-மு. குலசேகரன், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர், ஏப்ரல் 5, 2015.
கம்போங் தை லீ யின் உரிமையாளர் 1977 ஆம் ஆண்டில் அங்கு வசிக்கும் மக்களை வெளியேற்ற நீதிமன்றத்தில் ஒரு வழக்கு தொடர்ந்தார். உயர்நீதி மன்றத்தில் 15 நாட்களாக நடந்த இந்த வழக்கின் முடிவில் அங்கு வசித்து வரும் 53 குடும்பங்களுக்கும் தலா 10 ஆயிரம் வெள்ளி இழப்பீடு கொடுக்கும்படி டிசம்பர் 12, 2013 இல் உத்தரவிடப்பட்டது.
அந்த வழக்கின் தீர்ப்பில் திருப்தியடையாத அங்கு வசித்த மக்கள் அந்த தீர்ப்பை எதிர்த்து மேல் முறையீட்டு நீதி மன்றத்தில் , அவர்கள் அங்கேயே நிரந்தரமாக தங்க அல்லது அதிகப்படியான இழப்பீட்டை வழங்க உத்தரவிட வேண்டும் என்று தாக்கல் செய்திருந்த மனு இன்னும் நிலுவையில் உள்ளது. ஏப்ரல் 9, 2015 இல் நடைபெற இருந்த இந்த வழக்கு தேதி குறிப்பிடப்படாமலேயே தள்ளி வைக்கப்பட்டுள்ளது.
இக்கால கட்டத்தில் 100 ஆண்டுகளாக அங்கு வசித்து வரும் மக்களுக்கு வெறும் 10,000 வெள்ளியைக் கொடுத்து வெளியேறச் சொல்வது மனிதாபமற்ற செயலாகும். அவர்கள் வேறு இடத்தில் குடி பெயர்ந்து புதுவாழ்க்கையை அமைத்துக்கொள்ள குறைந்தது 1 லட்சம் வெள்ளியாகிலும் தேவைப்படும் என்பதை நீதி மன்றம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
அந்த கிரமத்து மக்கள் மிகுந்த மன உளைச்சளில் உள்ளார்கள். மேல் முறையீட்டு நீதிமன்ற தீர்ப்பு அவர்களுக்குச் சாதகமாக அமையவில்லையெனில் அவர்களின் நிலை என்னவாகும் என்பது அவர்களின் கவலை.
மூன்று தலைமுறைகளாக வாழ்ந்து வரும் அங்குள்ள இந்தியர்களூக்கு அந்த நிலம் 1914ல் ஒதுக்கப்பட்டத்து. 100 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக குடியிருக்கும் அவர்கள் அங்கு நிரந்தரமாக வாழவும் அல்லது அப்படி வெளியேறும் நிலைக்கு அவர்கள் தள்ளப்பட்டால் அதற்கு இழப்பீடு பெறவும் உரிமையுடையவர்கள். இதனைக் கருத்தில் கொண்டு நடப்பு அரசாங்கம் ஏழ்மை நிலமையில் உள்ள இவர்களுக்கு உதவ முன் வர வேண்டும்.
பாரம்பரிய சொத்தாக அறிவிக்கப்பட வேண்டும்
பேராக் மாரில மந்திரி புசார் ஜனவரி 3, 2010 இல் “ கோத்தோங் ரோயொங் “ நிகழ்ச்சியைத் தொடக்கி வைக்க அங்கு வந்திருந்த பொழுது, இப்பிரச்சனைக்கு ஒரு நிரந்தர தீர்வை காணும்படி ஈப்போ நகராண்மைக் கழகத்தை பணித்திருந்தார். ஆனால் இது நாள்வரை அக்கழகம் எந்த ஒரு நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை.
இந்த நிலப்பிரச்சனைக்கு தீர்வு காண இங்கு வாழும் மக்கள் ஒற்றுமையுடனிருந்து நில உரிமையாளரை எதிர்கொள்ள வேண்டும் என்று டாக்டர் ஜெயபாலன் அவர்களைச் சந்தித்த பொழுது கேட்டுக் கொண்டார்
வழக்கு நடைபெறும் நாளில் எல்லா குடியிருப்பு வாசிகளும் அவர்களின் ஒருமித்த பலத்தை வெளிப்படுத்தும் வகையில் நீதி மன்றம் செல்ல பேருந்து ஒன்று ஏற்பாடு செய்யவேண்டுமெனவும் அப்பொழுது ஒரு மனதாக முடிவு செய்யப்பட்டது.
