தமிழ் திரையுலகில் ‘இயக்குனர் சிகரம்’ என்று புகழப்படும் கே.பாலச்சந்தர் செவ்வாய்கிழமையன்று காலமானார். அவருக்கு வயது 84.
நூறுக்கும் மேற்பட்ட படங்களை இயக்கியுள்ள கே பாலச்சந்தர், கடந்தவாரம் சென்னையில் உள்ள காவேரி மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டார். 1960களில் தனது திரைப் பயணத்தை துவக்கிய கே பாலச்சந்தர், தமிழ், தெலுங்கு, இந்தி, கன்னடம் என நான்கு மொழிகளிலும் திரைப்படங்களை இயக்கியுள்ளார். இந்தியாவில் திரைக் கலைஞர்களுக்கு வழங்கப்படும் உயரிய விருதான தாதாசாகேப் பால்கே விருது அவருக்கு 2010ம் ஆண்டிலும், இந்திய அரசாங்கத்தால் வழங்கப்படும் நாட்டின் நான்காவது உயரிய குடியியல் விருதான பத்மஸ்ரீ அவருக்கு 1987 ஆம் ஆண்டிலும் வழங்கப்பட்டது.
கே.பாலச்சந்தரின் இயக்கத்தில் வெளியான இரு கோடுகள், அபூர்வ ராகங்கள், தண்ணீர் தண்ணீர், அச்சமில்லை அச்சமில்லை, ஒரு வீடு இரு வாசல் மற்றும் ருத்ரவீணா ஆகிய திரைப்படங்கள் அவருக்கு தேசிய விருதுகளை பெற்றுத்தந்தது. அத்தோடு அவரது தயாரப்பில் உருவான திரைப்படமான ரோஜாவும் அவருக்கு ஒரு தேசிய விருதை பெற்றுக் கொடுத்தது. இவை தவிர எண்ணற்ற மாநில அரசாங்க திரைத்துறை விருதுகளும், ஏனைய பிரபல விருதுகளையும் அவர் பெற்றுள்ளார்.
புகழ் பெற்ற இயக்குனர், தயாரிப்பாளர், திரைக்கதை எழுத்தாளர், நடிகர், மேடைநாடக இயக்குனர், தொலைக்காட்சி நாடகத் தயாரிப்பாளர் என்று அறியப்படும் இவருக்கு சென்னைப் பல்கலைக்கழகம், அழகப்பா பல்கலைக்கழகம் மற்றும் சத்யபாமா பல்கலைக்கழகம் ஆகியவை கௌரவ முனைவர் பட்டங்களை வழங்கியுள்ளார்கள்.
திரையுலகத்தில் பிரபலாமாக உள்ள நடிகர் கமல் உள்ளிட்ட பல்வேறு கலைஞர்களுக்கு சிறந்த வாய்ப்புகளை ஏற்படுத்திக் கொடுத்துள்ள இவர், இதுவரை 48 நடிகர்களுக்கும், 42 நடிகைகளுக்கும், 10 தொழில்நுட்ப கலைஞர்களுக்கும் முதல் வாய்ப்பை அளித்துள்ளார். ஆசிய அளவில் அதிக ஊதியம் பெரும் நடிகர்கள் பட்டியலில் முன்னிலை வகிப்பவர் என்று அறியப்படும் ரஜினிகாந்த் இவரது இயக்கத்தில் அறிமுகம் செய்யப்பட்டவர். அதே போல் இரு ஆஸ்கார் விருதுகளை ஒரே சமயத்தில் குவித்த இசை அமைப்பாளர் ஏ.ஆர்.ரகுமான் இவர் தயாரித்த படத்தில் தான் அறிமுகம் செய்யப்படிருந்ததும் குறிப்பிடத்தக்கது.
இவரது இயக்கத்தில் உருவான படங்கள் வழக்கமான சினிமா பாணியிலிருந்து சற்று வித்தியாசம் பெற்றிருந்தன. நாடகம் போன்ற அமைக்கப்பட்ட காட்சிகள் இவர் படங்களில் அதிக அளவில் காணப்பட்டாலும், முத்திரை பதிக்கும் வசனங்கள் முழுப்படத்திலும் பரவி இருக்கும்.
