மாநாட்டில் பிரதமர் உரையில் மலேசியாவில் 523 தமிழ்ப்பள்ளிகள் இன்னும் 6 புதிய தமிழ்ப்பள்ளிகள் வந்துவிடும் என்றார் …திருக்குறள் பற்றி பேசினார் ….
மலேசியாவின் கல்வி அமைச்சின் இன்றைய தமிழ்ப்பபள்ளி களுக்கான தமிழர் சார்ந்த உயர் அதிகாரிக்கு இந்த தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாட்டில் வேலை இல்லையா? 2013- 2025 கல்வி கொள்கையின் நாவீனங்களை அவர் நமக்கு சொல்லக்கூடாதா? ஏன் இல்லை என்று மாநாட்டு தலைவரிடம் கேற்க வாய்ப்பில்லையா?
வரவேற்ப்பு உரை ,தலைவர் உரை. தலமை உரை . “நமக்கு சிக்கல் உரை” என்று ஒன்று வேண்டாமா? அல்லது இதன் தேவை …இது நவீன உலக புரட்சி இல்லையா? கருத்துரைக்க மாமேதைகள் இலையா?
மலேசியாவின் 2013 -2025 வரைக்குமான புதிய கல்வி கொள்கையில் தமிழ் மொழிக்கும் தமிழ் இலக்கிய மேம்பாட்டுக்கும் தமிழ்பபள்ளிகளுக்கும் போட்டுள்ள முட்டு கட்டகைகளை இவரோ வேறு யாரோ உணர்ந்து இந்த தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாட்டில் சொல்ல உள்ளதாக தெரியவில்லை. கருப்பொருள் மட்டும் மிக உணர்ச்சிபூர்வ சவாலாக “நவீன உலகில் தமிழ்ககல்வி” என்றுள்ளது.
இந்தியாவில் மோடி சமஸ்கிருதம் வாசிக்க வேண்டும் என்கிறார் ,,, அங்கு இதன் காரணமாக புதிய அரசியல் அலை வீச உள்ளது. திராவிட கட்சிகள் இந்த புதிய குடையை ஏந்தி தமிழ் மொழி பலாத்காரத்தில் அரசியல் ஓட்டுவார்கள். நாம் என்ன செய்வது முஇஹிடின் நம்மை சந்திக்கவே மாட்டார் ..இதுவரை நமது தமிழ் மொழி நவீன ஆதங்கம்தான் என்ன என்றும் அவர் விளங்கிகொள்ள தயராக இல்லை .. எதுவும் முடியாது என்பதும் அவரின் அமைச்சின் ,அரசின் ,அரசியல் தீர்வாக உள்ளது. நமது தமிழின் விதி ?
ஆனால் தமிழ் பள்ளி மட்டும் நமது தேர்வு ? போதனைகள் ,தேர்ச்சிகள் ,கொள்கைகள் எல்லாம் தமிழுக்கு எதிராக தமிழனுக்கு இடியாக உள்ளது!
இங்கு ” தமிழ்ப்பள்ளியே நமது தேர்வு” என்றார்களே திவிர போதனையில் 2013- 2025 கல்விககொள்கையில் என்ன திணிப்பு …என்ன உடைச்சல்…. என்ன கழித்தல்…. எது கூட்டல் அல்லது தமிழர் சமயம் அழிந்து, மோரல் புகுந்தல் போன்ற விந்தைகளை யார் ஆராய்ந்தார் ? ஆரம்பம் “தமிழ்க்கல்விதான் எங்கள் தேர்வு” என்று பிரச்சாரம் தொடங்கி இருந்தால்,இதன் ஆழமும், அகலமும் அர்த்தமும் தமிழின் இலக்கிய மூலத்தை விளங்கி போதனைகள் பிடிப்புடன் கல்வி கொள்கை வழி விட்டு இருக்கும்.
“தமிழ்ப்பள்ளிதான்” என்பதற்கும் “தமிழ் மொழிதான்” என்பதற்கும் நிறைய அர்த்தங்கள் உண்டு என்று பலவராக எழுதியும்
நமது முனைவர்கள் மத்தியில் எடுபட வில்லை. அல்லது எடுத்துரைக்க வலு இல்லாமல் போனது பதவி பரிதாபம்தான்.
