அழுக்குப் பூமியில் விதை போடும் கைகளின்,

அறிவில் இருந்தே அழிவு பிறக்கின்றதே!
அன்பு குரங்காட்டம் ஆன தேசத்தில்,
அரசன் மாடத்துக்கு கோழி தலம்!
தற்கால வாழ்வின் சக்கரத்தில்,
தடம் மாறும் நேர்ந்தோர்,
அஞ்சலி கொடுக்கும் மனநிலையில்,
ஆட்சி மாமிசம்!
நீதியின் தூண்கள் நொறுங்கும் போது,
நாணயத்தின் சப்தம் நியாயமாகும்!
விசிறும் பக்கம் உடையும் போது,
விரல் எவரது?
இன்னல் எவருக்கு?
அழகு காற்றும் நாற்றமாய் மாற,
அழுக்குக்கோ நாணமும் நன்கும் ஆணியாய்!
கனவுகள் கொண்ட நெஞ்சங்கள் சிறையடைய,
கல்லடி போடும் பொறிகள் மீண்டும் வீழ்கின்றன!
காலம் காணும் கழுகின் கண்கள்,
கட்டுப்பாடின்றி கேள்வி கேட்கும் நாளை,
திடமான கைகள் தூய்மை கொண்டு,
நீதியால் மீள்வோம் நிச்சயம்!