அழுத்தமான கதையை மட்டும் நம்பியே இவரது படைப்புகள் படைக்கப்பட்டதால், பெரும்பாலும் புகழ் பெற்ற நடிகர்களை இவர் அவரது படங்களில் தேர்வு செய்தது இல்லை. குறிப்பாக இவர் இயக்கிய எந்த படத்திலும் நடிகர் எம்.ஜி.ஆர். நடித்ததில்லை அதேபோல் நடிகர் சிவாஜியும் கூட ஒரே ஒரு படத்தில் மட்டும் தான் நடித்திருந்தார். இவரது ஆரம்பக்கட்டம் தொடங்கி பெரும்பாலான படங்களில் நடிகர் நாகேஷ் மட்டும் அதிக அளவில் இடம் பெற்றிருந்தார். அதிலும் பாலச்சந்தர் எழுதிய கதையில் உருவான திரைப்படமான சர்வர் சுந்தரம் தான் நடிகர் நாகேஷை புகழின் உச்சத்திற்கே அழைத்து சென்றது.
நகைச்சுவைக்கான முக்கியத்துவத்தை அளித்த இதே இயக்குனர் பாலச்சந்தர், குடும்பச் சச்சரவுகள், உறவுகளின் உரசல்கள், சமுகப் பிரச்சனைகள் என்று பல்வேறு தரப்பட்ட தனித்துவ கதைகளை துணிச்சலான வகையில் அவர் கையாண்டார்.
துவக்கத்தில் மேடை நாடகங்களுக்கு கதைகள் எழுதியும், அவற்றை இயக்கம் செய்திருந்த கே.பாலச்சந்தர், திரைப்பட இயக்குனராக வெற்றி பின்பும் கூட தொலைக்காட்சி நாடகங்களை இயக்கியுள்ளார். தொலைக்காட்சிகளில் வெளியாகிய அவரது தொடர் நாடகங்கள் கூட தனிமுத்திரை பதித்து அவருக்கு தனி அடையாளம் பெற்றுக் கொடுத்தது. சின்னத்திரைகளில் தற்போது பிரபலாமாக இல்ல நீண்ட நாட்களுக்கு ஒளிப்பரப்பாகும் நெடுந்தொடர் என்னும் முறையையும் இவர் தான் அறிமுகம் செய்தார் என்பதும் கவனிக்கத்தக்கது.
தனது சொந்த தயாரிப்பு நிறுவனம் மூலமாக தனது கலை சேவையை தொடர விரும்பிய அவர், அதன் மூலமாகவும் பலருக்கும் பலவிதமான வாய்ப்புகளை ஏற்படுத்திக் கொடுத்துள்ளார்.
கலை உலகில் போற்றப்படுபவர்களை பின்தொடராமல், கலையை, அவர் போற்றிய காரணத்தினால் தான் கலைத்துறை கொண்டாடும் இயக்குனரானார் கே.பாலச்சந்தர். -BBC
ஈடு செய்ய முடியாத இமயம் ஒன்று வீழ்ந்து போனதே…சீர் செய்ய முடியாத சிகரம் ஒன்று சரிந்து போனதே..தமிழ் சினிமாவில் இனி ‘மா’ இருக்கும் ‘சினி’ இருக்காது. உலக சினிமா இருக்கும் வரை கே.பி’யின் பெயர் நிலைத்திருக்கும்..!
