தமிழர்களுக்கு எதிரான படமாக “இனம்’ உருவாகவில்லை என தமிழ்த் திரைப்பட இயக்குநர்கள் சங்கத் தலைவர் விக்ரமன் தெரிவித்தார். தணிக்கைச் சான்றிதழ் பெற்ற பின் ஒரு படத்துக்கு எதிராக வரும் புகார்கள் படைப்புச் சுதந்திரத்துக்கு எதிரானது என்றும் அவர் தெரிவித்தார்.
லிங்குசாமியின் தயாரிப்பில், சந்தோஷ் சிவன் இயக்கியுள்ள படம் “இனம்’. ஈழத்தமிழர்களின் போராட்டத்தை தவறாக சித்திரிக்கும் விதத்தில் இப்படத்தில் காட்சிகள் இடம் பெற்றுள்ளதாக சில தமிழ் அமைப்புகள் கண்டனம் தெரிவித்தன. இது தொடர்பாக விளக்கம் அளிக்கும் வகையில் தமிழ்த் திரைப்பட இயக்குநர்கள் சங்க நிர்வாகிகளின் செய்தியாளர்கள் சந்திப்பு சென்னையில் வியாழக்கிழமை நடைபெற்றது.
இதில் இயக்குநர்கள் சங்கத் தலைவர் விக்ரமன், இயக்குநர்கள் ஆர்.கே.செல்வமணி, வி.சேகர், பாலாஜி சக்திவேல், சசி உள்ளிட்ட பலர் கலந்து கொண்டனர்.
செய்தியாளர்களிடம் இயக்குநர் சங்கத் தலைவர் விக்ரமன் கூறியது:
சந்தோஷ்சிவன் இயக்கத்தில் உருவாகியுள்ள “இனம்’ திரைப்படத்தை இயக்குநர் சங்கத்தை பல உறுப்பினர்கள் பார்த்துள்ளனர். “இனம்’ படத்தில் தமிழ்ச் சமூகத்துக்கு எதிராகவோ, இலங்கைத் தமிழர்களுக்கு எதிராகவோ எந்தவொரு காட்சியும் இல்லை என்பதுதான் அவர்களுடைய ஒருமித்த கருத்தாக உள்ளது.
தமிழ்ச் சமூகத்துக்கு எதிராக எதிர்மறை கருத்துகள் எழுந்த நேரங்களில் எல்லாம் திரைத்துறை முன் நின்றுள்ளது. அவ்வாறு இருக்கையில் தமிழ்ச் சமூகத்துக்கு எதிரான எந்தவொரு கருத்துக்கும் நாங்கள் துணை நிற்க மாட்டோம். “இனம்’ திரைப்படம் ஈழப் போரின்போது நடந்த சம்பவங்களின் முழுப் பதிவாக உருவாகியுள்ளது. இப்படைப்பு தமிழர்களைக் கடந்து உலக மக்களைச் சென்றடைய வேண்டும்.
தணிக்கைச் சான்றிதழ் பெற்ற பின்னர் ஒரு படத்துக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிப்பது தொடர் கதையாகி வருகிறது. இவ்வாறு எழும் புகார்கள் படைப்புலகத்துக்கு எதிரானது. படைப்புச் சுதந்திரத்துக்கு எதிரானது என்றார் விக்ரமன்.
முன்னதாக சென்னை பெருநகர காவல் ஆணையர் அலுவலகத்தில் தந்தை பெரியார் திராவிடர் கழகத்தினர் “இனம்’ திரைப்படம் தமிழர்களின் இனப் போராட்டத்தை கொச்சைப்படும் விதத்தில் எடுக்கப்பட்ட படம் என்பதால் தடை விதிக்க கோரி புகார் மனு அளித்தனர்.
மலையாளிகளை தமிழ்த்திரைப்பட துறையில் அனுமதித்தால் இப்படித்தான் நடக்கும்!