நவீன உலகில் தமிழ் மொழி… இது இன்னும் 20 ஆண்டுகளை கொண்ட ஆசையாக நாளையோடு முடியும் ..பிறகு ஆய்வடங்கல் என்ற குறிப்பில் இன்று பேசிய விசியங்கள் நமக்குள் அலமாரி ஏறி அங்கலாய்ப்பபாய் அடங்கிப் போகும்.
மலேசியாவின் கல்வி அமைச்சின் இன்றைய தமிழ்ப்பபள்ளி களுக்கான தமிழர் சார்ந்த உயர் அதிகாரிக்கு இந்த தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாட்டில் வேலை இல்லையா? 2013- 2025 கல்வி கொள்கையின் நாவீனங்களை அவர் நமக்குசசொல்லக்கூடாதா?
இதே மலாயா பல்கலை கழகத்தில் “தகவல் யுகத்தில் தமிழ் கற்றல கற்பித்தல்” என்பது 1994 ல் நடந்த இரண்டாம் உலக தமிழ் ஆராச்சி மாநாட்டின் கருப்பொருள்.
காகிதத்தின் இடத்தை இன்று கணினி தட்டுகள் தொட்டுவிட்டாலும் கல்வி கொள்கையில் நமது தமிழுக்கும் தமிழ் இனத்துக்கும் ஒழுக்கம் என்ற இலக்கண கூறுகளின் தமிழ் இலக்கியம் உயர் நிலை கல்வி கூடங்களில் அடிப்பட்டு விட்டதை யாம் அறிவோம். வழி/வலி இல்லாமல் ஒர் இறுக்கமான வறுமையில் இனம் அழிந்து வருவதை ஒழுக்க நிலை பேச்சாளர் திருமாவளவனும் சொல்வதில்லை. அது அவரின் கல்வி அமைச்சின் கட்டுப்பாடு மிக்க “கொள்கை, ஒழுக்க நிலை” என்பார்.
ருசிக்க கவிதைகளையும் , கதைகளையும் , பழைய இதிகாச தத்துவங்களையும் ,காவிய கற்பனை செருகல்களையும் தழுவிய தமிழ் மாநாடுகள் தமிழ்க்கல்வியை மீட்கவில்லை…தனி ஒரு மனிதனின் தமிழ் ஆர்வத்தில் மட்டுமே இது காலம் தமிழ் மொழி வளர்ந்துள்ளது.இனியும் தொடரும்.
ஒரு நாட்டின் கல்வி கொள்கையோடு தமிழ் மொழி உயர் நிலை போதனைகள் போராட வேண்டிய நிலையில் ,இதற்கு நிரந்தர தீவும் வழியும் இலாத போது.. இளையர் சமுதா தமிழ்க்கல்வி தாகம் தீராத போது …மாநாடுகள் நமது தமிழ் உரிமையை அரசு வழி…மீட்டு எடுக்காத போது.. நமது தமிழ் மொழி சங்கமம் சமத்துவமில்லாத சங்கடம்மிக்கதுதான்.
நமது ஏழு தமிழ்ப்பத்தரிக்கைகள் தமிழன் உரிமை பேசாமல் இன்னும் இந்தியன் இந்தியன் என்று தமிழ் மொழிக்கு சொந்தமிலாத ஓசி எதிர்வினை உறுவுகளை அவர்களின் அலுவல் ஆதிக்க ஆளுமை வெட்டுகளும் தமிழர், தமிழ் மொழி வலப்பத்தை வென்று நிற்கிறது.
தமிழ் மின்னியல் ஊடக உறவுகளும் தமிழ் சோறு போட்டால் போதும் என்று THR …வானவில் ….இப்போது மின்னலின் மொழி கொலைகள் பேசினால் நாளை மாநாட்டு செய்திகள் இல்லை என்ற அளவுக்கு அந்நியன் ஆதிக்கம் அமுலில் உள்ளது.
அடிப்படையில் உரிமைகள் சட்டமாக இல்லை, சதியாக உள்ளபோது யார் எதையும் செய்து தமிழை ஈயாய் மேய்ந்தால் ஈசலாய் ரக்கை உடைந்த பூச்சியாய் பரிதவிப்பது இந்த தமிழன் இனம் என்ற மிச்சம்தான்.