தமிழ்நாடும் தமிழர்களும்பேர் பெற்றவர்கள். ஏன் தெரியமா? இவரைப்போன்ற உன்னத கலைப்பறவைகள் வாழ்வாங்கு வாழும் சரணாலயம்தான் தமிழ்நாடு. கலைஞர்களை வரவேற்று வாழவைப்பதில் இந்தியாவிலேயே தமிழ்நாடுதான் கலைகளின் தலைநகரம். எத்தனை எத்துனை ஜீனியர்ஸ்களை தந்தது தமிழகம். அதனால்தான் தமிழகத்தைத் திருவிடம் (திராவிடம்) என்றனர் போலும். எம்.ஜி.யார்- சிவாஜி எனும் இமயங்கள் தமிழ் சினிமாவை ஆட்டிப்படைத்துக்கொண்டிருந்தக் காலக்கட்டத்தில் , தனக்கு நிகர் யாருமில்லை என்று சொல்லும்படி யதார்த்த சினிமாவில் கொடிகட்டிப் பறந்தவர் நமது பாலச்சந்தர் . அங்கமெலாம் நடிக்கும் அற்புதக் கலைஞர். அவரது சாரத்தை உள்வாங்கிக்கொண்டு சினிமாவை உன்னதமான அடுத்த நிலைக்கக் கொண்டுசெல்லும் பணியைத் திறம்படச் செய்வதே அவருக்கும் , அவர்சார்ந்த கலைக்கும் தமிழர்கள் ஆற்றும் பெருந்தொண்டாகும்!
நாட்கள் ஓடின. ஒரு நாள் மாலை ஐந்து மணி. ரஜினி கட்டிலில் படுத்திருந்தார். `இன்னும் எத்தனை நாட்கள் இப்படி வேலை வெட்டி இல்லாமல் ஊரைச் சுற்றிக் கொண்டிருப்பது’ என்ற எண்ணம் மனதை வாட்டியது.
அப்போது, சத்தீஷ் என்ற நண்பர் ஓடிவந்தார்.
“சிவாஜி! பாலசந்தர் சார் ஆபீசில் இருந்து, அசோசியேட் டைரக்டர் சர்மா வந்திருக்கிறார். பாலசந்தர் சார், உன்னை உடனே அழைத்து வரச் சொன்னாராம்!” என்றார், மகிëச்சியுடன்.
ரஜினிகாந்த் துள்ளி எழுந்தார். அவருடைய சோர்வெல்லாம் பறந்துவிட்டது. பாத்ரூமுக்கு ஓடினார். ஷேவ் செய்து கொண்டு, குளித்தார். அவசரம் அவசரமாக டிரஸ் செய்து கொண்டு கார் முன் போய் நின்றார்.
சர்மா, ரஜினியை காரில் ஏற்றிக்கொண்டார்.
கார் `விர்’ என்று கிளம்பியது.
அதன்பின் என்ன நடந்தது?
ரஜினியே சொல்கிறார்:
“கார் சுற்றி வளைத்து, ஒரு கட்டிடம் முன்னால் போய் நின்றது. அங்கே `கலாகேந்திரா’ என்ற போர்டு இருந்தது. இந்த பேனரை படங்களில் பார்த்திருக்கிறேன்.
உள்ளே போனேன். ஹாலில் உட்காரச் சொன்னார்கள். சோபாவில் உட்கார்ந்தேன். அங்கு ஷோ கேசில், “அரங்கேற்றம்”, “அவள் ஒரு தொடர்கதை”, “இருகோடுகள்” போன்ற படங்களின் வெற்றி விழா ஷீல்டுகள் வைக்கப்பட்டிருந்தன.
உள்ளே இருந்த ரூமில் இருந்து, பாலசந்தர் சார் சிரிக்கிற சப்தம், பேசுகிற சப்தம் அவ்வப்போது கேட்டது.
`காபி வேணுமா? டீ வேணுமா?’ என்று கேட்டார்கள். சாப்பிடலாம் என்று மனசுக்குள் தோன்றினாலும், `வேண்டாம்’ என்று சொன்னேன்.
ஆனால், காபி கொண்டு வந்து வைத்தார்கள்.
அதே சமயத்தில் டைரக்டர் என்னை கூப்பிட்டார்.
காபியை தியாகம் செய்துவிட்டு உள்ளே போனேன்.
பாலசந்தர் சார் நாற்காலியில் உட்கார்ந்திருந்தார். இரு கை கூப்பி வணங்கினேன். அவர் கை நீட்டி, என்னுடன் கை குலுக்கினார்.
