் இல்லை . தமிழ் மொழி வாசிப்பு திறனை நம் மாணவ மணிகளுக்கு அவசியம் உக்குவிக்க வேண்டும் . அணைத்து தமிழ் ஆசிரியர்களும் தமிழ் பள்ளி நூலகங்களில் மாணவர்களது வாசிப்பை கட்டயமக்க வேண்டும். நித்ச்சயமாக நாம் வெற்றி காணுவோம்.
MOHAN Mohan சொல்வது ஒரு கசப்பான உண்மை. இப்பொழுது உள்ள பல இளைய தமிழ் ஆசிரியர்கள் தங்களது smart போனை விட்டு சிறிது நேரம் கூட பிரிந்து இருக்க முடிவதில்லை..! வகுப்பிற்கு பாடம் போதிக்க செல்லும் போதும் அதனை விட்டு பிரிய மனமில்லாமல் பாச உணர்வுடன் “கூட்டி” செல்கின்றனர். தேசிய மொழி பள்ளிகளில் இது நடப்பதில்லையா என சிலர் கேட்கலாம். அங்கு நடப்பதால், ‘தட்டுத் தடுமாறி நடக்கும்’ தமிழ்ப் பள்ளிகளில் அது போன்று செய்வதைக் கண்டுக்கொள்ளாமல் இருந்து விட முடியாது. கடமையுணர்வுடன் மாணவர்களுக்குக் கல்வி போதிக்க ஆசிரியர் வேலையை தேர்ந்து எடுத்து கற்பிக்க வரும் இந்த (அனேக) இளம் ஆசிரியர்கள், இது பெரும் தவறு என உணர வேண்டும். தலைமை ஆசிரியர்களும் இதில் கண்டிப்புடன் நடந்துக்கொள்ள வேண்டும். போதிக்கும் போது போனை வகுப்பறைக்குள் கொண்டு செல்லக்கூடாது என மிக கண்டிப்பான உத்தரவு இட வேண்டும். தாங்களும் அதற்கு முன் உதாரணமாக நடந்து கொள்ள வேண்டும். போதனை நேரத்தில் ஆசிரியர்களின் கவனம் அதிகம் கற்றல் கற்பித்தல் மேல் இருக்க இது உதவும்.
ஒரு குழந்தைக்கு தாய்பால் மறுக்க படுவதும், தாய்மொழி மறுக்க படுவதும், ஒன்றுதான்.