–பொன்.ரங்கன்
இந்த மாநாட்டிற்கான அனைத்து செலவையும் கூட்டரசு அரசாங்கம் வழங்கியுள்ளது.அதற்காக தேசிய முன்ணணி அரசாங்கற்திற்கு நான் ஒரு மலேசியத் தமிழன் என்பதால் நன்றி கூற கடமைப் பட்டுள்ளேன். ஆனால் பேராளர்களாக கலந்து கொண்டவர்கள் அற்கான தொகையை முன்னமே(23.02.2015) வழங்கியும் பின் மின்னஞ்சல் வழி பெயர்களை அனுப்பினோம் ஆனால் பதிவில் எங்கள் பெயர் இடம் பெறாமல் இருந்தததானது ஏற்பாட்டாளர்களின் கவனக் குறைவினை பேராளர்களுக்கு வெளிப்படுத்தியுள்ளது.
பரதநாட்டியம் சுந்தர தெலுங்கில் ஆரம்பமானது அனைவரையும் வியப்பில் ஆழ்த்தியது.
தமிழ் மாநாடா அல்லது தெலுங்கு மாநாடா என்று எண்ணத் தோன்றியது.
அரசு அனைத்து செலவையும் வழங்கி இருந்தும் இம்மாநாட்டின் மலர் RM 30 விற்கப்பட்டது.அதற்கு ரிசிதும் வழங்க்கப்படவில்லை.பேராளர் ஒருவர் என்ன பிச்சை எடுக்கிறீர்களா என்று கேட்டார் நல்ல கேள்வி தான்.ஏற்பாட்டர்களில் ஒருவரிடம் தெரிவித்து இதனை டத்தோ சிறீ உத்தமாவிடம் தெரிவிக்க சொன்னேன்.அவர் நான்எப்படி சொல்வது நீங்களே சொல்லுங்கள் என்றார் அவருக்கு அவ்வளவு வேலை பழு.
பேராளர்களாக கலந்து கொண்ட நாங்கள் அந்த மலரை வாங்கவில்லை.நாங்கள் பிச்சை கொடுக்கவில்லை அது நாட்டின் சட்டத்திற்கு புரணானது.
ஆனால் மாநாட்டில் கலந்து கொண்ட பேராசிரியர்கள் பல சிறந்த பயன் உள்ள கட்டுரைகளை படைத்தார்கள் அது கலந்து கொண்ட பேராளர்களுக்கு சற்று மன ஆறுதலாக இருந்தது.கட்டுரை படைத்த அனைவருக்கும் நன்றி தெரிவித்துக் கொள்கின்றோம்.
கற்றல் கற்பித்தல் என்பதை காணும் போது.சிங்கையில் கல்வி கற்பிக்கும் முறையிலும் மலேசியாவில் கல்வி கற்பிக்கும் 2013-2015 தேசிய கல்வி வரைவு திட்டத்தின் கோளாறைக் காணமுடிகிறது.