“உட்காருங்கள்” என்றார். நான் உட்காராமல் நின்று கொண்டே இருந்தேன். வற்புறுத்தி, உட்காரச் சொன்னார். நாற்காலியின் விளிம்பில் உட்கார்ந்தேன்.
அவர் என்னைக் கூர்ந்து பார்த்தார்.
எனக்கு அப்போது தமிழும் சரியாகத் தெரியாது; ஆங்கிலமும் சரியாகத் தெரியாது. எந்த மொழியில் பேசுவது என்று எனக்குக் குழப்பம்.
கொஞ்ச நேரம் ஓடியது.
`என்ன படிச்சிருக்கீங்க?’ என்று பாலசந்தர் கேட்டார்.
`எஸ்.எஸ்.எல்.சி. பாஸ்!” என்றேன்.
இது மாதிரி வேறு சில கேள்விகள் கேட்ட பின், `நான் இதுவரை உங்கள் நடிப்பைப் பார்த்ததில்லை. ஏதாவது நடித்துக் காட்டுங்கள்!’ என்றார்.
`எனக்குத் தமிழ் தெரியாதே!’ என்றேன்.
`பரவாயில்லை. கன்னடத்தில் பண்ணுங்க!’ என்றார்.
கிரீஷ்கர்னாட் எழுதிய “துக்ளக்” நாடகத்தில் இருந்து ஒரு சீனை நடித்துக் காட்டினேன்.
பாலசந்தர் சாருக்கு மிகுந்த சந்தோஷம். `ரொம்ப நல்லா இருக்கு’ என்று பாராட்டினார்.
`எங்கேயோ கொண்டு போவேன்!’
பிறகு பாலசந்தர் சார் சொன்னார்:
`இப்போது, அபூர்வ ராகங்கள்’ என்ற படத்தை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். அதில் ஒரு ரோல். அது சின்ன ரோல் என்றாலும், ரொம்ப பவர்புல் ரோல்.
அந்த ரோலில் உங்களை அறிமுகம் செய்யப்போகிறேன்.
அடுத்து, `அவள் ஒரு தொடர்கதை’ படத்தை தெலுங்கில் எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். தமிழில் ஜெய்கணேஷ் நடித்த ரோல் உங்களுக்கு!”
– இவ்வாறு கூறிய பாலசந்தர், “உங்களுக்கு தெலுங்கு தெரியுமா?” என்று கேட்டார்.
எனக்கு அப்போது தெலுங்கில் சில வார்த்தைகள்தான் தெரியும். என்றாலும் துணிந்து, “தெரியும்!” என்றேன்.
பாலசந்தர் தொடர்ந்து, “மூன்றாவது ஒரு கதை இருக்கு. (“மூன்று முடிச்சு”). அதில் ஆண்டி ஹீரோ ரோலை உங்களுக்குக் கொடுக்கலாம் என்று இருக்கிறேன்” என்று கூறிவிட்டு, “நீங்கள் மட்டும் தமிழை நன்றாகக் கற்றுக் கொண்டால், உங்களை எங்கேயோ கொண்டு போய் விட்டு விடுவேன்” என்று அழுத்தம் திருத்தமாய் சொன்னார்.
அதைக்கேட்டு மெய் சிலிர்த்துப் போனேன். ஆகாயத்தில் பறப்பது போன்ற உணர்ச்சி.
“சரி. நீங்கள் போகலாம். விலாசம், போன் நெம்பர் எல்லாம் கொடுத்து விட்டுப் போங்கள். படப்பிடிப்பின்போது உங்களுக்கு சொல்லி அனுப்புகிறேன்” என்றார், பாலசந்தர்.
தொடரும் . . .
இயக்குனர் பாலச்சந்தர் வழங்கிய 70-ம், 80-ம் ஆண்டுகளின் படக்காட்சிகள் பல இன்னும் பசுமையான நினைவுகளாக இருக்கின்றன. அவர் மறைந்தாலும் அவர் கலை உலகிற்கு ஆற்றிய பங்கு என்றென்றும் நம்மோடு நிலைத்து நிற்கும். அன்னாரின் உயிர் சாந்தி அடைய பிராத்திக்கின்றோம்.