ஒரு மலையாளியால் தமிழனாக சிந்திக்க முடியாது என்பதனை மீண்டும் நிருபித்திருக்கிறார் சந்தோஷ் சிவன்.
முன்னதாக படத்தில் ஏதேனும் குறை யிருந்தால் பார்த்து விட்டு கூறுங்கள், அதனை நீக்கிக்கொள்ளலாம் என
லிங்குசாமி உறுதியளித்திருந்தார். அதன் பேரில் தோழர்கள் சிலர் பார்த்தோம்.
ஒளீப்பதிவு, இசை, படத்தொகுப்பு, ஒலிப்பதிவு என சகல விஷயத்திலும் தான் ஒரு சிறந்த கலைஞன் என
நிருபித்துள்ளார். ஆனால் எந்த வித புரிதலுமின்றி அம்மக்களை அனுகியிருக்கிறார்.
(எனக்கென்னவோ ராஜபக்ஷ தான் பணம் கொடுத்திருப்பான் என தோன்றுகிறது).
அவர் எதற்காக இந்த படம் எடுத்தார், எதனை சொல்ல வந்தார் என என்னால் புரிந்துக்கொள்ள இயலவில்லை.
அகதியாக ஒரு சிறுமி வருகிறாள். இந்திய அதிகாரி அவளை விசாரிக்கிறார். அவள் நடந்ததை கூறுகிறாள்.
அவள் பார்வையில் கடந்த காலம் விரிகிறது. அவள் கதையை கேட்டு இறக்கம் கொள்ளும் அதிகாரி அவளை
விட்டுவிடுகிறார். அவள் எழுந்து செல்கிறாள், யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர் என படம் நிறைவடைகிறது.
இலங்கை அகதியை சுதந்திரமாக விடும் அதிகாரி உள்ளானா? அது சாத்தியமா? அந்த இந்திய அதிகாரியின்
முகத்தை திரையில் காண்பிக்கவே இல்லை (அப்படி ஒருவன் இருக்க வாய்ப்பில்லை என குறிப்பால் உணர்த்துகிறாரோ?)
நிச்சயமாக என்னால் சொல்ல முடியும் இது திரைப்பட விழாக்களுக்கு அனுப்பிய, அனுப்ப போகும் படமாக இருக்க முடியாது.
நம் கண் முன் வைத்திருப்பதே edited versionஆக இருக்கும் என நினைக்கிறேன். ஆங்காங்கே இசை மற்றும் படத்தொகுப்பில்
jumping தெரிகிறது. இவை ராஜபக்ஷ குழுக்களின் நவீன பிரச்சார உக்தி. ஆனால் ஒரு பாமர திரை ரசிகனால் இவை எதையும்
நினைத்துப்பார்க்காமல், நமக்கான படமாகவே நினைக்க வாய்ப்புள்ளது, அதனுள் பொதிந்திருக்கும் அரசியல் மிக ஆபத்தானது.
ஒட்டு மொத்த கதையே ஆட்சேபத்திற்குறியதுதான். அதில் ந்மக்கு நான்கைந்து இடங்களில் சற்றும் உடன்பாடில்லை.
தலைப்பு ஆரம்பிக்கும் போதே அவன் சூழ்ச்சிகளை ஆரம்பிக்கிறான். டைட்டிலில் வரைந்த ஓவியங்களை காண்பிக்கிறான். அதில் ஒரு
ஓவியத்தில் சீஷா விளையாட்டில் விளையாடுவது போல், இருவர் நேருக்கு நேர் அமர்ந்து ஒருவரை நோக்கி ஒருவர் துப்பாக்கியை
நீட்டியபடி இருக்கின்றனர். இது உண்மையிலேயே அப்படி நடந்த சண்டையா? சிங்களவன் நேருக்கு நேர் தான் நம்முடன் மோதினானா?