இந்தியர்கள 100 ஆண்டுகளாக வாழும் இந்த கிராமத்தைப் பாரம்பரிய சின்னமாக அறிவிக்க அரசாங்கத்தை வலியுறுத்த வேண்டும் என்ற முயற்சியில் குழு ஒன்றை அமைக்கவும் அப்போது உடன்பாடு காணப்பட்டது.
இந்தப் பிரச்சனையை நான் நாடாளுமன்றத்தில் எழுப்பிய பொழுது , சுற்றுலா துறை அமைச்சர் நஸ்ரி அதற்கு தகுந்த நடவடிக்கை எடுக்க ஏதுவாக அந்த இடத்தைப் பார்வையிட வருவதாக ஒப்புக்கொண்டுள்ளார்.
“மக்களுக்கு முன்னுரிமை” என்று கூறிக் கொள்ளும் இந்த அரசாங்கம் அங்குள்ள மக்களைச் சந்தித்தித்து இந்தப் பிரச்சனைக்குத் தீர்வுகாண இது நாள் வரை ஒரு பிரதிநிதியைக் கூட இந்த கிரமத்திற்கு அனுப்பவில்லை என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.
என்ன நேரினும் இறுதி வரை இந்த கிரமாவாசிகளுடனிருந்து நீதி கிடைக்கும் வரை போராடுவோம் என்று உறுதி கூறுகிறேன்.
பேராக்கை பக்காத்தான் ஆட்சி செய்த காலத்தில், இந்த யோசனை உங்களுக்கு ஏன் தோன்றவில்லை. இப்பொழுதும் ஒன்றும் கெட்டு விடவில்லை, சட்டமன்றத்தில் உள்ள பக்காத்தான் உறுப்பினர்கள் இந்த விஷயத்தைக் குறித்து ஒரு பிரேரணையை, வரும் சட்டமன்ற கூட்டத்தில் முன் வைக்கலாமே! செய்து காட்டுங்கள், தம்பி குலசேகரா!
பிரச்னையை திசை திருப்பவதை விட்டு விட்டு, அந்த நிலத்தை இந்தியர்கள் வாங்கிக் கொள்ள நீதிமன்றத்திடம் ஒரு பரிந்துரையை முன் வையுங்களேன்!.அந்நிலத்தின் இன்றைய மதிப்பைக் கண்டறிந்து அந்த விலைக்கு வாங்க ஒரு பிரேரணை முன்னமே நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்திருந்தால் தீர்ப்பு இந்நேரம் தெரிந்திருக்குமே. இன்னமும் நேரம் காலம் இருக்கு. எதிரியிடம் தற்காத்து நிற்பதை விட எதிரியை எதிர்ப்பதே விவேகமான செயலாகும். இப்படி ஒரு மனுவைத் தாக்கல் செய்தால் அவன் தன்னைத் தற்காக்க வேண்டிய நிலை வரும் அல்லவா?. ம.இ.க. – வைப் போன்று தனிபர் தர்பார் அமைக்காமல் தனியொரு அறங்காவல் நிறுவனம் அமைத்து தக்காரை நியமித்தால் நமக்கு என்ன பணம் வராதா?.அப்புறம் பேசுங்கள் இந்தியர் பாரம்பரிய கிராமம் அமைவதைப் பற்றி. ஏன் இதே வெள்ளி மாநிலத்தில் மலாய்க்காரர்களுக்கு பல ஏக்கர் நிலப்பரப்பில் மலாய்க்காரர் கம்பம் என்று நகராண்மைக் கழகத்திற்கு உள்ளாகவே இருக்கும் பொழுது இந்திய பாரம்பரிய கிராமம் என்று அமைவதில் தப்பேதும் இருக்குமா?. யோசி, யோசி, மாத்தி யோசி. இல்லாத ஊர்ருக்கு வழியைச் சொல்ல வேண்டாம்!.
அடா அடா அடா ,எப்ப பார்த்தாலும் நிலம் பிரச்னை ,கோவில் பிரச்னை ,உரிமை போரச்சனை ,,இந்த நாட்டை பொருத்தவரையிலும் தமிழர்களுக்கு விடிவு காலம் கிடையாது ,பேசாமல் இருக்கிற பணத்தை கொண்டு நான் வெளிநாட்டில் போயி பிச்சை எடுத்தாவது பிழைத்துக்கொள்ள போகிறேன் .
கம்போங் தை லீ ,நல்ல இடம் .இதை கம்போங் தாய் …லி என்றும் செல்லமாக நம் மக்கள் அழைப்பர் .