பாலசந்தர் சார் என்னை அழைத்தார். `டைட்டிலில் பெயர் போடவேண்டும். சிவாஜிராவ் என்ற பெயர் வேண்டாம். ஏனென்றால் ஏற்கனவே நடிகர் திலகம் சிவாஜிகணேசன் இருப்பதால், சிவாஜி என்ற பெயர் வேண்டாம். `ராவ்’ என்கிற பெயரும், தமிழ்நாட்டுக்குப் பொருந்தாது’ என்றார்.
`நீங்களே ஏதாவது பெயர் சொல்லுங்க சார்!’ என்று கூறிவிட்டுத் திரும்பினேன்.
என் நண்பர்களிடம் கலந்து ஆலோசித்தேன். `சரத்’, `ஆர்.எஸ்.கெய்க்வாட்’ என்ற இரண்டு பெயர்கள் என் மனதில் இருந்தன. அதைச் சொன்னேன். நண்பர்கள் எல்லோரும் ஒட்டுமொத்தமாக, “நன்றாக இல்லை” என்று கூறினார்கள்.
மறுபடியும் பாலசந்தர் சார் கிட்ட போய், “நீங்களே ஆசீர்வாதம் செய்து, ஒரு பெயர் வையுங்க!” என்றேன்.
அந்த நாள், என் வாழ்க்கையில் மறக்க முடியாத நாள். பவுர்ணமி தினம்.
பாலசந்தர் சார் சொன்னார்: “என்னுடைய மேஜர் சந்திரகாந்த் நாடகத்தில், சந்திரகாந்துக்கு இரண்டு பிள்ளைகள். ஒருவன் ஸ்ரீகாந்த், மற்றவன் ரஜினிகாந்த். ஸ்ரீகாந்த் என்ற பெயரை ஏற்கனவே ஒருவருக்கு வைத்தாகிவிட்டது. ரஜினிகாந்த் என்ற பெயரை யாருக்கு வைக்கலாம் என்று ரொம்ப நாளா நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். அதை உனக்கு வைக்கிறேன்.’
இவ்வாறு பாலசந்தர் சொன்னதும், அவர் காலைத் தொட்டுக் கும்பிட்டேன். `நல்ல வில்லனா வரணும் என்று ஆசீர்வாதம் செய்யுங்க’ என்றேன்.
`வில்லன் எதுக்கப்பா! நீ பெரிய நடிகனாக வருவே. பார்த்துக்கொண்டே இரு!’ என்றார், பாலசந்தர் சார்.
எனக்குத் தாங்கமுடியாத உற்சாகம். நேராக மெரினா கடற்கரைக்கு ஓடினேன். கடற்கரை மணலில் உட்கார்ந்து, நீலக்கடலை நீண்ட நேரம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
எனக்கு மனக் கஷ்டம் வந்தாலும், உற்சாகம் வந்தாலும் கடற்கரைக்குச் சென்று, தனியாக உட்கார்ந்து, சிந்தனையில் மூழ்கிவிடுவேன்.”
இவ்வாறு ரஜினி கூறியுள்ளார்.
1975-ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் 15-ந்தேதி.
“அபூர்வ ராகங்கள்” ரிலீஸ் ஆயிற்று.
தொடரும் ….
இயக்குனர் பாலச்சந்தர் அவர்களின் மறைவுக்கு ஆழ்ந்த அனுதாபத்தை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்..!
டைரக்டர் பாலசந்தர் 1978-ல் “தப்புத்தாளங்கள்” என்ற கதையை உருவாக்கி, தமிழிலும், கன்னடத்திலும் ஒரே சமயத்தில் தயாரிக்க முடிவு செய்தார்.