(உணர்வுள்ளவனோ, உண்மையானவனோ எடுத்திருந்தால், ஒருவனுக்கு எதிரே ஒன்பது பேர் நிற்பதைப் போல் தான் வரைந்திருப்பான்)
முதல் கால் மணி நேரத்தில், நான்கைந்து இடங்களில் இனக்கலவரம், இனக்கலவரம் என்ற வார்த்தை திரும்ப திரும்ப பிரயோகிப்பதின் நோக்கமென்ன?
(உணர்வுள்ளவனோ, உண்மையானவனோ எடுத்திருந்தால், இனப்படுகொலை எனவே நிறுவியிருப்பான்)
போராளியாக சித்தரிக்கப்பட்ட ஒருத்தரும், பதின் பருவத்தை தாண்டாதவராகவே இருக்கின்றனர். ஒருத்தருக்கு கூட மீசை அரும்பாத வயது, சிறுவன்,
சிறுமிகளை மட்டுமே போராளிகளாக காட்டப்பட்டுள்ளனர்.
சிங்கள ராணுவ அடியாள் ஒருவன் இறந்து கிடக்கிறான். அவனது கையில் குழந்தையின் புகைப்படம் இருக்கிறது. இந்த காட்சியின் மூலம் பாசத்தை தான் இயக்குனர்
காட்ட முற்பட்டாரானால், அந்த புகைப்ப்டம் ஏன் போராளியின் கைகளில் இருந்திருக்ககூடாது. அதை விட இது மக்கள் மனதில் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியிருக்க முடியுமே?
(இத்திரைப்படத்தை இவன் சிறீலங்காவிலா வெளியிடப்போடிறான், தமிழ் நாட்டில்தானே?)
கருணாஸ் குழந்தைகளுக்கு பாடம் எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார். அங்கே பெண் போராளிகள் வருகிறார்கள். அக்குழந்தைகளுக்கு போர்க்காட்சிகளை கானொளியில் போட்டு காண்பிக்கின்றனர்.
கருணாஸின் முகம் பல கோணகளில் நெளிகிறது. (மக்களுக்கு விருப்பமில்லாததை போராளிகள் செய்கிறார்களாம்)
ஒரு தமிழ் சிறுவன் கூறுகிறான். “நான் கடைசிகட்ட போரில் அங்கே தான் இருந்தேன். லீடர் இறந்ததை என் கண்ணால் பார்த்தேன். அவர் கழுத்து அறுபட்டு கிடந்தது.”
(இந்த வசனமும், மேலே கூறிய கருணாஸின் காட்சியும் திரைக்கதையில் ஒரு மயிரிழையளவும் தேவைப்பட்டதாக தெரியவில்லை, மற்றவை தேவையா என கேட்காதீர்கள்)
உச்சமாக அனுமதிக்கவே முடியாத காட்சி, போர் எல்லாம் முடிந்து, எல்லோரும் காட்டு வழியே பயணிக்கிறார்கள், வெளி நாடு செல்ல. அங்கே சிங்கள ராணுவத்தினர் அவர்களை பார்க்கிறார்கள். (அதாவது மே 19 வாக்கில், அந்த மூன்று நாட்களில் அவர்கள் கண்ணில் கண்டவனையெல்லாம் சுட்டார்கள் என்பது உலகத்திற்கே தெரியும். இந்த சந்தொஷ் சிவனிற்கு மட்டும் எப்படி தெரியாமல்
போனதோ?) தமிழ பெண்களின் உடலை தடவி, அழுத்தி சோதனை செய்கிறார்கள். இதனை கண்ட கருணாஸ் பொங்கி எழுந்து கட்டையை கொண்டு துப்பாக்கி ஏந்தியவனை அடிக்கிறார். (மற்ற ராணுவத்தினர் வேடிக்கை பார்க்கிறார்களாம்.)