தனது சிறப்பு அமைச்சர் பதவியை நீட்டிtதுக் கொள்ள சங்கிலி முத்து சாமி வீலுவின் நாடகம்
உலக தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாடு, மலேசிய ஏற்பாட்டுக் குழுவினரை ஆராய்ச்சி செய்யும் மாநாடாக்கி விட்டது வருத்தத்துக்குரியது. ஏற்பாட்டுக் குழுவினர் வெளிநாட்டு தமிழ் அறிஞர்களை கொண்டு வருவதில் காட்டிய முனைப்பு உள்நாட்டு தமிழ் அறிஞர்களின், எழுத்தாளர்களின் பங்களிப்பை பெருவாரியாக கவர முடியாமல் போனது ஏன்?. பங்கேற்பாளர்களாக பதிந்துக் கொண்டவர்களில் உள்நாட்டு தமிழ் அறிஞர்களை விட வெளிநாட்டு தமிழ் அறிஞர்களும் அவர்தம் குடும்ப உறுப்பினர், நண்பர்களுமே அதிகம் என்று செய்திகள் கசிகின்றன. இதற்குக் காரணம் தமிழ் நாட்டில் உள்ள ஒவ்வொரு பல்கலைக்கழகமாகச் சென்று நீங்கள் 20 பேரைக் கூட்டி வாருங்கள், நீங்கள் 50 பேரை கூட்டி வாருங்கள் தங்களின் போக்கு வரத்து தங்கும் வசதிக்குரிய செலவுகளை நாங்களே ஏற்றுக் கொள்கின்றோம் என்று உத்திரவாதம் கொடுத்தது. இதைத் தானைத்தலைவரே வசந்தம் நிகழ்வில் ஒப்புக் கொண்டார். அடிச்சதுடா இலாபம் என்று குடும்பம் குடும்பமாக வந்து சேர்ந்தனர் வெளிநாட்டு பங்கேற்ப்பார்கள். உள்நாட்டு பங்கேற்பார்களோ மாற்றான் தாய் வீட்டுப் பிள்ளைப் போல் தங்கள் செலவிலேயே பங்கேற்றனர். அதற்காகத்தான் மாநாட்டுக் மலருக்கு RM30.00 பிச்சை கேட்டனர். அரசாங்கம் கொடுத்த அல்லது கொடுக்க ஒப்புக் கொண்ட RM10/= இலட்சம் போதவில்லை என்றால் ஏற்பாட்டுக் குழுவினரின் நிதி நிர்வாகம் என்னவானது?. இதிலும் கையாடலா? என்று கேட்கவே தோன்றுகின்றது. மேலும், உலகத் தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாடு என்பது ஒற்றுமையையும், முழு ஒத்துழைப்பையும் பெற இயலாத மலாயா பல்கலைக்கழக இந்திய ஆய்வியல் துறையைச் சார்ந்த பேராசியர் மோகன் குமார் அவர்களிடம் பொறுப்பை ஒப்படைத்து இந்நிகழ்வின் தொய்வினைக்கு மெருகு ஊட்டியது. வசந்தம் நிகழ்வில் பாண்டித்துரையின் கேள்விக் கணைகளுக்கும், மறைமுகமாக சுட்டிக் காட்டிய குறைகளையும் இறுதி வரை நிவர்த்தி செய்ய இயலாமல் போனது மாநாட்டு ஏற்பாடுக் குழுவினரின் குறையே. இது மாநாட்டு பதிவு செயலகம் முதல் தொடங்கி ஏற்பட்ட நிகழ்ச்சி தொய்வினையிலும் காணப் பட்டது. தமிழனாக சிந்தித்து, முழுத் தமிழனாக வாழும் தமிழர் தலைவர்களிடம் தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாட்டை ஒப்படைக்காமல் போனதால் சுந்தரத் தெலுங்கினில் பாடி பரதம் ஆரம்பமானது ஒன்றும் ஆச்சரியப்படுவதற்குரிய விசயம் அல்லவே!.
இது பற்றியெல்லாம் நாம் பேசுவதே தவறு. அரசாங்கம் பணம் கொடுக்கிறது. அதை முன் நிற்பவர்கள், அதனை அவர்கள் தேவைக்குப் பயன் படுத்திக் கொள்ளுகிறார்கள். இந்திய ஆய்வியல் துறையினால் தமிழுக்கு எந்த பயனும் இல்லை என்பதை நாம் அனைவரும் புரிந்த ஒன்று. தெலுங்கு மாநாடும் சீக்கிரம் நடைபெறும். காரணம் அரசாங்கம் பணம் கொடுக்கிறது. அவர்கள் மட்டும் இளிச்சவாயர்களா! ஆனால் மொழிக்கும் கொடுக்கின்ற பணத்திற்கும் சம்பந்தமில்லை! பணத்தைக் கொடுத்து மொழியை வளர்க்கும் அளவிற்கு நஜிப் ஏமாந்தவர் இல்லை. வெளி நாட்டு அறிஞர்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறார்களே என்று வருத்தப்பட ஒன்றுமில்லை. விமானப் போக்குவரத்து என்றால் கமிஷன் கிடைக்கும். உள்நாட்டு போக்குவரத்து என்றால் ‘போக்கனா’ கூட கிடைக்காது!