அதில் பிரதான கதாபாத்திரமான ரவுடி கேரக்டரில், ரஜினியை நடிக்க வைக்க எண்ணினார். அதே சமயத்தில், “ரஜினி இப்போது மிக உயர்ந்த உயரத்துக்குப்போய் விட்டார். நிறைய படங்களில் நடித்துக்கொண்டு இருக்கிறார். கால்ஷீட் கிடைக்குமோ, கிடைக்காதோ?” என்ற சந்தேகமும் இருந்தது.
ஆயினும், அவர் ரஜினிக்கு போன் செய்ததும், தப்புத்தாளங்களில் நடிக்க மகிழ்ச்சியுடன் ஒப்புக்கொண்டார்.
படப்பிடிப்பு ஆரம்பமாயிற்று. கதாநாயகியாக (தாசி வேடத்தில்) சரிதா நடித்தார். தமிழில் இதுதான் அவருக்கு முதல் படம்.
பாலசந்தர் தயக்கம்
ரஜினியை முதன் முதலாக அறிமுகப்படுத்தியதுடன், மூன்று படங்களில் நடிக்க வைத்தவர், பாலசந்தர். அந்தக் காலக்கட்டத்தில் ரஜினியை அவர் ஒருமையில் அழைப்பது வழக்கம். “டேய், சிவாஜி! இங்கே வா!” என்றெல்லாம் அழைத்திருக்கிறார்.
“இப்போது ரஜினிகாந்த் சூப்பர் ஸ்டாராகி விட்டார். அவரை முன்போல் ஒருமையில் அழைக்கலாமா! அவர் அதை தவறாக எண்ணுவாரா? நடிப்பில் திருப்தி இல்லாவிட்டால், மீண்டும் `டேக்’ எடுக்கலாமா? கண்டித்து திருத்தலாமா?” என்றெல்லாம் இப்போது பாலந்தர் எண்ணினார்.
தன் மனதில் உள்ள சந்தேகத்தை ரஜினியிடம் சொன்னார். அதைக்கேட்டதும், ரஜினிகாந்த் விழுந்து விழுந்து சிரித்தார்.
“என்ன சார் சொல்றீங்க! இந்த வாழ்க்கை நீங்க போட்ட பிச்சை! என்னை திருத்தவோ, கண்டிக்கவோ மட்டுமல்ல, அடிக்கக்கூட உரிமை உள்ள ஒரே டைரக்டர் நீங்கள்தான்! என்னைப்போய் இப்படி வித்தியாசமாக நினைக்கலாமா சார்!” என்றார், ரஜினி. அப்போது அவர் கண்களில் நீர் துளிர்த்தது.
பாலசந்தரும் கண்கலங்கிவிட்டார்.
“ரஜினி, மை பாய்! நீ என்றைக்கும் என்னுடைய ரஜினியாகவே இருப்பது கண்டு நிஜமாகவே ரொம்பப் பெருமைப்படுகிறேன்” என்றார், நெகிழ்ச்சியுடன்.
இந்தப் படத்தில் முரட்டுத்தனமான கேரக்டரில் ரஜினி திறமையாக நடித்தார். சரிதா நடிப்பும் சிறப்பாக இருந்தது.
கன்னட “தப்பித தாளா” 6-10-1978-லும், தமிழ் “தப்புத் தாளங்கள்” 30-10-1978-லும் வெளியாயின. படம் “பிரமாதம்” என்று சொல்லும்படி அமையாவிட்டாலும், ரசிக்கும்படி இருந்தது. இந்தப் படத்திற்காக, சிறந்த வசன கர்த்தா விருது, பாலசந்தருக்குக் கிடைத்தது.
தொடரும் . . . .
MK,
நீங்கள் எழுதியதை படித்தால் சிரிப்பதா அழுவதா தெரியவில்லை.
சினிமா நடிகர்கள் சினிமாவில் நடிப்பதை விட வெளியே நடிப்பதில் (பொய் சொல்லுவதில்) கெட்டிகரர்கள்.
ஒரு சிகிரட்டை வாயில் தூக்கி போட்டு இளசுகளை கெடுத்த ரஜினி இன்று உங்களுக்கு தலைவன்.