இன்னொரு சிங்களவன் கருணாஸை அடிக்க துப்பாக்கியை தூக்கி வருகிறான். (துப்பாக்கியால் சுடாமல் அடிக்க தான் வருகிறானாம்). அந்தக் கூட்டத்தில் ஒரு பெண் போராளி துப்பாக்கியை கொண்டு சிங்களவனை சுடுகிறாள். அங்கே இரு தரப்புக்கும் சண்டை நடக்கிறது. (அதாவது இவர்கள் தாக்கியதால் தான் அவர்கள்
தாக்கினார்களாம்)
சண்டையில் இருதரப்பினரும் மறைந்து நின்று தாக்கிகொள்கிறார்கள். (இங்கே தான் வாங்கிய எச்சில் பணத்திற்க்கு, அவன் மிகுந்த விசுவாசமாய் காட்சியை வைக்கிறான்)
அதாவது, ஆயுதம் இல்லா பொதுமக்கள் அனைவரும் சிங்களவர்களின் பின்னால் மறைந்து நிற்கிறார்கள். அதில் ஒருவன் பொதுமக்களை பாதுகாப்பாக அப்புற படுத்துகிறான். போராளி
துப்பாக்கியிலிருந்து வந்த குண்டு சிங்கள ராணுவத்தின் பின்னால் இருக்கும் தமிழ் சிறுவன் காலை பதம் பார்க்கிறது.(அச்சிறுவன் கதையின் முக்கிய கதாபாத்திரங்களில் ஒருவன்)
(சிங்கள ராணுவத்தினர் பொதுமக்களை பாதுக்காக்க சண்டையிட்டார்களாம், போராளிகள் தான் தாக்கினார்களாம்)
கதையில் வரும் எந்த கதாபாத்திரமும், ஈழத்தின் சூழல் தெரிந்து வாழ்பவர்களாக தெரியவில்லை. கதை நடைபெறும் காலம் போர்(இனப்படுகொலை) நடைபெறும் காலம். அதன் பிரதிபலிப்பு எந்த
கதாபாத்திரத்தின் செயலிலும், பேச்சிலும் தெரியவில்லை. காலம் செல்ல செல்ல அவரவர் வாழ்விடங்களை விட்டு, குறுகிய பகுதிக்குள் சுருங்கினார்கள். அப்படி ஒரு விடயமே படத்தில் இல்லை.
மாறாக அனைவரும் மகிழ்ச்சியில் திளைக்கிறார்கள். அதில் 7 வயது சிறுவன் ஒரு சிறுமியை காதலிக்கிறான். 15 வயது சிறுவன் ஒரு சிறுமியை காதலிக்கிறான். கட்டிப்பிடிக்கிறார்கள்,
முத்தமிடுகிறார்கள். அச்சிறுமி வெட்ட வெளியில் சிறுவர்களுக்கு மத்தியில் குளிக்கிறாள். மூளை வளர்ச்சியில்லாத ஒருவனும் கடைசிவரை முத்தம் கேட்டுக்கொண்டே அலைகிறான். (போர்ச்சூழலில்
இருக்கும் குழந்தைகள் உயிரை காக்க போராடுமா அல்லது இன்ப விளையாட்டுகளில் திளைக்குமா)
படத்தில் எல்லாருமே ஒரு கதாபாத்திரமாக காட்டப்பட்டு, ஒருவன் மட்டுமே மகாத்மாவாக சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளான். அவன் சிங்கள ராணுவ கேப்டன்.
கடைசியில் போரில் உயிர் இழநத 40000 பேருக்கும், அடிபட்ட ஆயிரக்கணக்கான பேருக்கும் இப்படம் சமர்ப்பணம் என முடிகிறது.
(டேய் இது போரா? இல்ல இனப்படுகொலையா? செத்தவன் 40000 பேருன்னு உனக்கு யாருடா சொன்னது? ன்னு கேக்க தோனுது, யாருகிட்ட கேக்கலாம்?)
சந்தோஷ் சிவன? லிங்குசாமியா?
இரண்டு மடையர்கள் சேர்ந்தால் இப்படிதான் இருக்கும். தமிழன்
இந்த படத்தை தவிர்ப்பது நல்லது. இவர்களை வளர விட கூடாது.