உண்மைத் தமிழன் அறிவுப் படியில் முன்னேருபவன். அவ்வாறு அல்லாமல் 2,000 வருடத்திற்கு முன் நாம் எங்கே இருந்தோமோ அதை விட்டு நகரமாட்டேன் மாட்டேன் என்பது சுய தமிழரின் பண்பாடு அல்ல. மனிதன் முதலில் தனக்குத் தீங்கு செய்வது எது என்று அறிந்து அதற்குப் பயந்து அவ்வாறு தீங்கு செய்வனவற்றை வணங்கினான்.பின்னர் இயற்கை சம்பந்தமான பஞ்ச பூதங்களினால் வரும் நன்மைகளைக் கண்டு அவற்றைப் போற்றினான். இதுவே நம்பிக்கையைச் சார்ந்து நம்மிடையே இருந்து வந்த மரபு நெறி வழிபாட்டிற்கான அடித்தளம். மதம் தோன்றியதும் இவ்வாறான பல நம்பிக்கைகளின் அடிப்படையிலேயே. பின்னர், தமக்குத் தெய்வம் தீங்கு செய்யும் என்று எண்ணி அதை சாந்தப் படுத்த உயிர்பலி கொடுக்கும் பழக்கத்தை மேற்கொண்டனர். அவ்வாறு செய்யேல் தெய்வக் குற்றமாகி விடும் என்று பாமரர் பயமுறுத்தப் பட்டனர். இதுவரையில் பகுத்தறிவிற்கு செயல் இல்லாத நிலையிலேயே நம்மவர் மரபு நெறி வழிபாட்டில் நின்றிருந்தனர். 2,000 ஆண்டுகள் கழித்தும் அவ்வாறே பலர் பகுத்தறிவிற்கு ஒவ்வாத தான் கொண்ட நம்பிக்கையில் இருந்து மாறவில்லை. மாறவும் மறுக்கின்றனர். பழக்க தோஷமே இதற்குக் காரணம். இருப்பினும் இவ்வாறு வாழ்ந்த தமிழர்களில் ஒரு சிறு பகுதியினர் கடவுளைப் பற்றிய சிந்தனையில் மூழ்கினர். கடவுள், உயிர்களுக்கு உடலைக் கொடுத்து, உலகைப் படைத்து அதன் நுகர்ச்சிப் பொருட்களில் உயிர் இன்பமும், துன்பமும் பெற்று இருப்பதற்கு ஒரு காரணம் இருக்க வேண்டும் என்று உணர்ந்தனர். இத்தகைய தமிழரின் உணர்வே இறைவன் அன்புள்ளம் கொண்டவன் என்று உணர்வதற்கு வழி வகுத்தது. அவன் கருணை வேண்டி வழிபட வேண்டியதே நம் கடமை என்று அறிந்து இறை வழிபாட்டை மேற்கொண்டனர். இது தமிழர்களின் பண்பாட்டில் ஏற்பட்ட சமயத் தேற்றம் என்று சொல்லலாம். இவ்வாறு தமிழர்களிடம் இருக்கும் சமய நெறிகளை அறிந்து, பகுத்தறிவிற்கு உதவாத நம்பிக்கைகளை உதறித் தள்ளி மேம்படுபவனே தமிழன். கண்டே காட்சி கொண்டதே கோலம் என்றிருந்தால், ஆரியர் சொன்னதே தெய்வ வாக்கு என்று நம்பிக் கொண்டிருந்தால் எத்துனை பெரியார் வந்தாலும் தமிழர் மேம்படமாட்டார்.
மாநாடு நடத்தியவன் தமிழையும் வைத்து கொள்ளை அடிப்பான் தமிழ் நேசனுக்கு ஊரிலிருந்து சீனி வாசனை ஆசிரியர் ஆக்கியவன்.மலேசிய தமிழ் பட்டிரிக்கையாலர்களை மதிக்காதவன் அரசியல் வாதியாக நீசனை விபச்சாரியாகியவன் அதனைத் தொடர்து நண்பன் ஓசை ஆதிகுமணனை சுப்ர கையில் போட்டுக் கொண்டார்